"WE HAVE TO MOVE NOW! " Sunod sunod ang putukan ng baril ang aking naririnig at hindi ako sanay sa aking mga nakikita ngayon. Dahil pagka dating na pagka dating namin ay agad kaming pinaulanan ng mga bala ng baril. "Fvck! Stay behind my back! " Braxton while holding the gun on his right hand his left arms protecting me. Nakita kong na tamaan ng bala si sam sa braso habang katulad namin ay ginagawang pansalag ang aming sinasakyan kani-kanina lang. Habang busy sila sa pakikipag barilan ay nakita ko ang isang tao na matagal ko ng gusto makita. Tila lahat ng naririto ay nag mistulang bumagal pagka kita ko dito, walang iba kundi ang aking ama. Wala sa sarili akong dahan dahang tumayo at alam kong hindi iyon mapapansin ni Braxton dahil busy ito sa pag asinta sa mga kalaban. Ang aking ama naman ay dahan dahang lumapit sakin at ganon din ako, habang papalapit nang papalapit ay siyang pag usbong nang isang pakiramdan na hindi ko masabe kung ano ito. Sakit. Poot. Pangungulila at Pagkasabik.

ITS BEEN 5 Days since that miracle happen and up until now Scarlett Rain is still not waking up. "Dude, eat up already. You need more strength you know. Rain won't like it if she sees you like that. " Sinisita ni kiel ang kaibigang si Braxton nang makita niya itong hindi kumain. Sa nakalipas na mga araw kasi ay hindi na nilubayan ni Braxton ang dalagita at halos bumalik siya sa dati. Hindi niya na inaasikaso ang mga bata at ang kanyang sarili, tanging ang babae lamang ang kanyang binabantayan. Nag volunteer naman ang mag-asawa na sila na daw ang bahala sa mga bata basta ang kapalit ay bantayan ni kiel si Braxton dahil baka magwala nanaman ito. "I'll... eat later. " Mahinang ani nito habang mahigpit na hawak hawak ang kamay nang ng dalaga. "Hayss, fine dude. Maybe later you'll finally eat. I'll just go to the cafeteria to buy me some food. " Tanging naani na lamang ni kiel sa kaibigan at mabilisang sinulyapan ang dalaga habang taimtim na nagdarasal na sana gumising na ito. "Hope

THE MOMENT WE arrived at our house, the memories I had in this house flood to me. I am so happy that I already out of the hospital. "You know bes, you sit here and watch the kids play while we prepare everything for you." Charity excitedly put all the babies inside the playroom and let me sit there. "Pag pasensiyahan mo na ang asawa ko, kahit saan mo siya ilagay ay napaka ligalig niya." Hiroshi. "Hmm, okay lang yun. Sanay na mana ako sa kanya noon pa." Nasa tabi ko naman si Braxton na kanina pang walang imik na naka-alalay sakin. "Uhh, I will just go to my wife. " Nginitian ko ito saka tumingin sa katabi kong kanina pang nakatitig sakin. "You want to say something?" Hindi ito umimik kaya medyo nailang ako. "H-hello?" Imbes na sagutin ako ay humilig ito sa aking balikat at niyakap ang baywang ko. "Just stay still. I actually have a lot of questions in my head, Scarlett Rain." I can feel his hot breath on my neck! It tickles me. "T-then what is it?" He kissed my neck that gives

I AM GETTING Ready 'cause the girls wanted to meet at our meeting place. I also wanted to share the things that happened yesterday night. Since magtatagal kami doon ng tatlong araw kaya maraming bag ang dala dala ko ngayon and i'm pretty sure na ganon din ang iba. Inilagay ko na ang mga bata sa rollers nila nang biglang bumukas ang pintuan. "Hey, where are you going? Why are you packing up?" Si Braxton... He looks so worried, but why? Is he thinking that it's because of what happened that night? I almost laugh, anyway I remain my poker serious face. Even though I am dying 'cause of laughing inside. "That's none of your business." Tinalikuran ko na ito habang hila hila ang dalawang stroller na kung saan naka sabit ang dalawang bag at ang isa ay nasa likuran ko. Hindi pa man ako tuluyang nakakalabas ng pintuan ay hinawakan na nito agad ang aking braso. "H-hey! Where the hell do you think you are going? Why did you pack clothes? W-why are you together with my babies?" His voice is

AFTER Everything that happened this day. Me and Braxton are happy. Dahil ngayong araw ay official na kaming mag nobyo at nobya. "Hey, you happy?" Sabi ni Braxton na nasa tabi ko lang. Naka upo kami ngayon sa kama habang nakasandal sa headboard. "Oo naman, napapa isip nga ako na kailan ko kaya na realize na gusto na kita?" Sabi ko dito sabay tingin dito. As usual ang sumalubong sa akin ay ang misteryoso niyang mga mata.Inilapit nito ang kanyang mukha sa akin na mukhang inaantay ang susunod kong sasabihin."Why? Do you regret loving me?" Nahihimigan ko ito ng pagtatamo ngunit maya maya pa ay ngumiti din ito ka-agad.Bumaglit ako ng tawa sabay tingin dito. "Are you kidding me? Kung hindi kita mahal ay wala ako ngayon sa tabi mo. Kaya ako sayo matulog nalang tayo okay?" Umayos na ako ng pag kakahiga sa kama at akmang tatakpan ko na nang kumot ang aking katawan ay sya namang ikinagulat ko ng tanggalin ito ni Braxton.I look at him in disbelief. Really? Is he being an ass right now? 'ca