Chapter 12Mr. Villanueva:I'm here at the airport.I smirked on that message. Napahawak ako sa jacket na suot ko habang pinagmamasdan ang kaunti pang sasakyan sa labas. Our flight is at six in the morning and I'm on my way to the airport.I thought I'm too early. It's almost five in the morning and I can't believe that Zale's already there. Bahagya akong napanguno sabay tingin sa company driver."Please hurry up," I said before glancing at my wrist watch.After a while we arrived at the airport. Kaagad akong tumungo sa waiting area dala ang maleta ko. And I saw Zale there lazily sitting while staring at his phone. Hindi niya napansin na nandito na ako kaya biglang lang akong umupo sa tabi niya.Nagulat siya doon pero humalukipkip lang ako. Dahil nandito kami ngayon sa airport ay bigla kong naalala ang cap na pinahiram niya sa akin noong umuwi kami galing Palawan."Your cap is in my penthouse," I suddenly said.Hinubad niya naman ang cap na suot niya ngayon saka nilagay sa ulo ko kay

Chapter 14I slightly woke up when I suddenly heard a small noise. Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko. Biglang pumasok lahat ng mga nangyari sa alaala ko kaya bahagya ako nanigas at napatingin sa hubad kong katawan na balot na balot ng makapal na comforter.My body is aching. Ngunit pagtingin ko sa tabi ko ay wala akong nakitang katabi. Tila biglang humapdi ang puso ko dahil doon. At mas lalo lang akong namutla nang marinig ang mahinang boses ni Zale na nanggagaling sa balcony."Trish, I have a business trip here in Cebu. Trust me. I'm telling the truth."I swallowed hard. Napahigpit ang pagkakahawak ko sa comforter sa dibdib ko. Ngayon lang ako natauhan. Ngayon ko lang naisip na mali ito. Everything was wrong. This is so wrong. I was too overwhelmed because I saw something in him. "Uuwi ako mamaya. I'll visit you, I promise. Let's talk about this later. I promise to explain everything."I clenched my jaw. Mabilis akong tumayo mula sa kama at pinulot ko ang mga damit kong nagk

Chapter 16Dad:We have a new possible investor. He'll visit the company this morning.Matagal akong napatingin sa mensahe na iyon ni Dad. I sighed. Who will it be, again?Mabilis akong nag-ayos dahil doon saka maagang pumasok sa opisina. I instructed Ann to tell the heads to manage their team because we are expecting a visitor. Wala ako sa sarili ko.Palaging sumasakit ang ulo ko. Kung mainit ang noo ko noon ay mas lalong mainitin ngayon. It started about Zale and I argued two weeks ago. Naiinis pa rin ako. I think I overworked myself."Ma'am, Mr. Meyer is already in exclusive elevator," sabi ng sekretarya ko kaya mabilis akong tumayo para salungin ang panibong investor na sinasabi ni Dad.Dad won't message me if this person isn't important. Kaya dapat maganda ang pagsalubong sa kanya dahil baka hindi basta-basta ang perang ipagkakatiwala niya sa kompanya namin.Tumayo ako sa harap ng elevator kasama ang sekretarya ko. And when the elevator slight opened I smiled a but to welcome our

Chapter 18 Dahil sa nangyari ay agaran akong umuwi. Hindi ko inintindi ang mga kailangan kong tapusin. Ang tanging inisip ko lang ay ang dibdib ko na tila sasabog na sa sobrang bilis ng tibok ng puso.Nang makauwi ako sa apartment ko ay hindi ko maiwasang mapahawak sa mga labi ko. My full red lipstick was all gone because of that hungry ang passionate kiss I shared with Zale.Napatingin ako sa repleksyon ko sa salamin. Everybody say that I'm more than beautiful. My lips were naturally thick, my eyes were almond shape, my nose in pointed. And I have natural curl hair which looks very healthy and shiny. Pero ang klaro sa mukha ko ngayon ay ang namumula kong pisngi.It's not because of blush on. What is this feeling?Dahan-dahan kong pinatong ang palad ko sa dibdib kung nasaan ang nagwawala kong puso. This is crazy.Bakit nagwawala ang puso ko?This isn't the first time.Pero hindi ko pa rin maintindihan.Is this a simple attraction?I sighed. Mabilis akong lumabas ng banyo saka pabato

Chapter 20We went home to my penthouse at nine in the evening. Wala nang katao-tao sa kompanya nang umalis kami. Sinabi ko na sa labas na lang kami kumain ng dinner pero pinilit niya na magluluto na lang siya.Kaya nang makarating kami sa penthouse ko ay talagang nagluto nga siya habang ako tamad na nakaupo sa high stool sa island counter. Nakapangalumbaba ako habang nakatitig sa kanya na nagluluto. He's topless and he's busy cooking.I silently imagine how would he look like ten years from now.Pero mabilis akong bumalik sa reyalidad nang bumaling siya sa akin."Who taught you how to cook?" I asked curiously. Ako natuto ako dahil wala akong choice. Pero kung titingnan ay magaling talaga siya. I can cook while he is pro."My mother. Sa Zamboanga pa lang tinuruan na niya ako," he answered. Nangunot ang noo ko. "Zamboanga? You are not born and raised here in Manila?" I asked and he shook his head.I can't believe those questions slipped out from my mouth."No, I was born and raised in