SA TULONG ng mag-asawang Meldy at Toto, mabilis na nagkaroon ng sariling bahay at lupa si Andrea sa lugar na iyon. At halos wala pang tatlong buwan buhat nang dumating sila roon, mayroon na rin siyang maliit na grocery store na kadikit lamang ng pinagawa niyang maliit pero presentableng bahay na angkop lamang para sa kanila ng magiging anak niya.Nakabili siya ng lote na may sukat na fourty square meters sa isang barangay doon, sa Barangay Mamangal. Tila paraiso ang lugar na iyon. Kaygandang pagmasdan ng dalampasigan na maituturing din na tourist spot lalo na kapag papalubog na ang araw. Tila ba nakakawala ng stress habang nakatunghay ka sa isang bahagi na iyon ng kalikasan.Bagama’t sinasabi na ang probinsiya ng Catanduanes ay ‘tahanan ng bagyo,’ dahil lagi itong dinadalaw ng masamang panahon, sa kabila naman noon ay nanatili itong nakatindig at napreserba ang kagandahan ng isla na ika-labingdalawa sa pinakamalalaking isla sa Pilipinas.Ani Andrea sa sarili, hindi niya pagsisisihan n

ISA sa driver ng Team Vincent ang sumundo sa binata buhat sa restobar ni Fael. Habang daan kinumusta niya ang mga tauhan at ang takbo ng kompanya habang siya ay nasa ibang bansa.Bagama’t halos araw-araw naman niyang mino-monitor ang maliit niyang negosyo maging ang kan’yang mga tao sa pamamagitan ng pakikipag-usap niya sa mga ito thru video call, at malaki naman ang tiwala niya sa kan’yang mga tauhan na hindi pababayaan ng mga ito ang trabaho kahit hindi nila siya personal na kasama, mas kampante pa rin siya kung mapapakinggan ng personal ang updates sa Team Vincent. At sa dami ng mga napakinggan niya ngayon, nasiyahan siya sa mga narinig. Napatunayan niya, nasa Pilipinas man siya o wala, hindi babagsak ang Team Vincent. Maaasahan at mapagkakatiwalaan niya talaga ang kan’yang mga tauhan.Gabi na nang makarating ng bahay sina Vincent dahil sa mga dinaanang traffic pero gising pa si RJ na mat’yagang naghintay sa kan’yang papa.Halata ang kasabikan sa ‘ama’ sa naging reaks’yon ni RJ nan

NAGING maramot na kay Vincent ang antok nang gabing iyon matapos siyang bumalik sa kan’yang higaan.Samo’t saring mga alalahanin na ang nagsalimbayan sa utak niya na hindi na nagbigay uli ng pagkakataong makabalik siya sa pagtulog.BAKIT nga ba hanggang ngayon ay hindi siya maka-move on sa una niyang pag-ibig sa katauhan ni Trina?Tanong iyon ni Vincent. Ilang beses niya ba ‘yong itinanong sa sarili? At muli, siya rin ang nagbigay ng sagot sa tanong na iyon. Binigyang katuwiran niya ang kan’yang mga dahilan.Siguro dahil, nang maulila siyang lubos, si Trina lang ang nakita niyang magpapasaya na muli sa puso niya. Na itinuring niya ngang sandigan sa mga panahong naghahanap siya ng pamilya na papawi sa mga kalungkutan niya.Hindi biro ang mga pinagdaanan niya. Hindi niya naranasan ang magkaroon ng ina habang siya ay lumalaki dahil maliit pa lamang siya nang mamatay ito sa panganganak sa kapatid niya na sinamang palad din at hindi nakaligtas.Binatilyo naman siya nang masawi ang tatay ni

UMALIS si RJ na masamang-masama ang loob. Kay Vincent, kay Liz, sa nalaman nitong katotohanan. Kayhirap tanggapin ng natuklasan niya.Sa loob ng labingsiyam na taon, ni minsan, hindi sumagi sa isip niya na may mali sa pagkatao niya. Sa isip, sa puso, itinimo niya na dugo’t laman siya ni Vincent. Na ito ang pinagmulan niya. Na ito ang tatay niya.At si Liz? Bakit iyon nagawa sa kan’ya ng sarili niyang ina? Ang ipagkaila siya nito, ang ituring lang siyang ‘anak-anakan’ gayong ito pala ang tunay niyang pinagmulan?Napakasakit…Lalo at dinanas niya sa piling ni Liz at ng asawa nito ang hirap ng katawan. Para siyang naging trabahador lang ng mga ito. Ngayon niya higit na naramdaman ang kawalan niya ng lugar sa poder ng mga ito. Ikinahiya siya ng sarili niyang ina! Mas inisip at mas pinaboran nito ang asawa kesa sa kan’ya na sarili nitong anak.PILIT namang sinansala ni Vincent ang pakiramdam na nagsisisi siya sa pagsasabi kay RJ ng totoo. Tama lang ‘yun, aniya sa sarili. Para magising din

“VINCE! Naku naman, anak! Bakit ba kaylikot-likot mo?!” ani Andrea na nahawakan ang damit ng anak na magda-dalawang taong gulang na sa kasalukuyan.Agad niya itong nahila bago pa nakatakbo patungo sa dalampasigan. Kinarga niya ang bata at inilapag sa mesa ng kamalig na malapit sa dagat. Iyon ang nagsisilbing pahingahan nila nina Meldy pag ganoong dapithapon na. Doon sila tumatambay lalo pag ganoong weekend na walang pasok kinabukasan ang kan’yang kaibigan.“Ang tigas naman talaga ng ulo ng baby ko na ‘yan, ah? Gusto mo ng palo, ha? ‘Di ba sabi ko, behave ka na lang at huwag nang pupunta ng dagat? Bukas tayo maliligo, anak. Okay?"Humagikgik si Vince. Sa halip na sumagot, pinupog nito ng halik ang pisngi ng ina na para bang iyon ang paraan nito nang paghingi ng ‘sorry.’“Hays! Paano ba ako magagalit pa sa baby na ‘yan pag gan’yang hinalikan na si Mama?” si Andrea naman ang pumupog ng halik sa anak na ikinahagikgik uli ng bata.Tumunog ang cellphone niya pagkuwan. Ang katiwala niya sa g