“หลินหนานพี่รองของเธอ ตอนนี้เขียนโค้ดออกมาได้เก่งมาก ถึงกับเคยนำบริษัทไปคว้ารางวัลมามากมาย และยังมีส่วนร่วมในการสร้างไฟร์วอลล์ที่ทำงานด้านความปลอดภัยบนเครือข่ายมากมายบนอินเตอร์เน็ตอีกด้วย หลินเป่ยพี่สามของเธอ เป็นอาสาสมัครของสภากาชาดในต่างประเทศ ช่วยเหลือสัตว์ป่าที่ได้รับบาดเจ็บ และนำผู้คนมาทำความเข้าใจเกี่ยวกับสภาพความเป็นอยู่ของเหล่าสัตว์อย่างลึกซึ้ง ส่วนหลินเปาเหนียนพี่สี่ของเธอนั้น ตอนนี้สอนคนเล่นเปียโน หลินเย่หานพี่ห้าของเธอ ทำงานอยู่ในสำนักงานกฎหมาย และหลินวู่เซิงพี่หกของเธอ เป็นตัวประกอบอยู่ในกองถ่ายน่ะ”หลินตงเย่รู้สึกว่าคำอธิบายของตัวเองน่าจะโอเคอยู่ และเขาก็ไม่ได้พูดปดแต่อย่างใด[พี่รองเป็นแฮกเกอร์ชื่อดัง——ก็เป็นโปรแกรมเมอร์ที่เขียนโค้ดไม่ใช่เหรอ?][พี่สามเป็นศัลยแพทย์ชั้นนำ——เขาไม่ชอบช่วยชีวิตคน แต่ชอบช่วยชีวิตสัตว์][พี่สี่เป็นนักเปียโนชื่อดัง—นอกจากจัดคอนเสิร์ตแล้ว ก็ยังสอนคนเล่นเปียโนในโรงเรียนอีกด้วย] [พี่ห้าก็เป็นทหายชื่อดัง——ซึ่งทำงานอยู่ในบริษัท เพียงแต่เป็นบริษัทที่เขาเปิดขึ้นเอง] [ส่วนพี่หกเป็นราชาจอเงิน——แน่นอนว่าต้องผ่านบทตัวประกอบมาก่อน แล้วผลลัพธ์ก็ได้กล

การแสดงออกของฮั่วหานฮุ่ยดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย “นายเป็นผู้ช่วยที่พูดจาไร้สาระมากเกินไปแล้ว”ผู้ช่วยหลี่หุบปากทันที และในใจก็สับสนขึ้นมาเล็กน้อยแต่ข้อตกลงการหย่าร้างที่เจ้านายให้เขาร่างขึ้นมาก่อนหน้านี้นั้นระบุไว้อย่างชัดเจนว่า [จะรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลของคุณลุงของคุณนายน้อยตลอดไป!]ทำไมจู่ ๆ ถึงเปลี่ยนใจไปอย่างกะทันหัน? ใจผู้ชาย ก็เหมือนดั่งเข็มในมหาสมุทรริมฝีปากของฮั่วหานฮุ่ยเปิดปากพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ทำตามที่ฉันบอก”จ้าวซีซี ฉันใจดีกับเธอเกินไปใช่ไหม เธอจึงกล้าสวมเขาให้ฉันอย่างเปิดเผยแบบนี้! จ้าวซีซีที่กลับมาถึงยังโรงแรมเจ็ดดาว เธอก็จามขึ้นมาหนึ่งครั้ง จะต้องมีคนกำลังด่าตัวเองอยู่ใช่หรือเปล่า? เธอถืออาหารเช้ากลับไปยังห้อง และพบว่าพี่ใหญ่หลินตงเย่ก็อยู่ในห้องแล้ว และบนโต๊ะก็วางอาหารเช้าเลิศรสเอาไว้เต็มไปหมด อาหารแปดตระกูลใหญ่หลัก ๆ ของจีนก็มีครบถ้วนจ้าวซีซีมองดูอาหารเช้าเรียบง่ายที่ถืออยู่ในมือของตัวเอง และมองไปบนโต๊ะอีกครั้ง ก็รู้สึกเขินอายขึ้นมาเล็กน้อย “ฉันนอนไม่หลับ ก็เลยออกไปกินอาหารเช้ามาค่ะ เดิมทีอยากจะเอามาให้พวกคุณด้วยสักหน่อย แต่ว่าของที่โรงแรมแพง ๆ ทั้งนั

เมื่อเผชิญหน้ากับคำเหน็บแนมของฮั่วซานซาน จ้าวซีซีก็ไม่สะทกสะท้านใด ๆ หลายปีมานี้ฮั่วซานซานดูถูกเธอมาโดยตลอด ในคำพูดและความหมายแฝงล้วนชอบพูดว่าเธอยอมแต่งงานกับฮั่วหานฮุ่ยที่ใกล้ตายก็เพื่อเงินก่อนหน้านี้เธออดทนมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เธอหย่ากับฮั่วหานฮุ่ยไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องทนอีกต่อไปฮั่วซานซานมองไปที่จ้าวซีซีที่อยู่ตรงหน้าอย่างเย่อหยิ่ง “ยังยืนงงทำอะไรอยู่อีก รีบไปทำอาหารในครัวสิ แล้วอย่าลืมทำเมนูพระกระโดดกำแพงที่ฉันชอบมากที่สุดด้วยล่ะ”สายตาของจ้าวซีซีมองกลับไปอย่างเอาคืน แล้วโต้กลับไปอย่างหน้านิ่ง “คุณย่าชวนฉันมากินข้าว และไม่ได้ให้ฉันมาเป็นคนรับใช้คอยทำอาหารค่ะ”“จ้าวซีซี คำพูดนี้ของเธอหมายความอะไรกัน? ตอนนี้เธอปีกกล้าขาแข็งนักนะ แม้แต่กับข้าวก็ไม่ยอมทำ ฉันจะไปบอกอาสะใภ้แน่!”จ้าวซีซีไม่ได้สนใจต่อฮั่วซานซานที่อยู่ข้าง ๆ เธอเดินเข้าไปในห้องโถง และเห็นคนทั้งสองนั่งอยู่บนโซฟาคนหนึ่งคือคุณนายฮั่วอดีตแม่สามีของเธอ ส่วนอีกคนคือหลินซีคนที่อดีตสามีแอบรักเธอคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้เจอกับหลินซีในมื้อเย็นของวันนี้ฮั่วซานซานพุ่งเข้ามากระแทกไหล่ของเธอ แล้วเริ่มฟ้องขึ้นเสียงดัง “อาสะใภ้คะ ฉัน

ในไม่ช้า หมอประจำตระกูลก็มาถึงฮั่วหานฮุ่ยเหลือบมองไปที่แผลพุพองบนหลังมือของจ้าวซีซี ดวงตาของเขาก็ขุ่นมัวขึ้นมาไม่น้อย “ยืนทำอะไร ไปนั่งสิ!”จ้าวซีซีหรี่ตาลงแล้วเดินเข้าไป แต่โดนแม่สามีผลักออกไป “อย่ามาอยู่ขัดหูขัดตาตรงนี้ คุณหมอหลิวรีบตรวจให้คุณซีซีเถอะ อย่าทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้ล่ะ”หลินซีนั่งลงบนที่นั่ง และมองไปที่จ้าวซีซีอย่างภาคภูมิใจจ้าวซีซียืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับ ราวกับว่าไม่สนใจต่อสิ่งอื่นใดเลย ทันใดนั้นชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ ก็เหลือบมองไปที่เธอ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาในที่สุดหลังจากที่คุณหมอหลิววางอุปกรณ์ทางการแพทย์ลง ก็เริ่มตรวจดูข้อมือของหลินซี ผลคือพบแค่รอยแดงนิดหน่อยเท่านั้น ซึ่งแม้แต่ผิวหนังก็ไม่ได้ถลอกแต่อย่างใด คุณหมอหลิวรู้สึกซับซ้อนขึ้นมาเล็กน้อย “อันนี้ไม่ต้องตรวจนะครับ”“ทำไมไม่ต้องตรวจล่ะ ถ้าทำให้อาการปวดหายช้า คุณจะรับผิดชอบไหวไหม?”คุณหมอหลิวดันแว่นขึ้น “เพราะพอผ่านไปสักครึ่งชั่วโมง อาการบาดเจ็บแบบนี้ก็สามารถหายไปได้เองแล้วครับ คุณนายน้อยต่างหากที่จำเป็นต้องได้รับการรักษามากที่สุดครับ หากไม่รักษาอย่างดีอาจจะทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้ได้”ชั่วครู่ บรรยากาศก็เงีย

หลินซีกับฮั่วผ้าหน้าผมยุ่งเหยิงไปหมด บนตัวยังมีรอยบาดเจ็บจากตะหลิว หลินซีร้องเสียงแหลม：“คุณป้าฮั่วจะต้องตัดสินชี้ขาดแน่”“แต่ที่นี่ตระกูลฮั่ว คนที่ตัดสินใจคือคุณหญิงย่าฮั่ว เธอคิดว่าเขาจะเชื่อพวกเธอหรือว่าเชื่อฉัน? ฉันเตือนพวกเธอสองคนก่อนนะ อย่าริมายั่วโมโหฉัน มิฉะนั้นล่ะก็มันจะไม่ง่ายแบบนี้แล้วล่ะ”ฮั่วกลืนน้ำลาย สีหน้าสิ้นหวัง เพราะจ้าวซีซีก็พูดถูก คุณหญิงย่าจต้องเชื่อนังแพศยาจ้าวซีซีเป็นแน่!จ้าวซีซีพูดด้วยความเย็นชา หลังจากนั้นเดินออกจากห้องครัวและก็ไม่หันหลังไปอีก หลินซีกับฮั่วนั่งลงพื้นอย่างเก้ๆกังๆ ทันทีก็รู้สึกกล้ำกลืนฝืนใจพูดไม่ออก หลินซีโกรธกัดฟันสู้ “นี้ฉันจะไม่ยอมแน่ คอยดูนะ!”ซอกข้างๆ เห็นกับตาทั้งหมด เขาเลิกคิ้วขึ้นมองไปที่จ้าวซีซีที่เดินออกไป คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้บาดเจ็บแล้วยังได้เปรียบเอาชนะหนึ่งต่อสองได้？ผู้ช่วยปริปาก “เถ้าแก่ เรื่องเมื่อกี้พิสูจน์ชัดเจนว่าคุณหลินใส่ร้ายคุณผู้หญิง ต้องให้ช่วยมั้ยครับ? ถ้าสมมติคุณหลินซักถามขึ้นมาล่ะครับ?”“ไม่ต้องยุ่ง ถ้าหลินซียังคงมีสมองอยู่ก็คงไม่กล้าซักหรอก”ปิดท้ายด้วยประโยคนี้แล้วเดินจากไปทางนี้จ้าวซีซีกลับมาที่ห้องโ