Hindi na lang ako sumagot at naupo na sa pwesto ko. Bakit parang iba ang pakiramdam ko sa sinasabi niyang business trip niya? Saka bakit isang linggo pa ang itatagal niya kung mag-iisang linggo na nga siya simula nang umalis siya? Pakiramdam ko may itinatago sila sa’kin o baka masyado lang akong nap

“Damn it!” mura niya at hindi nagdalawang isip na tumalon mula sa helicopter. “Xavier!” sigaw pa ng kaniyang mga kasama pero huli na ang lahat dahil nakababa na siya. Iika-ika pa itong naglakad pabalik para hanapin ang nalaglag na litrato nilang tatlo. Hindi yun pwedeng maiwan sa lugar ng mga kalab

ATHENA’S POV Hindi ko maiwasang hindi mag-alala. Ang sabi ni Simon isang linggo lang siyang mawawala pero pangtatlong linggo niya ng wala sa Pilipinas. Bakit hindi na lang nila kami diretsuhin kung ano talagang nangyari sa kaniya? kung okay lang ba siya, kung nasa maayos lang ba siyang lagay o kung

“Ako na naman? Bakit nga kasi umaasa ka pa?” “Danica,” may diin ng wika ni Daddy. “Nathan is here,” mahina niyang saad, mabuti na lamang at nasa tv lang ang atensyon ni Nathan. “Pwede ba Ate? Masyado mong pinag-iisipan ng kung ano-ano yung tao eh.” Inirapan niya na lang ako saka siya nagpahalukipk

“Babe,” napangiti na lang ako ng makita ko na naman siya with his flowers. Nasa kompanya na nga kaming dalawa pero nagdadala pa rin ng mga bulaklak. Kapag pumupunta siya sa bahay ng gabi, palagi siyang may dalang mga bulaklak at hanggang sa pagpasok ko ng kompanya, mga bulaklak pa rin niya ang sasal