CHLOE “Make love with me here, Trace. Make me taste heaven while we are under the starry sky. Make me—” Trace cut my words and gave me his sexy lopsided grin after he changed our position, and now I am under him. “Make you what?” he asked in his husky tone. “Scream my name? Madali lang ‘yan, roxo.” I giggled after that. But more than just tingling thoughts. I am thrilled to be with my Patricio. It was a dream that came true. And that love I have for Trace can remove my worries about my past. At ano pa ba ang dapat kong isipin? Kung ano man ang dahilan paano ako naging tao ay hahayaan ko na. Ang importante ay natagpuan ko na ang taong kasama ko hanggang sa pagtanda ko. Bahala na… bahala na ang nakaraan. Let it stay in the past. Let the people that made me be here in the present have that burden. I must not need to think of it. I need to focus on my man and the love we have. At ang importante na lang ay ang totoo na hindi kami magkapatid ni Trace. Iyon lang ang pinakakailangan

CHLOE “Have you seen the news?” Alguien asked me intentionally when he saw me walking out of the kitchen. Nagutom ako at kumain ako ng kumain sa kitchen kaya doon ako galing. Malaki na rin ang tiyan ko, I am six months pregnant at lalaki ang anak namin ni Trace based sa ultrasound. I informed Trace the moment I learned about it last month through video call and we are both excited now. And two months na rin mula nang nasa Italy si Trace. Hindi na rin ipinilit ni Alguien na magpakasal ako kay Zeno. I don’t know if it was because I convinced him na kahit anong gawin niya ay hindi ako papayag. Or baka naman dahil kay papa… baka nakumbinsi na siya ni papa na hayaan ako kay Trace. And yes… I am calling my father now ‘papa’ for we get closer since the moment he came back to the country. Lagi niya rin akong sinusundo rito sa bahay ni Alguien. He knows I love Trace and he understands. Masaya raw siya na kami pala ng anak ng kaibigan niya ang magkakatuluyan. Hindi ko masabi na kasal na kam

CHLOE “Where are you going?” Alguien’s voice surrounded his whole mansion at nagkatinginan na lang kami ni Willow. Palabas na sana kami kaso nakita pala kami nito. “Aalis kayo at isasama niyo pa ang anak ko na hindi kayo nagpapaalam sa akin?” I rolled my eyes. As if naman na may panahon siya sa anak niya. “I’m bringing Chloe and Heres with me,” paalam na lang ni Willow. “Pupunta kami sa orphanage na ini-sponsor ko. Wala naman sigurong masama na dalhin namin si Heres para makipaglaro naman siya sa ibang bata doon.” “Where, Willow? Orphanage? Are you sure?” tanong pa ni Alguien na tumayo na ng diretso at umalis sa gilid ng railings sa second floor. Lumakad papunta sa hagdan at bababa na yata. Kawawa naman ang pamangkin ko kapag hindi namin naisama… Instead Heres will have a chance to play with some kids ay kokontra na naman ang ama. “Oh God, Alguien. Wala sa Pilipinas ang boyfriend ng kapatid mo at sa pagkakaalam ko ay payag na si Tito Raymond sa kanila kaya sana tumigil ka

TRACE Nagdududa akong tumitig sa tatlo. Nagpapasok ba ako ng mga kalaban sa buhay ko? Katangahan ba na nagtiwala ako sa tatlong nasa harap ko? “Who are you really? Saan kayo galing? At bakit ako ang nilapitan niyo?” tanong ko sa kanila nang sunod-sunod. “We already told you all the answers to those questions,” pormal na sagot ni Genesis. “Why, Master Trace?” “You lied about your parents…” I am daggering them with my stares. “Ang sabi ninyo ay kailangan niyong mahanap ang tunay niyong ina. Ngayon sasabihin niyo sa akin na tatay niyo ang nasa tracker na pinapanood niyo? Ginagago niyo ba ako?” “We didn’t lie about our mother. We are looking for her.” “Puta! Sasabihin niyo ba ang lahat sa maayos na paraan o papasalitain ko kayo sa nakasanayan kong pagpapaamin?” Galit at nagbabanta na ako. Si Elliot na nasa dulo ay naging alerto na rin. “Ano ang dahilan at ako ang hinanap ninyo?” Nakatingin lang sila sa akin at nagtinginan na naman pagkatapos. Tama ako. May hindi nga sila inaamin. M

CHLOE I worriedly glanced at Willow, sitting beside me, as we were waiting for someone. Rogelio was at the following table, and his eyes, though not noticeable, were still focusing on us. Napahawak ako sa tiyan ko as my baby start moving. One week na lang at nasa bansa na si Trace at masaya ako na makakasama ko na siya. Iyon naman ang sabi ni Papa sa akin, na kapag dumating si Trace ay siya na ang makikipag-usap kay Trace para makasal na kami. But Papa wanted me to marry Trace after I gave birth, he told me na mas gusto niya akong naka-wedding gown at hindi malaki ang tiyan. “Miss Chloe…” Napalingon ako. Si Nite. Nanlalaki ang mga mata kong nakatingin sa kaniya. After months I haven’t seen him ay nasa harap ko na siya ulit. I can see him differently than before. He doesn’t have any hatred in the way he is looking at me now. All there is peacefulness. But no… I can't trust my judgement, I am not good at it. Bumaba ang tingin ko sa kasama niya na hawak niya sa kamay. Napakunot-