"ปึง!"ฟู่จาวหนิงเองก็มีแรงมากกว่าที่คนทั้งหมดคาดการณ์ไว้เสียอีกกระโจมผ้าทั้งผืนถูกนางดึงจนล้มแผ่ไม้ด้านบนก็ร่วงลงมาทันที เชือกรอบๆ ก็หดแน่นขึ้นพร้อมกันกระโจมทั้งหลังกลายเป็นอาวุธรูปร่างเหมือนกรงขังไปในพริบตา จัดการพันธนาการจ้าวเฉินที่เข้าไปเมื่อครู่ไว้ด้านใน"อ๊า!"จ้าวเฉินร้องเสียงแหลมแผ่นไม้ด้านบนฟาดลงมา เขาคิดจะหลบแต่ก็หลบไม่พ้น ถูกกดลงไปบนพื้นทันที บนพื้นก็มีพรมที่ผู้บัญชาการกองธงมู่จัดการวางไว้ก่อนหน้า เขาดมกลิ่นที่อยู่ด้านบนเข้าไป คิดจะกลั้นใจแต่ไม้แหลมบนกระดานไม้ก็แทงเข้าไปที่แผ่นหลังเขา เจ็บจนเขาต้องร้องออกมา แล้วจะไปกลั้นหายใจทันได้อย่างไร?ผ้ารอบๆ ก็หดรัดแน่นห่อตัวขึ้นมา พันตัวเขาไว้ด้านใน บนหลังเองก็มีกระดานไม้ทับอยู่ ปีนลุกขึ้นมาไม่ได้เลยจ้าวเฉินเจ็บจนเริ่มชาแล้ว"พี่มู่ช่วยข้าด้วย!"เขาเจ็บจนเบื้องหน้าดำมืดไปหมด ทำได้เพียงแผดเสียงปอดแทบฉีกร้องเรียกหาผู้บัญชาการกองธงมู่ผู้บัญชาการกองธงมู่เห็นว่าแค่ชั่วพริบตาเดียว กับดักกับการโจมตีที่พวกเขาเตรียมไว้ตั้งนานก็ถูกฟู่จาวหนิงใช้งานย้อนกลับมา จึงโมโหจนหัวหมุนขึ้นเสียแล้วจ้าวเฉินยังจะกล้าเรียกเขาอีก!เขาไม่เคย

กระบี่ด้านหลังเข้ามาใกล้แค่เอื้อมแล้วฟู่จาวหนิงโถมตัวไปด้านหน้า ล้มลงไปบนพื้นหิมะอย่างแรง จนกระบี่เล่มนั้นถากหลังนางไปนางสัมผัสได้ว่าบาดแผลบนแผ่นหลังตนเองเปิดออกมาจากการล้มครั้งนี้ เลือดไหลออกมามากขึ้น แต่นางก็ไม่สนใจ ปีนตัวขึ้นแล้วพุ่งต่อไปทันทีและตอนนี้เองผู้บัญชาการกองธงมู่ก็มาถึงด้านหลังนางแล้ว ฟาดฝ่ามือหนักๆ ตรงมาทางนางฟู่จาวหนิงกัดฟัน ตัดสินใจที่จะรับฝ่ามือนี้ และใช้แรงฝ่ามือเขาพัดลอยออกไป ขอแค่ร่วงลงมาห่างจากพวกเขาหน่อย นางก็สามารถมุดเข้าไปในห้องเภสัชได้"ผัวะ!"ฝ่ามือนี้ซัดโดนแผ่นหลังของนาง"จาวหนิง!"ตอนที่ฟู่จาวหนิงถูกฟาดจนลอยออกมา ความมืดตรงหน้าก็มีเสียงเย็นชาที่มีความร้อนรนตกตะลึงหวาดกลัวเสียงหนึ่งดังขึ้นขณะเดียวกัน ร่างหนึ่งก็กระจโจนขึ้นมากลางอากาศ พุ่งตรงเข้ามาหานางฟู่จาวหนิงใจผ่อนคลายลงมาทันทีนางตกเข้าไปในอ้อมกอดที่เย็นเฉียบเย็นมาก แต่นางก็รู้สึกปลอดภัยขึ้นในพริบตาเซียวหลันยวนมาแล้วเซียวหลันยวนที่รีบตามมาก็เห็นเข้ากับฉากที่นางถูกตบจนตัวลอย เกือบจะคุ้มคลั่งขึ้นมาแล้วเขารับตัวนางไว้ ตอนที่กอดนางยังลูบไปโดนเลือดเต็มฝ่ามือ แล้วเลือดก็แทบจะแข็งตัวไปท

เซียวหลันยวนเม้มปาก ไม่ตอบอะไร"พิษบนตัวท่าน ก่อนหน้านี้ข้าพูดไว้แล้ว ถ้าหากถูกกระตุ้นขึ้นมาท่านจะหนาวตายเอา ทำไมท่านถึงเข้ามาในสถานที่อย่างภูเขาหิมะกันกัน?"เซียวหลันยวนตอบ นางเองก็รับไปอย่างมึนๆ "แต่ว่าข้าเองก็อยากรู้อยากเห็นมาตลอด บนยอดเขาโยวชิงนั่นเป็นอย่างไรกัน? ไม่หนาวหรือ? ฟังจากชื่อแล้วน่าะจะหนาวอยู่นะ ท่านทำไมถึงพักฟื้นอยู่ที่นั่นได้ตั้งหลายปีล่ะ?""เจ้าหยุดพูดก่อนเถอะ"เซียวหลันยวนถอนหายใจอย่างจำใจ เขารู้สึกว่าตนเองถ้าไม่เอ่ยออกมา นางคงเอาแต่พูดปาวปาวแน่ เห็นๆ อยู่ว่าเจ็บหนัก เห็นๆ อยู่ว่าแทบจะสลบไปอยู่แล้ว ทำไมถึงได้พูดมากกว่าปกติเสียล่ะนี่?"จู่ๆ ก็คิดถึงปัญหานี้ขึ้นมาได้น่ะ ก่อนหน้านี้ไม่ได้ถามมาตลอด" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น"รอให้อาการบาดเจ็บเจ้าดีขึ้นก่นอ แล้วข้าจะบอกกับเจ้าเอง" เซียวหลันยวนแบกนาง รู้สึกได้ว่าเลือดบนหลังนางหยุดลงมาที่หลังมือตนเองแล้ว ใจก็เจ็บปวดเสียเหลือเกินในคืนที่หนาวขนาดนี้ ถ้าหากเลือดออกไม่มากนัก ไหลมาเพียงครู่เดียวก็แห้งแล้ว ไม่มีทางหยดลงมาแน่ ตอนนี้เลือดนางยังไหลอยู่ อธิบายได้ว่าบาดแผลนั้นหนักหนาเอาการทีเดียวตัวฟู่จาวหนิงเองมียาอยู่ แต่ยาห้ามเ

ฟู่จาวหนิงเบิกตาโพลง พอเหลือบตาก็เห็นเซียวหลันยวน เซียวหลันยวนที่ไม่ได้สวมหน้ากากจากนั้นนางก็เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกเหมือนมือกำนำแข็งเอาไว้แล้วมือของเขาเย็นเกินไป!พิษของเขากำเริบแล้วขณะที่ตกตะลึงเช่นนี้ นางก็นึกขึ้นได้ทันทีเพราะที่หลังของนางด้านหนึ่งบาดเจ็บ ตอนนี้นอนตะแคงอยู่ ด้านหลังมีผ้าห่มหนุนไว้ ตอนนี้พอขยับ ก็ไปฉุดแปลเขา เจ็บจนน้องร้องซี๊ดออกมา"หนิงหนิง!"เซียวหลันยวนพอเห็นนางฟื้นแล้ว ก็ดีใจตื่นเต้นมาก"พระชายาฟื้นแล้วหรือ?" ผู้ดูแลจงเองก็รีบหมุนตัวกลับเข้ามา และเห็นฟู่จาวหนิงเบิกตาโพลงอยู่ แล้วยังคิดจะลุกขึ้นนั่งอีกด้วย"พระชายาฟื้นแล้ว?"ชิงอีหงจั๋วเฝิ่นซิงที่เฝ้าอยู่ด้านนอกก็หลั่งไหลกันเข้ามาอย่างอดไม่อยู่ฟู่จาวหนิงบาดเจ็บหนักจนสลบกลับมาจวนอ๋องเจวี้ยนเป็นครั้งแรก ทำเอาหงจั๋วเฝิ่นซิงตกอกตกใจกันหมดนางไม่ฟื้น พวกเขาก็ไม่กล้าไปไหน คอยเฝ้าอยู่ด้านนอกตลอด"เซียวหลันยวนท่านบ้าไปแล้วหรือ?" ฟู่จาวหนิงหลังจากตื่นขึ้นมาก็พลิกจับมือเซียวหลันยวนเอาไว้ นี่เย็นจนเหมือนคนตายแล้วนะ "พิษของท่านกำเริบท่านยังไม่รู้ตัวอีกหรือ?""พระชายา ท่านอ๋องขึ้นไปบนภูเขาหิมะแล้วเกิดอาการพิษ

ฟู่จาวหนิงตอนที่แก้พิษให้เฮ่อเหลียนเฟย ก็สังเกตได้แผนการชั่วร้ายของพวกเขา วางยาต่ำช้าเช่นนี้ให้กับเฮ่อเหลียนเฟย เป้าหมายแค่คิดก็รู้แล้วพวกเขาเองก็คิดจะล่อนางออกไปด้วย..."จ้าวเฉินเจ้ามันสมควรตาย"ฟู่จาวหนิงก่นด่าออกมาคำหนึ่งความคิดนี้จะต้องเป็นของจ้าวเฉินแน่เซียวหลันยวนนอนมองอยู่บนเตียงข้างๆ "จ้าวเฉินเองก็ติดพิษด้วย""ท่านคิดจะช่วยเขาหรือ? คิดจะไต่สวนเขาไหม?" ฟู่จาวหนิงถาม"ไม่"เซียวหลันยวนส่ายหัวอย่างไม่ต้องคิด เขาไม่มีความคิดจะช่วยชีวิตจ้าวเฉิน"ที่ข้าคิดก็คือ จะทำอย่างไรให้เขาต้องเจ็บปวดแสนสาหัสที่สุดก่อนตาย" น้ำเสียงเซียวหลันยวนมีจิตสังหารอยู่ด้วย "ถ้าจะให้ตายไปง่ายๆ ก็ดูจะง่ายเกินไปสำหรับเขา""เช่นนั้นก็ไม่ต้องไปสนใจเขาแล้ว" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น "พวกเขาทางนั้นเองก็วางพิษไปไม่น้อย แล้วพิษก็ยังซับซ้อนมากด้วย แต่ว่าจ้าวเฉินน่าจะติดโดนไปทุกชนิดเลย ถัดจากนี้ไม่ต้องไปสนใจเขา เขาก็จะได้รับโทษทัณฑ์มหาศาลไปเอง"ไม่ต้องสนใจเขาหรือ แค่นั้นจะพอได้อย่างไร?เซียวหลันยวนสั่งองครักษ์เงามังกรให้ไปจับคนอื่นในตระกูลจ้าวมาแล้วเขาจะปล่อยจ้าวเฉินตายไปง่ายๆ ได้อย่างไรกัน? ขณะที่บนร่างกาย