I relaxed myself in the jacuzzi as I remembered the scenario earlier. After Eros assumed that I married Brian, he left. Si Xaira na nga lang ang kumuha ng hard hat para sa akin dahil umalis ang lalaki. Was that how an engineer act in front of his client? Hindi man lang nag-abalang i-tour ako sa patapos ng restaurant. So unprofessional! Ako na lang ang nag-adjust lalo pa't sabi ni Xaira na may importante raw itong gagawin. Sumimsim ako sa kopita na may lamang apple juice. So they're really together huh? Kahit na napatawad ko na sila, hindi ko pa rin maiwasang masaktan. Aaminin ko, hindi pa ako nakapag-move on kay Eros. I just can't. Sobra ata akong nahulog sa kaniya na kahit sa isang taon na lumipas, hindi ko magawang makalimutan ang nararamdaman ko para sa kaniya. He was my comfort zone, how can I move on that easily? Just by looking at him earlier made my heart at peace. At the same time, hurt.

Kahit nanghihina, tinulak ko ang dibdib ng lalaki. Napaatras ito at mukhang natauhan sa ginawa. "I'm sorry," he looked away. "Hindi ko sinasadyang biglain ka." tumingin ulit ito sa akin at inabot ang aking kamay. "No pressure, just like before. I just want you to be aware about my feelings for you."Hinawi ko ang kamay niya at umatras ng isang hakbang. Umiling ako. "Mali ito, Eros. Maling-mali na mahalin mo ako,""Why?" mahinang tanong niya. "Do you have a boyfriend?"I shook my head. "Wala, Eros." "Then why?" nasasaktan niyang tanong. "May girlfriend ka. Paano mo nakakayang pagtaksilan ang girlfriend mo?" kunot noong tanong ko. He arched his brow. "Girlfriend? I don't have one, Azara. Unless you're willing to,"Napahawak ako sa sintido ko. Naguguluhan ako, teka lang! "Si Xaira, Eros! 'Di ba? Siya iyong dahilan kaya mo 'ko nasaktan ng ganuon?"His face softened. Nakita ko ang pag-daan ng sakit sa mga mata niya. "Did I hurt you that much?"I nodded. "Yes, Eros." matapang kong sago

My relationship with Eros went well. Noong 1st monthsary namin, we celebrated it in my restaurant. Just a normal celebration tho. Kumain lang kami then parted ways dahil busy parehas.Next week na ang opening ng restaurant ko sa Palawan. Sinabay ko na sa 2nd monthsary namin para wala ng hassle. Sa araw lang kasi iyon maluwag ang schedule ni Eros. Masyado na kasi itong busy dahil sabay-sabay halos lahat ng clients nila. Pagtapos ng isa, may darating agad na isa pang project. Bless na bless si Eros sa trabaho niya. Nabalitaan ko rin kay Eros na lumulubha ang sakit ni Lola Melly. Kaya noong makarating ako sa Palawan para sa opening, dumeretso ako sa bahay ni Lola Melly. Naka-wheel chair ito habang nakatingin sa kawalan. She can't lift an arm. Wala na talagang lakas si Lola Melly. Tumatanda na rin kasi. "Hello, Lola Melly. How are you doing?" I asked her the moment I saw her. She looks at me happily. Although I saw happiness in her eyes, I saw a glimpse of tiredness on her pale face.