Lahat ng Kabanata ng Her Hidden Secrets : Kabanata 11 - Kabanata 20
23 Kabanata
Chapter 11: Confessions
Pagbagsak akong humiga sa aking kama. Kararating ko lang galing university. Tumihaya ako ng higa. Tulad ng nakasanayan ko, napatitig ako sa kisame. "It's been two days. Two days na niya akong hindi kinakausap." I bit my lips. Huminga ako ng malalim para pigilan ang luhang unti-unting bumubuo sa gilid ng mata ko. I miss him. Nami-miss ko na iyong mga araw na palagi kaming magkasama. I miss the way he cares for me. I miss everything about him. "What should I do?" Napa-isip ako. Biglang lumiwanag ang mukha ko nang may maisip ako. I snapped my finger. "Oh, right! Alam ko na gagawin ko. Tingnan natin kong hindi mo pa ako papansinin sa gagawin ko." I said and devilishly smirked.""UY, magkikita sila mamaya ni Papa Seb." tudyo sa akin ni Jazzy. Siniko niya ako sa tagiliran na hindi ko pinansin. May sinusulat kasi ako kaya ayoko siyang pansinin. Magkasama kasi kaming magla-lunch nina Kolin. Kami ang pupunta ni Jazzy papunta sa room nina Kolin para sunduin siya para mag-lunch. Magkatabi l
Magbasa pa
Chapter 12: Calmed and Contented
"HINDI ako mawawala sa iyo kahit kailan, Seb. I promise that." I sincerely said to him. Mas hinigpitan ko ang yakap sa kanya. I want him to feel that I won't leave him. That I'm always here for him. "I'm sorry..." he kept mumbling under his breath. Humiwalay ako sa yakap ngunit pinanatili ko ang malapit naming distansya. I held his face and looked at him intently. "Stop saying sorry, we're okay now." I said to assured him that everything is alright now. His eyes are still red. I was about to touch his closed eyes when he pulled me closer and hugged me tightly. I know he said something but it didn't reach to my ear clearly. "I hope you'll forgive me one day..."TUTOK na tutok ang mga mata ko sa pinapanuod ko habang ang kamay ko naman ay panaka-nakang kumukuha nang popcorn. Napagdesisyonan kasi namin ni Seb na mag movie marathon sa bahay nila. We just reconciled kaya hindi ako nagdalawang isip at pumayag. Ngumuya ako ng popcorn habang tutok na tutok naman ang mata ko sa pinapanuo
Magbasa pa
Chapter 13: Yearning
DUMIRETSO ako nang kwarto pagdating ko sa bahay. I need to fixed myself first bago ko harapin si Daddy. I know he's home already dahil nakita ko ang kotse nito sa labas. "Done." I looked at my self in the mirror. Kailangan maayos akong haharap kay Daddy. Ayokong mapuna niya ako kapag may mali siyang makita. I'm always like this kapag si Daddy na ang pinag-uusapan. I always need to be the sophisticated and demeanour daughter of his. Perfect to be precisely.Nasa labas na ako ng library dahil alam kong sa mga oras na ito ay nandito si Daddy. Nakatayo lang ako at nag-aalangan kong pipihitin na ba ang door knob. I need to talk to him. I inhaled deeply and knocked the door first. "Come in," he firmly said. Maybe, Dad is tired and he didn't want to be disturbed. Kahit na hindi pa ako nakakapasok hindi ko maiwasang hindi kabahan. "Dad." I lowly uttered. Controlling myself not to stuttered and intimidated by my father's presence. Tiningnan niya ako pero kaagad ibinaba ang tingin sa mga
Magbasa pa
Chapter 14: In Dazed
"CLASS dismiss."After I've heard our professor, I adverted my gaze to my left side.Kung saan natatanaw ko lamang ang mayabong at malapad na field sa bintana. Hindi na ako nag-abala pang tingnan ang mga kaklase kong nagsilabasan para kumain nang tanghalian. Hanggang ngayon iniisip ko parin ang dahilan kong bakit ayaw ibigay ng Daddy ang buong pangalan ng Mommy. Kung natatakot siyang baka hanapin ko si Mommy, doon siya nagkakamali. I never have a plan of searching her. Hindi ako ang nang-iwan kaya hindi ako dapat ang maghanap. Ang gusto ko lang naman ay ang pangalan ng Mommy. Iyon lang at wala ng iba pa. "Hindi ka pa ba magla-lunch, be?"May narinig akong nagsasalita ngunit hindi ko iyon binigyan ng pansin. I'm busy dozing off to the scenery I'm focusing right now. And I was just back to reality when someone touched my shoulder that made me flinched. "Earth to, Amara!" I almost jumped from my seat. Tiningnan ko ang nagsalita at nakita kong si Jazzy iyon. "I-Im sorry.""Ikaw ba a
Magbasa pa
Chapter 15: Forgiving and Forgetting
I'M now busy looking at the books I wanted to read to the library. Mag-isa lang ako ngayon dahil may tinatapos pang project si Jazzy while Kolin was busy doing her assignment for the first subject this afternoon. Nakatulog kasi ito kagabi kaya hindi niya nagawa. Ayan tuloy nagkanda-uga uga sa paggawa ng assignment niya. "Hi, Amara!" I automatically smiled when I saw Paul. Ibinalik ko muna ang librong chine-check ko at hinarap siya. "Hi." I replied. Lumapit siya sa akin. Nakita kong may dala itong mga libro. "May hinahanap ka din bang libro?" I asked. "Ah, oo. Ikaw ba?""Yes, I just found it awhile. Ano nga palang book hinahanap mo? Tulungan na kita," he volunteered. "No, you don't have to. Kaya ko naman and baka kasi maiistorbo kita," pagtatangi ko."I'm not busy. Nakita ko na naman iyong ibang librong hinahanap ko. Come on, accept my offer now before it expires," saad niya sabay taas ng kamay na may hawak na libro. "Fine... Doon tayo sa education books." Umalis kami sa side
Magbasa pa
Chapter 16: Goodnights
TAAS kilay at nalilito kong tinitigan si Seb. I'm waiting for his explanation. Bumaba ito galing sa hagdan papunta sa akin. Again, I turned around to looked at the young girl. I stepped forward and was about to reached her. Ngunit nagulat ako sa biglaang pagtakbo nito papunta sa akin. She hugged me pero hanggang beywang ko lang ang nayakap niya. Maliit pa kasi 'yong bata, mga around four or five years old. Para nga akong na-tuod dahil hindi alam ang gagawin. I'm confused now.I heard Sebastian's manly yet lowly laughters. I irritatingly gazed and shot him a dagger looked. Nang nahalata niyang seryoso ako, tumigil siya sa pagtawa at bigla siyang sumeryoso. "Can I borrow your mommy, for a while, Princess?" Laglag ang pangang tiningnan ko siya ulit. Kailan pa ako naging Mommy? Bakit hindi ko alam? And who's this cute little girl? The little girl nodded her head. She released me from the hugged. "Okay, daddy. But make sure to return mommy right away."Sebastian smiled as he bent dow
Magbasa pa
Chapter 17:
Hindi pa man um-alarm iyong sinet kung time sa alarm clock, kaagad na akong tumayo mula sa kama para maligo. It's just 6:30 in the morning pero maaga akong nagising. May usapan kasi kami ni Seb na magkikita kami sa isang coffee shop malapit sa school.Pababa ako ng hagdan nang makasabayan ko si Manang Glenda. Hindi niya kasama ang anak na si Ate Rosanna. May bitbit itong feather dust at walis."Oh, ba't ang aga mo naman 'ta?" manang Glenda, ask. "May usapan po kasi kami ngayon ni Sebastian, ho. ""Naku, magdi-date ba kayo, hija?"Bigla akong napatigil sa huling baitang ng hagdan. "Po? H-hindi po."Ramdam ko tuloy ang pag-iinit ng mukha ko. Pasimple kong hinawakan ang pisngi. Parang nilalagnat ako sa init nito. Binalingan ko siya nang tingin. Hindi ko gusto ang tinging naabutan ko sa kanya. "What's with the face, Manang?" I asked. The way Manang Glenda looked at me may ibang pinapahiwatig. Naka-ngisi ito na tila ba tinutukso ako na makikita ko sa mga mata niya kahit hindi siya mags
Magbasa pa
Chapter 18: Parting Ways
Nang pumara ang kotse sa garahe, walang imik na lumabas ako. In my peripheral vision, Manong was about to approached me pero natigil ito nang makita ang mukha ko. I'm not in the right mood. Pero I tried my best to put a smile on my face. "Thank you, Manong." Umalis kaagad ako ng ngumiti si Manong. Everyone knows whenever I'm happy, sad and mad. Ang mga taong nagta-trabaho sa mansyon ang nagpalaki at nakasama ko. Kaya hindi imposibleng ma-gets nila kung ano ang mood ko kapag nakita nila ako ngayon. Mabuti naman pagpasok ko nang mansyon, wala akong may naka lubong nang paakyat ako sa hagdan. Nang makapasok ako sa kwarto ko, kaagad kung kinuha ang phone ko sa aking shoulder bag. I dialed Kolin's number. Isang tawag ko lang ay sinagot niya ito. "Hello, Amara?"Hindi ako nakapagsalita kaagad. Parang may bigkis na pumipigil sa aking lalamunan. Gusto kong magtanong, kating-kati akong malaman kong ano ang totoo. Pero hindi ko maggawang magtanong sa kaibigan kong pinsan mismo ni Sebastian
Magbasa pa
Chapter 19: Graduated
IT'S been three days simula no'ng tinapos ko ang pagkakaibigan namin ni Sebastian, sa mismong despidida party niya. And we only have five days left before we graduate. "Amara..." Hindi sarado ang pinto kaya malayang naka-pasok si Kolin sa aking kwarto. Mabilis akong tumayo mula sa aking study table. Surprised with the sudden visit of Kolin. "Kolin... You didn't tell me that you're coming." She smiled a little bit. And I could saw that she was a bit hesitant. "I... I heard what happened. I'm... I'm sorry...""Alam mo na?"I bitterly laughed. She was about to speak to defend herself. "Amara hindi sa gano'n. You know that I always respect your decision, right?"Umupo ako sa kama. Gano'n din ang ginawa niya. A minute passed at hindi ako nagsasalita. "Hey, bakit natahimik ka?"I lowered my head and started to fidgeting my fingers. "I... I regretted it, Kolin. I regretted what I've done. I'm just so disappointed at him kaya nagawa ko iyon," nagsi-sising sabi ko. Totoo naman kasi. I
Magbasa pa
Chapter 20: Night Bar
'NIGHT BAR' pagbasa ng utak ko sa pangalan ng bar na papasokin namin ngayon ni Kolin. Wala nga akong nagawa ko di samahan ang kaibigan ko. Kargo konsensya ko pa kapag may mangyaring masama sa kanya. Kahit sa labas pa lang, maraming tao na akong nakikita. May iilang magbabarkadang nag uusap mapa lalaki o babae. Meron ding hindi na nakaabot sa loob at dito na sa labas mismo nagtutukaan. I rolled my eyes. Shouldn't they get a room? Mga wala man lang delikadesa. "Don't mind them. Business nila iyan." Napansin 'ata ni Kolin ang mukha ko nang dahil sa nakikita. Kaya hindi niya mapigilan ang magsalita. Alam kong hindi ko business ang business nila. Pero hindi ko mapigilan ang i-judge sila dahil sa aking nakikita."Anong klaseng business? Monkey business?" sarkastikong saad ko. Alam ko ang mga gano'ng salita. Hindi naman ako inosente sa mga gano'ng bagay. Kahit sabihing wala pa akong experience sa gano'n. Kahit hanggang first kiss pa lang naranasan ko. My cheeks flared as recalling the
Magbasa pa
PREV
123
DMCA.com Protection Status