Chapter 2LEA KRISTINE'S POVBinuksan ni Mom ang pintuan at sumalubong kaagad kay Lea ang magandang condo kong saan sila tutuloy pansamantala. Kulay puti ang pintura sa kisame at pader. Pag pasok mo pa lang bubunggad na kaagad sa'yo ang maganda at malawak na sala. Kulay puti ang couch set, malaking tv, puting carpet sa sahig. Apat na silid mayron ang condo, may sariling kusina, malawak na dining area at cr. Kahit ganun kaganda at kaaliwalas ang lugar na iyon, hindi pa rin mapupunan ng saya ang puso ni Lea.Pumasok na sila ni Mom sa loob ng condo–hindi maalis ang tingin ni Lea sa paligid pinag mamasdan ang bawat kanto ng kasulok-sulokan. Pinasok na rin ni Mom ang iba naming dalang bag at maleta laman ng ilang gamit ko. "Mommy!" Patakbo si Steven na may ngiti sa labi at niyakap si Lea sa binti. "I miss you so much Mommy," malungkot nitong turan. Nangulila rin si Lea dahil ilang araw niyang hindi naka-sama at nakita ang anak.Hinawakan ni Lea ang buhok nang anak at hinaplos. "I miss you

LEA KRISTINE'S POVNapa-tingin si Lea sa relo at pasado alas dose na pasado ng tanghali. Mayron na lamang siya na isang oras para ayusin ang sarili para sa big meeting mamaya kasama ang mga invenstor at bagong business partner na kaniyang kapatid.Ilang business meeting na ang nahawakan ni Lea at ang ilan pa nga sa mga ito bigatin at mayron nang mga palangan sa industriya pero nagagawa niyang maayos at matagumpay ang pakikipag negotiate sa mga ito. Pero ngayon?Hindi maipaliwanag ni Lea ang labis na kaba at anxious sa kaniyang dibdib na mag-kikita sila mamaya ni Mark sa business meeting.That jerk!Sinandal ni Lea ang likod sa swivel chair, sa pag pikit nang kaniyang mga mata, naalala niya ang pinag-usapan nila ng kaniyang kapatid."Kuya naman, sabihin mo sa akin bakit si Mark pa?" Pabalik-balik si Lea nag lalakad sa harapan ng kapatid. Matapos na malaman niya sa secretary ang tungkol sa bago nitong business partner na si Mark– hindi talaga tinigilan ni Lea ang kapatid hangga't hindi

LEA KRISTINE'S POV"Maging okay lang din ako doon." Kausap ni Lea si Insoo sa kabilang linya. Naka-tuon ang atensyon niya sa pag mamaneho at maaga siyang umalis para maaga rin maka-rating sa kaniyang pupuntahan.[Tawagan mo ako kaagad kapag may nangyari sa'yong masama.] inikot na lang ni Lea ang mata sa sinabi nito. He's starting to get over protected again.Hindi pa man nakaka-alis si Lea panay paalala nito sakaniya. Kulang na lang nga bawalan ako nitong umalis papunta sa Cebu dahil na rin sa pagiging paranoid nito na baka daw may gawing masama sa akin si Mark. Hindi rin ito naging sang-ayon sa naging desisyon ni Kuya Glenard na papuntahin ako doon na mag-isa lamang."Don't be so overreacting Insoo, I can take care of myself. Isang buwan lang naman ako doon at trabaho ang aasikasuhin ko habang naroon ako at, hindi ang ibang bagay.""Matagal na ang isang buwan Lea, at isa pa kasama mo pa si Mark sa iisang trabaho. Kilala ko ang ugali nang asawa mo, at hindi mapag-kakatiwalaan ang hayo

LEA KRISTINE'S POVMaagang nagising si Lea, uminat pa siya nang kamay, bago bumangon sa kama. Hinayaan niya na lang naka-lugay ang mahabang buhok at hindi na rin nag palit ng damit–na silk nightgown, na mag pahubog ng magandang katawan. Kahit hindi man mag hilamos at mag-ayos, lumilitaw pa rin ang magandang kutis at natural na pamula-mula ng labi at pisngi.Bumaba na si Lea sa kusina para mag timpla ng kape,wala na din siyang ganang kumain ng agahan kaya't black coffee ang kaniyang tinimpla at pumunta sa veranda, mag pahingin na rin.Mula sa veranda tanaw ni Lea si Mark–abala ito na may kausap sa telepono. Naririnig ni Lea ang sinasabi ni Mark, at kong paano nito lambingin at parang tangang kinakausap si Mae sa kabilang linya.Nakaka-suka na patay na patay siya sa babaeng iyon.Hindi ko pa din malaman hanggang ngayon, sinasamba ni Mark si Mae–wala naman akong nakikitang special sa babaeng iyon."Pasensiya na kong hindi ako maka-tawag sa'yo, Hon." Seriously Hon, ang tawagan nila? So ba

MAE'S POVIlang beses na tinatawagan ni Mae ang numero ni Mark, ngunit hindi pa rin ito sumasagot. Pabalik-balik na si Mae sa malawak na sala, hinintay na sagutin ni Mark ang tawag."Pick up the phone Mark, pick up the phone." Taimtim na dasal ni Mae ngunit wala pa din. Lalo lamang siyang naiinis nag ri-ring ito sa kabilang linya ngunit hindi nito magawang sagutin ang tawag. Simula kaninang umaga huling naka-usap ni Mae si Mark at hanggang ngayon palubog na lamang ang araw, wala pa din siyang natatanggap na text at tawag nito–na hindi naman ugali ni Mark na i-ignore ang mensahe ko. Dati-rati naman kahit abala si Mark sa ginagawa pero nagagawa pa naman ako nitong sagutin ang tawag ko kahit late na rin sa katambak na trabaho. Nitong mag daang mga araw at linggo napapansin ni Mae ang pagiging madalang ni Mark na mag message sa akin—hindi ko na lang pinapansin dahil iniintindi niya na abala lang ito sa ginagawa, pero hindi eh. Mas lalong hinahayaan kong masanay na hindi maka-tanggap ng t