Walang tigil ang pagtulo ng mga luha ni Danley habang yakap-yakap pa rin ang ina mula sa likuran nito. Hindi na niya kaya. Akala niya ay kaya pa niyang bigyan ng kaunti pang oras ang ina upang makapag-isip-isip ito at upang mapatawad na siya nito sa hindi niya pakikinig rito ngunit mali siya. Hindi niya pala kaya na patagalin pa ang hindi nila pag-uusap ng ina.“I’m sorry, Mama. Patawarin niyo na po ako.” She said in a shaky voice habang lalo pang humihigpit ang yakap niya sa ina. Paulit-ulit ang paghingi niya ng tawad sa ina habang patuloy pa rin siya sa pagluha. Ang ina naman niya na si Aurora ay napatigil na sa pagtatahi nito at tahimik lamang. Ngunit nang pakiramdam ni Danley ay mauubos na ang mga luha niya ay doon naman nagsalita na ang kanyang ina na bahagya pa niyang ikinagulat. “What are you sorry for? You did nothing wrong.” Ani Aurora Palmer saka nito binitiwan ang basahang tinatahi at hawak nitong karayom upang marahan na hawakan ang mga kamay niya na nakapalibot sa leeg n

Ilang beses ng huminga ng malalim si Danley upang pakalmahin ang kanyang sarili. It is her first day at Levenbank, and her mind is still not ready. Hindi pa rin siya makapaniwala na sa Levenbank na siya magtatrabaho. The two of them are now inside Isidore’s car and they are already on their way to Levenbank. “Why are you being nervous? It’s not like this will be your first day at your first job. You’ve already gone through this so there is nothing for you to be nervous about anymore. Besides, I’ll be with you.” Says Isidore without looking at her because his eyes remained focused on the road. “If you think that having you beside me is reassuring, then I am telling you now, it’s not. Mas lalo nga lang akong kinakabahan. I don’t even know how I am now suddenly working at your family’s bank. Besides, ano nalang ang sasabihin ng mga tao? Ng mga nagtatrabaho din sa bangko ninyo? I am well aware that many people do not approve of me as your wife. What if your bank's employees feel the same

"Isidore, Danley!" Iyon ang masayang sambit ni Dianna Leventis nang makita nito ang kararating pa lamang na si Isidore at Danley. "Anong dahilan at pumarito kayo?" Nakangiting tanong nito nang tuluyan ng makalapit rito si Isidore at Danley.Humalik muna sa pisngi si Isidore at si Danley na medyo naga-alangan pa bago sinagot ni Isidore ang tanong ng kanyang lola. "Gusto lang po na kausapin ni Danley si Lolo, Lola." Danley couldn't help but be astonished at how Isidore sounded so respectful while answering that question from his grandmother. She has never heard him being so respectful like that. It made her think that maybe Isidore has a soft spot for his grandmother.Dianna Leventis looked at her. "Is it something urgent, Danley?" The old woman asked."Yes po." Mabilis naman na tugon ni Danley."Can't it wait?" Tanong pa ulit nito.Mabilis na umiling si Danley. "I have some issues to deal with, Lola. It is regarding my family so I need to settle it with him right away." "Oh...I see.

“Good Morning.” Ang pagbating iyon ng nakasuit and tie ng si Isidore ang nabungaran ni Danley nang pumasok siya sa kusina. “Let’s eat,” says Isidore matapos ilagay sa lamesa ang niluto nitong bacon.“Pareho lang naman ng nainom kagabi, hindi ba?” Tanong ni Danley habang ipinaghihila ng upuan ang kanyang sarili. Bahagya rin siyang napapangiwi sa tuwing kumikirot ang ulo niya.“Yes.” Sagot naman ni Isidore.“So how did you manage to get up early, cook breakfast, and not even appear like you had a hangover?”“Because I don’t have a hangover.” Nakataas ang isang kilay na tiningnan ni Danley si Isidore. Makikita sa mukha niya na hindi siya naniniwala sa sinabi ni Isidore na siya namang ikina-ngisi ng lalaki bago nito nilagyan ng pagkain ang plato ni Danley na ito mismo ang naglagay. Lalo namang tumaas ang isang kilay ni Danley. Namamalikmata ba siya? O talaga bang nilagyan ni Isidore ng pagkain ang plato niya? “Sa tingin ko may hangover ka talaga. I mean, look at what you’re doing!” Hindi

Dahil malapit lamang ang direksyon ng KTV kung saan ginanap ang welcoming party ni Danley ay hindi na inabot ng trenta y minutos ang tagal ng byahe ni Isidore patungo sa lugar. Nang makarating ay kaagad niyang namataan si Lesley at ang mga kasamahan nito na nasa labas na ng building ng KTV. Lumabas siya sa kanyang sasakyan at nilapitan ang mga ito na hindi pa napapansin ang pagdating niya dahil abala ang mga ito sa pag-alalay kay Danley. At dahil malapit na siya sa mga ito ay naging malinaw na sa paningin niya si Danley na lasing na nga at inaalalayan na lamang ito ni Rhenz upang kahit papaano ay makatayo ito at hindi sumalampak sa sementadong daan. Ngunit ang mas nakakuha ng atensyon ni Isidore, higit pa sa kung gaano ka lasing si Danley, ay ang mga kamay ni Rhenz. Ang isang kamay ni Rhenz ay nakayakap sa bewang ni Danley habang ang isang kamay naman nito ay nakahawak sa isang kamay ni Danley na nasa balikat ni Rhenz. Magkadikit na rin ang katawan ng dalawa dahil halos hindi na nga