NOVEE “Bitiwan mo nga ako,” inis kong sabi kay Nite na hawak pa rin ang kamay ko habang nilalakad namin ang papunta sa kotse ko. Huminto siya maglakad at nilingon ako. “Don’t flatter yourself, kid,” sabi niya at muli ay hinila ako pasunod sa kaniya. “Sinisiguro ko lang na papasok ka na sa sasakyan mo. Sakay na!” utos niya sa akin nang nasa tapat na kami ng kotse ko. “Woah!” pang-asar kong sabi. “Scary?” I rolled my eyes. “Angas ng angas, bakla naman.” I made a face. “I’m not gay,” he calmly said. “Then you’re not.” I shrugged. “You know I’m not.” “Yeah, you’re not gay. Bisexual only.” “Hindi kita papatulan, bata, pasalamat ka na lang.” “I am not a child!” I hissed. “Stop calling me bata!” asar kong sabi. Padabog na akong pumasok sa loob ng sasakyan ko at nakita ko siyang sumakay sa big bike niya. Banggain ko kaya siya mamaya? Nakakainis na, eh! Pinaandar ko na ang kotse at nag-drive paalis ng area. Bahala siyang sumunod! Sa ganitong gabi ay mas maluwag ang traffic kaya ha

NOVEE Nagising ako na masakit ang ulo masyado. Naparami ang nainom ko kagabi at… at napakunot ang noo ko. Sino ang naghatid sa akin pauwi? Ang huli kong natatandaan ay kausap ko si Chiclet at sabi niya… sabi niya ay siya na ang maghahatid sa akin pero dumating si Nite at… at kinarga ako. Bumangon ako sa kama at napatingin sa ayos ko sa salamin. Who dressed me like this?! Hell! Galit akong tumayo at inis na hinubad ang suot kong pantulog na halatang basta na lang isinuot sa akin. Baligtad ang pajama top ko at nasa likod ko ang mga butones, ang pajama bottom ko naman ay tabingi ang pagkakasuot sa akin. At isa pa… who dared to change my clothes? Sino ang gumawa na gusto na yatang mamaalam sa mundo? Mabilis akong naligo at nagbihis. Tamang naka-crop top lang ako at jogger ng bumaba ako sa salas ng mansion at nagsisigaw para lumabas ang mga tauhan ni Zeno. Wala sina Dante at Ramon. Wala rin si Rogelio. Ang mga naririto ay ang apat na bantay rito sa mansion at taga-report ni Zeno sa mg

NOVEMBER “How was your day?” salubong na tanong sa akin ni Zeno habang papasok ako ng mansion niya. Mansion niya na ako at ang mga tauhan niya ang nakatira dahil sa penthouse siya tumutuloy. “Fine,” I answered simply or, needless to say… boringly. “How’s Nite?” tanong niya na ikinalingon ko sa isa na alam kong sumusunod sa akin. “Still breathing as you can see,” I lamely said habang nakatingin kay Nite na lumalakad palapit sa amin. Zeno chuckled na hindi ko na inabalang lingunin dahil nakatingin ako kay Nite. It was amazing to think na lumipas ang buong maghapon na magkasama kami sa sasakyan at sa opisina na hindi kami nag-uusap. “How’s Delphi?” naisip kong itanong dahil napansin ko na wala pala iyon. “Hindi yata kayo magkasama? Himala.” “Nasa ospital at nagbabantay kay Daphne. Alanganin na sa oras kung dadaanan ko pa kaya ako na lang ang dumiretso rito.” “Does your wife still not remember anything?” tanong ko dahil nagdududa ako sa amnesia ni Delphi. Hindi ko alam pero

NOVEMBER Nagising ako at napatitig kay Nite na nagda-drive sa tabi ko. I smiled. Having a boyfriend like him, even if it was just an agreement, still gave me romantic vibes. Remembering how we ended up kissing that night sets me into fantasizing us doing more than just a kiss. ‘Now kiss me. Make this official, my knight.’ That was what I said that night and he kissed me, he did. I had a taste of him and it haunts me almost every night. Gabi-gabi simula noong maging ‘kami na’ ay siya ang laman ng isip ko. Not only gabi-gabi, araw-araw pa pala. Kahit magkasama naman kami ay mawala lang siya sa paningin ko ay hinahanap ko na agad. Hindi ko masabi kay Zeno ang relasyon namin ni Nite at baka magalit pa. Isa pa ay para saan pa sabihin kay Zeno ay wala naman siyang magagawa? Zeno could not stand against our father. Kagaya noong sabihin na ikakasal siya kay Chloe ay umoo na lang. Moreover, I know how occupied Zeno is right now. Sa dami niyang inaayos sa kalagayan ng asawa niya ay normal