73"I'll go to Daddy later to talk to him," I said while still sleepy as I entered the kitchen. Mula kasi sa sala ay nakakarinig ako ng ingay sa kusina kaya agad na akong nagsalita kahit papasok pa lang ako sa kusina at hindi ko pa nakikita si Ivo.Wala naman si manang at ang yaya nila Zally kaya alam kong si Ivo ang nasa kusina ngayon, pero halos mapako ang paa ko nang makita ko ang likod ng taong iyon.His back was familiar, and his scent already covered my nose. Napasinghab ako.Kahit likod lang ay alam kung hindi na si Ivo iyon. This guy was wearing a white shirt and may suot din na apron. Nakatalikod siya sa akin habang hinahalo ang niluluto niya. “Anong oras ang pasok nila?” Saka lang ako natauhan nang marinig ko siyang nagsalita at tanungin iyon sa akin, pero kahit na tinanong niya iyon, nananatili pa rin siyang nakaharap sa niluluto niya at hindi man lang ako sinulyapan habang tinatanong iyon.Hindi ako nakasagot agad dahilan kaya sinulyapan niya ako ng mabilis at tinaasan p

75"I'm sorry," was all I said nang tuluyan ko siyang maabutan sa paglalakad. He stopped walking after hearing that from me. I bit my lower lip as I bent my head down.I am too shy around him right now because I know that I am the reason why the twins are like that. If I hadn't kept it a secret for years and if I just let the twins and Yrony know about each other, it wouldn't have happened like this. Kung hindi ko sana hinayaang kainin ako ng galit ko noon sana hindi naging ganito. Hindi sana naging ganito kahirap ang lahat para sa kambal at para kay Yrony. Wala sanang nasasaktan ng ganito ngayon. If I can just hurt myself right now, ginawa ko na because I know that all of this was my fault.Kung bubulyawan niya ako ngayon, hindi ako sasagot. Hahayaan ko siyang bulyawan ako hanggang sa mailabas niya ang galit niya. Tatanggapin ko lang lahat ng mga masasakit na salita niya. What he felt right now was too much dahil wala naman siyang kasalanan. Una pa lang, wala naman siyang kasalanan.

77After work hours, agad na akong nag ayos para pumunta roon. Sa buong byahe ay ilang beses akong bumuntong hininga. Pati nang nasa harap na ako ng bahay nila Garvi ay bumuntong hininga ulit ako.Sa labas pa lang ay rinig na rinig ko na ang malakas na tugtog sa loob. At marami na ring nakaparadang kotse, I even saw the familiar car of Yrony. Gabing gabi na ng makarating ako at kung hindi ako nagkakamali, sigurong kanina pa ang ilan sa kanila dito.Nanatili ako sa kotse ko at kung wala pang kumatok sa bintana ay baka hindi pa ako lalabas.Garvi was there with his black t-shirt. He looks so clean right now—not that I am saying that he was dirty before, pero mas maayos na kasi ngayon ang pananamit niya.“Mabuti naman, Ma'am, at nakarating kayo ng ligtas,” nakangiting ani niya nang bumaba na ako sa kotse ko.“Happy birthday,” agad na bati ko at inabot ang binili ko kaninang regalo para sa kanya. Nakakahiya naman kasi kung wala akong bitbit para sa kanya.Bumaba ang tingin niya sa hawak k

79I immediately came to my senses when a light from a car focused on where we were. Sinubukan kong itago ang buong katawan ko sa katawan ni Yrony, and I know that he noticed what I did because I heard his irritated whispered."Kinakahiya mo ba akong kasama?" Iritang tanong na niya na hindi ko naman na sinagot.Baliw ba siya? Hindi ba niya naiisip ang sitwasyon namin? I'm a married woman tapos nandito kami sa gilid at madilim na lugar na 'to? Ayos lang sana kung nag uusap lang kami, but he is kissing me! I was afraid that they may see me like this and that someone saw us doing that thing, but it looks like that car just passed by and it wasn't one of our acquaintances, so I breathed a sigh of relief.He should know how dangerous what we are doing is if someone sees us! Paano kung isa sa mga engineer? Maliit ang mundo namin, and if Daddy knows this, malaking gulo iyon.I immediately pushed him after I gained strength. I noticed that he let me push him. Nagpatulak siya, pero nanatili s

81All the seats were full when we entered. Nahanap agad ng mata ko si daddy. Daddy was seriously talking to one of the big investors we have, and the thought of him convincing him to leave also makes me nervous."Don't make them see that you are nervous," bulong ni Ivo kaya tumango ako at sinubukang umakto ng normal.Nang makita ako ng lahat ay agad agaran silang umayos sa pagkakaupo. Subra subra na ang kabang nararamdaman ko. I know that I am not really good in business, may alam ako, pero kaunti lang, kaya hindi ko maiwasang matakot at kabahan sa mangyayare.Pakiramdam ko subrang useless ko bilang tumatayong CEO ng kompanya. Ni hindi ko alam ang sasabihin ko.I even saw Yrony sitting in one of the chairs, pati na rin si Janica. Oo nga pala, the Delazardo was also one of the investors and stockholders of the company. Kung nandito sila at alam na ng ilang mga nandito na hindi talaga kami kasal ni Ivo, malaki ang posibilidad na alam na rin nila iyon."Ivo, sit beside me," Daddy said