She was dumbfounded! Ang ngiti sa kanyang mga labi ay unti-unting nawala.For a moment she just stare at him speechless. Siya? Nagpapatibok ng puso nito? Pinaglalaruan ba siya nito? Sinusubukan?Pero seryosong-seryoso naman ang mukha nito. He is looking at her with all the truth in his eyes.Sunod-sunod siyang napalunok. The past beating of her heart sent shiver even into the depths of her soul. "Naku.. sobrang natutuwa ako. Ang dalawang taong malapit sa puso ko at ng mga bata ay magkasama ngayon at nagkakamabutihan." Hilaw niyang iniwas ang mga mata rito at bumaling kay mother Esther."Ate Lei... Gusto ko na pong makita ang gift ko." Narinig niyang sabi ni Lira. Bahagya pa nitong hinila ang kanyang kamay. "Ako ba ate Lei, may gift din?" Si Sammie. Na sinundan na ng iba pa. "Kami din ate Lei?" Ang kaninang saglit na tila pagkakatigil ng mundo para sa kanya ay biglang napuno ng ingay ng mga bata. Pinalibutan na siya ng mga ito at excited na nagtatatanong."Ako din po, gusto ko n

"Are you sure you're fine?" Mula sa manibela ay dagling sumulyap sa kanya si Levin. "Gusto mo bang dumaan muna tayo sa isang clinic para makapagpatingin ka? Maaga pa naman." Dugtong nitong tumingin pa sa wristwatch nito. Agad siyang umiling. "O-Okey lang ako Levin. Sinabi ko na, sumama lang ang pakiramdam ko kanina sa sari-saring nakain ko. I'm fine now.""If you just look at yourself in the mirror, malalaman mo kung gaano ka kaputla, and I think it's not normal. Nag-aalala ako Lei." He said with worried voice. Pero sa mga mata nito ay tila naroroon ang isang pagdududa.Dahil doon, mas lalo yatang nawalan ng kulay ang kanyang mukha.Umiwas siya ng tingin. "I'm really fine. Huwag mo na akong alalahanin."Ilang saglit na katahimikan ang namayani sa pagitan nila bago niya nakita ang dagli nitong pagsulyap sa kanya at ang marahan nitong pagtango.Sa kahabaan ng biyahe, pinili niya ang isandal ang ulo sa upuan at ipikit ang mga mata. Bukod sa umiiwas siya sa mga katanungan ni Levin ay la

Kulang ang salitang gulat para ilarawan ang kanyang nararamdaman. She was left there standing still with no words coming from her mouth. Nasa ere lamang ang kanyang magkabilang kamay habang si ma'am Amanda ay mahigpit siyang yakap. Napakalakas ng hagulgol nito, pero hindi iyon masyadong pumapasok sa kanyang pandinig. Her mind was blank. "Thank God.. thank God, I finally found you." Nanginginig ang boses na sambit nito. "Miss na miss kita aking Yesha.."Ikiniling niya ang kanyang ulo saka bahagyang napakunot noo.Yesha..."Yesha... Naririyan na si Mama, maabutan na kita! Yesha... Yesha..." Napalunok siya sa biglang pagpasok ng anag-ag na iyon sa kanyang utak. It was like those old days kung saan napapanaginipan niya ang isang batang babae na masayang-masaya habang nagtatatakbo sa gitna ng hardin na puno ng mga bulaklak at hinahabol ng isang babaeng nakabestida ng puti.She winced at that scene. Hindi ba iyon isang panaginip lamang? Those dreams she dreamed, ala-ala ba iyon ng nakar

Isang mahigpit na yakap ang isinalubong niya kay Levin ng dumating ito. She waited for him on the nearest cafeteria. She cried hard on his arms. Inalo naman siya nito at niyakap."Shh.. stop crying darling.." he whisper gently. "What happened hmm?" She didn't say a word, basta umiyak lang siya sa mga bisig nito.She wonder now why she is crying so hard, when all her life she grew up as a tough and strong woman. Bata pa lang siya sinanay na niya ang sarili na huwag mapaapekto sa damdamin. She never cry this hard. Pero ngayon hindi niya mapigilan ang kanyang sarili. Dahil ba iyon sa buntis siya? Hormones?O dahil alam niya sa kaloob-looban niya na may matatawagan na siyang tao na pwede niyang masandalan ngayon? Someone who care for her aside from Meredith? Isang taong hindi niya inaasahang magkakaroon ng kaugnayan sa buhay niya. A man she thought to be heartless and calloused."Let's get out of here first.." Sabi nitong inalalayan siyang palabas sa cafeteria.Sunod-sunuran nalang s

"W-WHAT did you say?" Tanong nitong hindi maikakaila sa mukha ang gulat.He is looking at her na para bang namali lang ito ng dinig.Isang masuyong ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi. She can't believe that she told him the truth in a time like this, in a situation like this. Hindi iyon ang ninais niya.Ang nakinita niya sa kanyang isip ay isang masayang tagpo kapag ipinaalam na niya na dinadala niya ang baby nito. Hindi ganito.But she was left with no choice. It feels that she need to tell him about it, for him to take care of himself, para maisip nito na may baby itong naghihintay rito, for him to be safe.Tumango-tango siya. At kasabay niyon ang sunod-sunod na paglandas muli ng kanyang luha. "We're having a baby. I-I'm pregnant." Anas niya. Bumuka ang bibig nito saka biglang kumislap ang mga mata sa namuong luha. He reach for her, at iglap lang ay nakakulong na siya sa mga bisig nito. "Oh God.. my heart is screaming happiness my Darling..""Pasensiya na kung sa ganitong pagk