“Fien Montagne!?”Kanina lang ang mukha nito ay laman ng isip niya. May isang bahagi ng puso niya ang lihim na nagsasaya sa mga sandaling iyon. Sumasabay ang kakaibang tibok ng puso niya sa pagkakapit ng kamay niya sa seradura ng pinto.‘Ano ba kasing mayroon ka at ganito na lang ang epekto mo sa akin huh?’ ang mga tanong na hindi kayang maisatinig ng labi niya. Sinasaway na siya ng isang bahagi ng utak niya pero ang puso niya ay handang ipagkanulo siya.‘Calm down, Tracy!’“Kakain ako, give me the menu,” bossy na utos ni Fien kay Tracy pagka-okupa nito sa isang table. Dumiretso kaagad ito ng pasok sa loob ng restaurant matapos niyang pagbuksan ito ng pinto. Sa hindi malamang dahilan ay nagawa niya itong pagbuksan.Naguguluhang nilapitan niya ang binata. “Pero Mister, nabasa mo naman siguro sa sign ng pinto na close na kami. Saka, mag-aalas diyes na ng gabi.”Isang seryosong tingin ang ibinigay nito sa kanya. Tiningala pa siya nito. “This is how you treat your customer, Miss?”“Miss T

“CONFIRMED nga na kamukha ko ang artista na ‘yan. Akala ko ay nama-malikmata lang ako,” aniya na may hindi maipaliwanag na pakiramdam ang bumalot sa dibdib niya.“Ikaw huh, hindi mo sinabi sa akin na nag-artista ka pala noong 90’s,” nagbibirong sabi nito. Nagawa pa nitong ngumisi sa kabila ng pagkamangha.“Sir ka!” natatawang sabi niya dito. “Hindi pa ako tao ng mga taong ‘yan. Pero bigla akong na-curious sa artistang ‘yan. Siguro s’ya ang tinutukoy ng dalawang babaeng kumain sa restaurant na kamukha ko raw na artista.”“Tingnan nga natin ang pangalan nitong kamukha mo.” Sinipat nito ang cover ng lumang magazine. “Maristela Alonzo.”“Maristela Alonzo, parang narinig ko na nga before ang pangalang ‘yan,” amused niyang sabi. “Hindi ko lang matandaan kung saan.”“Ang mabuti pa ay search natin sa internet at baka may mga existing data siya,” ani Frank na nauna nang nagpunta sa sofa at saka naupo doon. Napasunod na rin siya sa kaibigan.“Oo nga, search natin ang name niya,” naupo siya sa

BIGLANG naalala ni Tracy, may isang naging customer ang Zenai’s Diner na inireklamo ang kanilang restaurant. Isang ina na pinaratangan sila na-food poison nila ang anak nito. Ang laki ng takot niya dahil maapektuhan ang negosyo. Nagsama-sama ang stress, fear at anxiety noon. Tiwala siya na malinis ang mga pagkaing isini-serve nila sa kainan. Mabuti na lang na negatibo sa anumang contaminated germs of toxic ang mga pagkaing iniluto nila sa araw na iyon. Na-diagnos rin na may ibang sakit sa tiyan ang anak ng nagreklamong customer. Na-clear ang pangalan ng restaurant sa sanitation at maging sa bayan. Akala niya iyon ang magpapabagsak sa ipinundar na negosyo ng kanyang yumaong amo na si Ma’am Zenaida. Isang malaking pagsubok na nalagpasan niya pero nag-iwan ng trauma pa rin sa kanya.“Excuse me po Ma’am, ahm, kayo po ba ang nagluto ng mga tindang ulam dito?” untag na tanong sa kanya ng isang babae. Ipinilig niya ang ulo saka binalingan ito. Isang babaeng nasa kalagitnaan ang edad. Kay-ta

NAPABANGON bigla si Tracy sa pagkakahiga niya sa kama. Pawisan ang kanyang mukha. Saka niya napagtanto na panaginip lang pala ang lahat. Akala niya ay totoo na nag-donate siya ng dugo at dinukot daw siya ng mga armadong kalalakihan. Tumambad sa kanya ang apat na sulok ng kuwarto na kinaroroonan niya. Ang ipinagamit sa kanya ni Tita Adora sa tinutuluyang bahay niya dito sa Pagudpud.‘Pero halos bangungot na iyon ah, mabuti na lang at nagising ako.’ pumapanatag ang paghingang sabi niya sa sarili. Kinapa niya ang cellphone niya sa gilid ng kama. Tiningnan niya ang oras, mag-a-ala-singko na ng umaga.Sumagi sa isip niya ang mukha ng babaeng nakita niya sa litrato sa panaginip niya. Malinaw pa sa alaala niya ang lahat at minsan pang naging pamilyar sa kanya. naisipan niyang buksan ang gallery ng cellphone niya at may partikular na picture siyang hinanap. At nakita rin niya kaagad.Lumakaas ang kabog ng dibdib niya. Gumitaw ang butil ng pawis sa noo niya. Hindi siya makapaniwala sa pinagmam

ISANG malakas na halakhak ang naging reaksyon ni Tita Adora pagkakita nito sa picture. Samantalang si Tracy ay naiintrigang nakatingin sa tiyahing iyon ni Frank. Maging si Janeth ay nagtataka pa rin pero maya’t maya ang tingin sa kanya. Halatang nagku-kumpara ito sa mukha niya.“Buhay pa pala itong album na ito,” kapagdaka’y kinuha ni Tiya Adora mula sa anak ang nasabing bagay. “Saan mo ba nakita ito Janeth?”“Sa lumang aparador sa taas, Nanang.” Naupo na rin sa Janeth sa tabi niya. “Naghahanap po kasi ako ng mga lumang damit at ayan nakita ko nga po ‘yan.”“Ngayon ko na lang ulit nakita ang picture na ito, ang tagal na nito ah.” Hinaplos pa ni Adora ang picture saka tumingin sa kanya. “Alam mo Tracy, noong bagong dating ka dito sa amin. Sa unang kita ko pa lang sa’yo, sabi ko ay may kamukha ka at parang matagal na kitang nakita.”Maging siya ay nagulat sa sinabing iyon ng matandang babae. “T-talaga po Tiya?”“Pero Nanang, kamukhang-kamukha talaga ni Ate Tracy ‘yung babaeng kasama po