"ถงถง"เซินเสี่ยวจวินรีบไปประคองเธออย่างรวดเร็ว“ฉันยังดื่มได้...”ไห่ถงถูกพยุงเอาไว้ แต่ปากยังบอกว่ายังดื่มได้อีกสองสามแก้วซูหนานมองไปที่ไห่ถงที่อยู่ในสภาพนี้ และคิดกับตัวเองหากหยิบโทรศัพท์ออกมาบันทึกวิดีโอนั้น จะไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ ยังไงก็มีกล้องวงจรปิดอยู่ที่นี่ และเขาสามารถเก็บภาพนี้เอาไว้ เพื่อโชว์จ้านหยินดูได้ไม่ง่ายเลย ที่เขาจะได้แต่งงานกับภรรยาที่สมบูรณ์แบบ แต่ไม่รู้ว่าจะถนอมเธอเอาไว้ได้อย่างไร เขามักหาเรื่องมาโต้เถียงและทำสงครามเย็น พฤติกรรมนี้ชอบทำให้คนรอบข้างได้รับความเดือดร้อนไปด้วย“ไห่ถง เธอเมาแล้ว ฉันจะพาเธอกลับบ้าน”เซินเสี่ยวจวินยืนขึ้นและขอโทษซูหนาน "ประธานซู ไห่ถงเมาแล้ว ฉันต้องพาเธอกลับบ้านก่อน"“คุณเองก็ดื่มมาเหมือนกัน ขับรถเองไม่ได้หรอก ผมไม่ได้ดื่ม ผมจะพาพวกคุณสองคนกลับเองครับ”ซูหนานมาที่นี่ เพื่อเซินเสี่ยวจวินโดยเฉพาะ ดังนั้นเขาจึงไม่ดื่มแอลกอฮอล์เลย แล้วจะได้มีโอกาสอาสาพาเธอกลับบ้าน“ขอบคุณค่ะประธานซู แต่ไม่จำเป็นหรอก น้องชายฉันขับได้ เดี๋ยวฉันโทรหาเขาให้มาพวกเราไปส่งกลับบ้านค่ะ เขาไม่เมา แล้วก็ดื่มไม่ได้เหมือนกันเพราะเขาแพ้แอลกอฮอล์” ”ซูหนาน

เด็กคนนี้มีประทับใจในตัวซูหนานมาก ถ้าเขาติดต่อกับซูหนานเป็นการส่วนตัว เขาอาจจะขายพี่สาวของตัวเองออกก็ได้ซูหนานหยิบโทรศัพท์ออกมา ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “เสี่ยวเฟิงเป็นคนรอบคอบจริงๆ เพิ่มเพื่อนกันใน WeChat เสี่ยวเฟิงและฉันเป็นเหมือนรู้จักกันมานานแม้จะเพิ่งเคยเจอ ถ้าในอนาคตมีเวลาควรนัดกินข้าวด้วยกันสักครั้ง”เซินเสี่ยวเฟิงยิ้มและหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา แลกเปลี่ยนบัญชี WeChat กับซูหนาน จากนั้นพูดกับซูหนาน "คุณซู พวกเราต้องขอตัวก่อน""ลาก่อน ฉันจะเลี้ยงอาหารนายสักวัน”"ได้ครับ"เซินเสี่ยวเฟิงมีความสุขมาก พี่สาวจ้องมองเขา ดังนั้นเขาจึงรีบเข้าไปในรถซูหนานยืนอยู่ที่นั่น มองดูสองพี่น้องจากไปขณะที่พวกเขาขับรถออกไป เซินเสี่ยวจวินดุน้องชาย “นายรู้ไหมว่าซูหนานคือใคร? นายกำลังทำตัวสนิทสนมกับเขา โดยเรียกเขาว่าพี่ชายและเพิ่มเขาใน WeChat”“ผมไม่สนใจหรอกว่าเขาเป็นใคร ตราบใดที่เขาออกเดทกับพี่และดูเหมือนสนใจพี่ แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว”เซินเสี่ยวจวินมีเส้นสีดำบนใบหน้าและพูด "นายหวังจะเขี่ยพี่นายออกจากบ้านงั้นเหรอ?"“พี่ น้องพี่ไม่มีความสามารถขนาดนัเน รายได้ต่อเดือนของผมแค่ 35,000

ผู้หญิงคนนี้พูดเสมอว่าเธอไม่ต้องการแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวย แต่จริงๆ แล้ว ครอบครัวของเธอถือได้ว่าเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยตระกูลเซินเป็นคนเรียบง่าย จริงจัง และยังคงใช้ชีวิตแบบธรรมดาแม้จะมีความมั่งคั่งก็ตาม“พ่อแม่ของฉันหลับกันหมดแล้ว ประธานซู ฉันคงจะไม่เชิญคุณเข้ามานั่งหรอกนะ”ซูหนานยิ้มแล้วพูด: "มันดึกมากแล้ว ผมยังไม่ได้ซื้อของขวัญเลย มันไม่เหมาะสมที่จะรบกวนพ่อแม่ของคุณ ครั้งต่อไปเมื่อฉันเตรียมของขวัญที่เหมาะสมมา ฉันจะไปเยี่ยมพ่อแม่ของคุณเป็นการส่วนตัวอย่างแน่นอน”เซินเสี่ยวจวินคิดกับตัวเอง: เขาเพิ่งมอบช่อดอกไม้ให้ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการจีบ และตอนนี้เขาต้องการพบกับพ่อแม่ของเธอด้วย“คุณจ้านรีบกลับมาอย่างรวดเร็วแบบนี้ พรุ่งนี้เขาต้องไปทำธุรกิจอื่นอีกไหม?”จู่ๆ เซินเสี่ยวจวินก็ถามขึ้นซูหนานคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด:"ผมคิดว่าเขาจะต้องรีบไปที่นั่นอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ เขารับผิดชอบสิ่งต่างๆที่นั่น ดังนั้นหากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น เขาจะต้องจัดการมัน"“นั่นค่อนข้างเหนื่อยสำหรับเขาเลย”“เขาเหนื่อยมาก แต่เพื่อภรรยา เขาต้องยอมเหนื่อยสักหน่อย”เซินเสี่ยวจวินเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "นั่น

“หลังจากที่แต่งงานกัน ฉันก็คอยระวังและสงสัยคุณอยู่ตลอด และผมก็ยังให้คุณเซ็นสัญญาหกเดือน ซึ่งมีข้อจำกัดมากมายกับคุณ... ฉันยอมรับว่าตัวเองเป็นคนงี่เง่า คิดแต่ผลประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น และไม่เคยคิดถึงคุณสักนิด"“ที่คุณเรียกฉันว่าคนใจแคบ ฉันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ถงถง ฉันขอโทษ!”จ้านหยินจูบริมฝีปากของเธอเบา ๆ ใบหน้าหล่อเหลาต็มไปด้วยความเจ็บปวด “ถงถง ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก ฉันทำความเข้าใจคุณ ค่อยพูดคุยและไว้วางใจคุณ”“คุณก็เป็นภรรยาครั้งแรก ส่วนฉันก็เป็นสามีครั้งแรกเหมือนกัน พวกเราทั้งคู่ต่างก็ไม่มีประสบการณ์ ดังนั้นต้องมาเรียนรู้ร่วมกัน พยายามและก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน โอเคไหม?”จ้านหยินกระซิบข้างหูของไห่ถง ขณะที่เขาพูดเขาก็เผลอหลับไปข้างเธอสองสามีภรรยาต่างก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบากไห่ถงไปที่บาร์เพื่อต้องการเมาลืมเรื่องต่างๆจ้านหยินทำงานทั้งคืน กินไม่อิ่ม นอนไม่พอ เมื่อรู้ว่าไห่ถงไปที่บาร์ เขาก็ทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลั งแล้วรีบกลับภายในข้ามคืน พร้อมกับร่างกายที่เหนื่อยล้าและหิวโซเหมือนที่ป้าเหลียงแนะนำเขา ความไว้วางใจและความเข้าใจซึ่งกันและกันระหว่างสามีภรรยาถือเป็นเรื่องสำคัญสำหรั

จ้านหยินพูดด้วยความโกรธ: "นายคิดว่าฉันจะโมโหงั้นเหรอ? ทำไมฉันถึงต้องโมโหด้วย แม้ว่าไห่ถงจะด่าฉันซึ่งๆ หน้าและเรียกฉันว่าคนใจแคบ การถูกตีหรือด่าก็เป็นส่วนหนึ่งของความรัก ที่เธอด่าก็เพราะว่าเธอรักฉัน ถ้าเธอไม่มีความรู้สึกอะไรต่อฉัน เธอคงไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันด้วยซ้ำ ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงการด่าฉันเลย”“ภาพวาดชิ้นแรกของภรรยา ฉันจะฉีกมันทิ้งลงได้ยังไง ฉันจะเอาไปใส่กรอบและเก็บรักษาไว้อย่างดี พอฉันแก่ตัวไป ฉันก็จะหยิบออกมาชื่นชม แล้วมันก็จะให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป”ซูหนาน: "...ถ้าไม่เอาภาพวาดนั้นไปใส่กรอบ นายก็แค่ไอ้ขี้แพ้"จ้านหยินพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ "ฉันไม่เพียงแต่เอาใส่กรอบเท่านั้น แต่ยังต้องแขวนมันไว้ในห้องของฉันกับไห่ถงอีก จากนั้นจะดูวันละสองครั้งในตอนเช้าและตอนเย็น"เพื่อเอาไว้เตือนตัวเองว่าอย่าเป็นคนใจแคบ ไม่คิดเล็กคิดน้อยทำให้เธอโกรธ ทำให้เธอเสียใจ ทำให้เธอร้องไห้ซูหนานเม้มริมฝีปากแล้วพูด:"นายกล้าแขวนมันไว้บนผนังในห้องทำงานของนายไหม?"“ทำไมฉันต้องแขวนมันไว้ที่นั่นด้วย? ภาพวาดที่ภรรยาฉันเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างพวกเราสองสามีภรรยา จะไม่ให้คนนอกเห็นได้ ทางที่ดีที่สุด นายควรลืมภา