“Emergency couple chapter twenty”Isang pamilyar na tunog ang narinig nilang umaalingawngaw mula sa labas ng gusali kaya't kahit nanlalambot pa ang kanyang mga tuhod dahil sa labis na takot ay pinilit parin niyang tumayo at iwan panandalian ang kanyang asawang si Sam upang salubungin ang mga rescuer. Agad naman niyang nabungaran ang mga rescuer at mga pulis na nagmamadaling umakyat sa gusali kaya tinawag niya ang pansin ng mga ito upang makita ang kinaroroonan nila. Dali- dali namang pumunta ang mga ito sa kinaroroonan nila at agad na dinaluhan ang dalawang taong duguan at nakahandusay sa lapag.“May pulse pa isang ito, mag mabilis kayo't isakay natin siya sa ambulansya.” Tawag pansin nito sa mga kasama Agad naman lumapit ang iba pang rescuer at mabilis ngang isinakay sa ambulansya ang may buhay pang si Rhea. Dinali din sila ng mga ito sa ospital para magamot ang ilang sugat sa katawan. Matapos silang lapatan ng first aid ay agad silang naghintay sa labas ng operating room para alami

“Emergency couple chapter twenty”One year later...“Hanggang ngayon nalulungkot parin ako para kay Tito Clark. Hindi parin ako makapaniwala ng humantong sa ganito ang lahat.” Baling niya kay Sam habang inaalis nito ang ilang tuyong bulaklak“Honey, nasa heaven na si Tito Clark ngayon kaya wag kang malungkot. Isa pa siguradong masaya na siya dahil okay na si Rhea ngayon.” Sagot naman nito na sinundan ng isang ngiti “Hindi ko lang talaga maiwasang malungkot kapag naalala ko si Tito.” Muling sagot niya “Tama na ang pag e- emote mister. Pupuntahan pa natin si Rhea remember?” Paalala pa nito"Okay, okay. Hindi ko naman nakakalimutan iyon." Natatawang baling niya itoSumulyap pa muna siya sa puntod bago tuluyang tumalima sa asawa. Naisip nilang dalawin si Rhea dahil matagal narin ang huli nilang pagkikita. Naging busy sila at maging ito'y naging busy din sa pag bawi ng kumpanyang iniwan ng kanyang ama at nag tagumpay naman ito kaya ito na ngayon ang pinakabago at pinaka batang presidente

“Emergency couple chapter twenty four” Ilang araw na ang nakalipas mula ng ma discharge si Jaycee sa ospital kaya't sa bahay na ito tuluyang nagpapagaling. Bawat araw sinusubukan niyang gawin ang mga bagay na sa akala niya'y makakatulong para muli siyang maalala ng asawa.“A- anong bang ginagawa mo?” Gulat nitong tanong ng ma corner niya sa isang sulok“Hindi mo ba ito natatandaan? Ginawa mo ito sa akin nuon para maakit ako sayo.” Bulong niya sa tenga nito“Sorry pero wala talaga akong maalala ehh tsaka pwede bang medyo lumayo ka? H- hindi kasi ako komportable.” Sagot nitong paalis na sana ngunit mas lalo pa niyang inilapit ang kanyang sarili dahilan para masandal ito sa wall kasabay ang pagpindot niya sa switch ng ilaw“Sinong nag switch off ng ilaw sa salas ang dilim wala akong makita.” Reklamo ni Don EmilioMabilis silang naglayo ng marinig ang boses ng ama at dali daling pinindot ang switch ng ilaw.“Ohh hija, anong ginagawa ninyo bakit nakapatay ang ilaw?” Usisa nito habang nagp