HOPE There's something about Robie and this Sebastian that everyone seems to scared about. Hindi ko matukoy pero, napansin ko ang lakas ng presensya ng dalawa kay Papa, pati rin sa mga kaibigan ni Kuya. Ang mga personal na bodyguards ng dalawa ay pawang mga alerto rin at bawat kampay ng daliri ni Robie ay agad silang nakaantabay. Sa mahabang mesa at malawak na dining ay tahimik akong nakatungo sa aking pinggan. Daig ko pa ang taong nilayasan ng sariling pag-iisip. Hindi alintana ang boses ng mga bisita mula sa kaniya-kaniyang usapan na siyang humahalo sa kalansing ng mga kubiyertos. Ni wala akong maintindihan sa kanilang mga pinag-uusapan. Kung hindi nga lamang magiging malaking usapin sa pagitan namin nila Papa at Kuya, baka kanina pa ako tumayo at umalis. Nawalan na ako ng gana, at kahit anong pilit kong e-reverse ang nasira ko nang mood ay hindi ko na magawa.Lalo pa akong naiimbyerna sa tawa ni Robie na panakanakang bumapaibabaw sa ingay ng mesa. "Young Miss," mahinang t

HOPE Dinala ako ng aking mga paa sa isang bahaging dulo ng isla. Hingal na hingal akong tumingin sa malawak na karagatan, "I hate you! Sinungaling ka!"Buong buhay ko ngayon lamang ako nakaramdam ng galit sa kaniya. "Hindi ako baliw! Magsama kayo ng babae mong mukhang payaso!" hingal na hingal kong sigaw. Siguro, kung kaya lang tawirin ng nanginginig ko nang mga paa ang lawak ng karagatan ay nagpatuloy pa ako sa pagtakbo para lamang makalayo sa kanilang lahat. Sa sandaling iyon, ayaw ko na silang makita pa!Iyong sinasabi nila na nanganganib ang buhay ko sa labas ng isla?Na nag-iingat sila sa kaligtasan ko kaya nila ako kinukulong dito sa isla? Ngayon,tinubuan na ng pagdududa. Maybe, I'm still young and lack of knowledge compared to others who grew up in the civilization.But I know how to feel, and I know that the people around me, who are close to me?Are acting not right. I feel like, something is not really right.They're hiding something...Hindi ko alam kong ano, pero na

HOPENapadaing ako nang maramdaman ang tila init na dumantay sa aking balat. I was maybe hallucinating. Or I wasn't alone here anymore? Gusto kong imulat ang mga mata pero hindi ko magawa.Sino kaya makakahanap sa akin dito, mga tauhan ni Kuya? I was only thinking about Daniel since siya lang naman ang alam kong may pakialam sa akin. "D-daniel..." Paos kong tawag sa pangalan niya. I heard him curse. "I-i am so c-cold D-daniel..." Pilit kong salita kahit pakiramdam ko walang lumalabas na boses mula sa bibig ko. Nanatili ring nakapikit ang aking mga mata. I was so weak and trembling in cold. Narinig kong muli ang sunod sunod niyang mura. Niyakap niya ako. Hinaplos ang aking mukha ng paulit-ulit. "We will get out of here, Mine." His tone is so saft and worried. I smiled a little. Uminit ang magkabilang sulok ng mga mata ko at nanubig. I want to call my Kuya but it's impossible for him to be here when he doesn't care about me anymore.Kailangan ko bang sanayin ang sarili ko nang wa

HOPE "Ooh! Yes! Right there Kuya, you hitting me so good! Oh my, I'm gonna cum again!""Let it out, Mine. Cum for me!" I squirts. Tumirik ang mata ko habang nanginginig ang katawan ko habang panay ang sirit ng katas ko. Kusang nahugot ang t*ti niya sa pagkakapasak. Tinapik tapik ng ang kuntil ko. Nang maubos ang pagsirit ng katas ay dinala niya ang kamay sa bibig at dinilaan ng mabilis para linisan. Muling hinawakan ang kahabaan niya at pinasok muli sa akin at bumayong muli ng mabilis at malalakas. Paminsan minsan ay inaabot ang umaalog na suso ko para lamasin habang patuloy ang harabas niya sa akin mula sa likuran. We didn't do it just once, not twice but many times. The erotic sounds of our bodies colliding adds more heat to our steamy sex.Nilingon ko siya sa aking likuran. We're both sweating again. My lips a bit parted while seductively staring at him. He caressed my lips with his thumb. "You're so damn beautiful." Paulit-ulit niyang sinasabi kanina pa na dahilan ng pag-al

HOPE "Mine, please. Don't make this so hard for me-for us!"aniyang tila nawawalan na ng pasensya sa akin. Binaliwala ko ang galit niya kahit pa nga ang totoo punong-puno ngayon ng takot ang dibdib ko para sa kaniya. Pero ayaw kong tumiklop at magpakita ng takot. Galit ang nangingibabaw at nanaig sa akin ngayon. Nanatili ang mga mata ko sa labas ng veranda. Pero maraming bagay ang tumatakbo sa isipan ko. "If you're not going to eat, paano ka gagaling, huh?!" hindi pa rin ako umimik. He hssed in frustration. "Damn it! You fvcking talk to me, Hope bago ako mawalan ng pasensya!" Padaskol niyang binitawan ang mga kubyertos mula sa tray ng pagkain. Gumawa iyon ng malakas na ingay. I didnt flick. Kita ko sa sulok ng aking mga mata nang galit siyang tumayo, nagpalakad-lakad. Huminto. Tiningnan muli ako. Umiigting ang panga niya. Sinabunutan ang sariling buhok, namaywang at inis na d*****g. "What do you want me to do?!" I mentally smirked. Anong gusto kong gawin mo? Ibalik mo'ko s