CHAPTER TENHINDI alam ni Anastashia kung paano siya nakauwi sa kanyang bahay gayong matapos ang marami pang beses na pagtatalik nila ni Arthuro ay pagod na pagod siya’t nakatulog nang mahimbing. She really did not remember it. Nagising na lang siya na nasa kuwarto at sa sariling kama. She wondered.Alam niyang kagagawan ito ni Arthuro. Siguro hindi niya lang talaga naalala ang nangyari. Mabuti na lang talaga ay walang kalat na makikita sa kanyang kuwarto at naitago niya na rin ang mahahalagang bagay na dapat hindi makita ng ibang tao, lalo na si Arthuro. She checked herself under the blanket. Bahagya siyang nagulat. Kahit ito ay hindi niya naalala. Lumibot ang kanyang mata sa buong kuwarto. There was nothing has changed. Wala rin namang kung ano’ng dapat ikabahala.“Oh, what happened to me?” she asked herself without being remindful.She got out off of her bed but she suddenly stop. Masakit ang kanyang katawan. Hindi siya makagalaw ng maayos. Napatampal siya sa kanyang noo.“This

CHAPTER TWELVE“SI Ninong Art-art ba `yan?” Iyong batang babae ang nagsalita.“S’ya nga!” Bakas sa boses ng batang lalaki ang saya. Makikita sa mga mukha ng mga ito ang kagalakan na makita ang kotse ni Arthuro. Alam ng mga ito kung ano ang kulay at klase ang kotse dahil malapit kay Arthuro ang dalawang bata. Palagi rin itong dumadalaw dito mula sa lungsod. Dalawang beses sa isang buwan si Arthuro na bumabalik-balik dito. Huminto muna ang sasakyan, katapat lang din ng bahay-kubo. Lumabas si Arthuro at sinundan ito ni Anastashia ng tingin. Kapagkuwan ay umikot sa likod ng sasakyan ang binata at may kinuha ito doon. Nang masilayan niya ang hawak nito ay mas lalo siyang napatitig sa binata. Hawak nito ang eco bags na may mga pagkain at laruan. Sa kanyang isip, hindi siya makapaniwala sa ipinapakita nito. Ang kilala niyang Arthuro ay hindi ang Arthuro na nakikita niya ngayon. He was like a different version and Anastashia was amazed by him.“Hindi mo ba ako sasamahan?” tanong nito sa

CHAPTER FOURTEENKINABUKASAN ay inayos kaagad ni Arthuro ang kotse para pumaroon na sila sa hacienda. Siya naman ay tahimik lamang na nakamasid sa ginagawa ng binata.Napatingin siya sa mga bata na masayang nakatingin sa kanilang direksyon.Kumaway ang mga ito. “Paalam Kuya Art!” angmasiglang si Tony. Malapad ang ngiti nito.Kumaway din si Patricia. “Balik ka, ninong, na walang kasama!”Nabaling niya ang kanyang tingin kay Arthuro na nakatingin din sa kanya. Kita niya sa mukha nito ang lungkot.“It’s okay,” depensa niya. Kung maging apektado siya, wala iyong patutunguhan. Bata lang din si Patricia na maldita.Napansin niyang kumaway si Arthuro at ang ngiti nito ay pilit. What’s with his fake smiles? Dapat ipakita nito sa mga bata na tunay ang ngiti nito. Napailing na lang din siya.Pumasok si Arthuro sa loob ng kotse. Nang matapos ikabit nito ang seatbelt ay ibinaling nito ang tingin sa kanya. “Ayos ka lang ba r’yan?”Bilang sagot niya ay tumango siya at isang simpleng ngiti ang igin

Chapter 15NASA labas ng bahay si Arthuro. Nakatanaw siya sa malawak niyang harden habang may hawak na tasa ng kape. Natutuwa siya sa kanyang nakita. It was a garden of flowers and other plants. Hinati sa dalawang parte ang hardin. Ang kaliwang bahagi ay puros mga bulaklak ang mga itinanim at sa kanang bahagi naman ay mga halamang namumunga o gulay. Sinasabi niya sa mga caretaker ng mga halaman na huwag ang mga itong mahiyang kumuha ng mga halaman o bunga sa buong hardin. Iyon din kasi ang bilin ng kanyang ama noong buhay pa ito na huwag madamot sa mga katulong ng kanilang pamilya.Umupo si Arthuro sa nakaharap na upuang gawa sa narra tree. Gayunpaman ay naalala niya ang bonding nilang dalawa ng kanyang ama. Naalala niya din kung paano nito ikinuwento ang buhay ng mga ito noong wala pa silang pera. Tanging bumubuhay sa mag-asawa ay ang panananim nila sa buong paligid ng bahay. Halos lahat na halamang namumunga ang mayro’n sila. Napapangiti si Arthuro habang naalala ang mga iyon. Hin

CHAPTER SEVENTEEN BABAE siya pero naikuyom niya ang kanyang kamao. This wasn’t good. Kung magiging ganito pa lalo si Arthuro ay hindi na niya ito makakaya. At hindi ito ang ginusto niya. Yes, she enjoyed it. Having sex with Arthuro was fun. But… alam naman niyang mapupunta talaga sa ganito ang lahat na ginawa niya kay Arthuro. Lucky her hindi ito gaanong ka-dramatic. Pero sana mapigilan niya kung ano man ang mangyayaring hindi naman dapat dahil ang pakay niya ay hindi naman ang pakikipahgtalik dito. “Don’t call me babe!” hasik niya. Mali iyon para sakanya. “Kahit saan man natin tingnan, hindi mo ako maaaring tawaging gano’n.”Ngunit napaisip din siya. Kung hindi niya inakit si Arthuro, hindi siya magkakaganito. Well… wala siyang ibang nakikitang paraan para maibsan niya ang bunga ng pang-aakit niya. She would willing to continue it. Kung ito man ang bunga, ito na rin ang susubukan niya. “And why?” He stepped forward. Nahawakan na siya sa balikat nito. “Pag-aari kita ngayon, Anas