YYLARA REYNAHabang nakatingin sa ulap,nakarinig ako ng iyak ng bata.Lumingon lingon ako sa paligid pero wala akong makitang batang umiiyak.I felt a spine-chilling sensation all of a sudden.Tumayo ako para hanapin kung saan galing ang iyak na naririnig ko.I want to prove to myself na hindi ko iyon guni-guni.Nagpalakad-lakad at pa lingon-lingon ako sa paligid, hanggang sa nakita ko na ang pinagmulan ng iyak. Isang batang babae, mga nasa tatlo o apat na taon.May yakap-yakap pa siyang kulay rosas na beach ball."Hello baby," sabi ko ng makalapit sa kanya.Hindi niya ako pinansin at patuloy parin siya sa pag-iyak."Baby,bakit ka umiiyak? May kasama kaba?" Tanong ko.Dinahan dahan ko lang siyang hinawakan dahil baka matakot pa sa'kin."Mommy!"sigaw niya habang humihikbi. Para namang sinaksak yung puso ko nang humarap siya saakin at tumulo ang malalaking butil ng luha pababa sa kanyang pisngi."Sshhh, wag kang mag-alala hahanapin natin ang mommy mo." Tumango siya saka tuluyan ko siyang kinar

XYLARA REYNA"JUMP!" Sigaw naming tatlo sabay talon sa infinity pool na nasa balcony.Kanya kanyang tawanan pagkaahon,sabay-sabay na lumangoy patungo sa gilid ng pool kung saan naghihintay ang wine.It's still four in the afternoon.Inanyayahan ko ang dalawa na hintayin namin sa spot nato ang sunset.Hindi ko pwedi palagpasin ang magandang paglubog ng araw lalo pa at huling sunset na namin dito.Bukas babalik na kami sa realidad ng busy at hectic na mundo."Cheers for the friendship!" We toast and drank wine together.I felt so guilty deep inside.Nikki and Mhina became friends of mine since tumapak ako sa Whiz Franklin University. I met their parents and siblings dahil sa mga party nila na imbitado ako.Pero pag ako ang pinag-usapan, ang alam lang nila ay ako si Xylara Reyna Viola na nasa pangangalaga ng kamag-anak dahil nagtatrabaho sa malayong lugar ang aking mga magulang.Syempre, hindi mawawala ang detalyeng scholar ng Whiz Franklin dahil hindi namin kayang bayaran ang matrikula.Noon

XYLARA REYNAKinabukasan mas maaga pa ako nagising kumpara sa alarm ko.HIMALA!Ugh.Bangungutin ka banaman e! Ginulo-gulo pa ang aking buhok at sinipa sipa ang lahat ng unan na nasa kama.Nag replay sa utak ko kung bakit natapon ang tequila saaking dibdib nang gabing yon.Naalala ko kung paano niya ako kinarga patiwarik.Naalala ko rin na sinabi niya saakin na kaya niya yon ginawa dahil kailangan pa niya ako para may maghanap kay Shine.Nagmaldita panga ako nun e' tapos sa dagat pala ng punta ko.Lasing talaga.After that wala na akong maalala, I passed out!For sure siya ang naghatid saakin sa villa.Itanong ko kaya sa kanya kung siya ba ang nagbihis saakin nang gabing yon? AHRG! NAKAKAHIYA!Biglang uminit ang pisngi ko nang naisip ko iyon.YAY! Napabalikwas ako at nagmadaling tumayo saka humarap sa salamin.NO! My both cheeks are turning pink!Bago paman liparin ng hangin sa kung saan ang isipan,nagmadali na akong pumasok sa banyo para maligo.RING! RING!Napahinto ako sa pagsusuklay at dina

XYLARA REYNA"Yun lang?" I said while laughing.Sumeryoso naman ang mukha ni Kanji. "Kahit ano pa ang hingin ko sa special someone ko kaya niyang ibigay.Matagal na niyang gustong maging sponsor ko pero tinatanggihan ko siya. Alam mo na, ayaw ko kasi maging dependent sa kanya.Tsaka ayaw mo nun?Kapag pumayag ako sa gusto niya, hindi na kita kailangan for the sponsorship.Lastly, I have no reason para hanapin pa si Shine."RING! RING!We both turned to my cell phone which was now ringing. It's mom who's calling. Without any condition,he immediately gave it to me.I scanned the entire living room after mommy and I talked. Kanji was standing near the glass wall while talking to someone on the cellphone. We will make a formal agreement tonight. I hope he agrees to the advance signing of the contract.I stopped thinking about the contract when a white cat caught my attention.How adorable! "Hi cutie,anong pangalan mo?" bulong ko sa puting pusa na ngayo'y karga karga ko na.I noticed the cat's

XYLARA REYNANakaupo ako sa carpet kaharap ang jigsaw puzzle.Habang kumakain ng chocolate cake, pinagsikapan kong isa-isahin ang mga piece, para may mailagay ako sa puzzle board.Hindi pa yata tapos maligo si Kanji dahil hindi pa siya kumalabas sa kanyang silid.Makalipas ang thirty minutes, in fairness naman saakin dahil nailagay ko ng tama ang ilang pieces sa puzzle board."Pinakialaman ko na ang kusina mo sa baba." Tukoy ko cake server, saucer at dessert spoon and plate na kinuha ko sa kanyang kusina.He sat in front of the chabudai table across from me. "Masarap ba ang cake?""Yeah, tikman mo. For me, Auntie Vanessa baked the most delectable cake." Sagot ko nang hindi siya nililingon dahil abala ako sa pagtitig ng mga piraso ng puzzle.I was about to eat the last bite of my cake when Kanji suddenly grabbed my wrist and ate the cake from the dessert spoon I was holding.Tinalo ko pa ang owl sa laki ng aking mata.Damn! He's initiating an eye contact again! Kinain niya ang cake habang