Chapter sixty two: Confronting the Past and Healing WoundsAfter bidding farewell to Anthony's relatives and leaving the Montenegro mansion behind, Marisse and Anthony returned to their penthouse in Manila. Dalawang araw rin ang inilagi nila sa mansion. Gustuhin man ng dalawa na magtagal at mag enjoy pa kasama ng pamilya ay hindi puwede dahil ng trabahong naiwan nila. Wala pa naman din pasabi si Marisse na hindi s'ya makakapasok ng dalawang araw. The echoes of laughter and cherished moments spent with family lingered in their hearts as they settled back into their daily routines.....The next morning, as Marisse prepared to return to her boutique, a sense of anticipation filled her. She was eager to immerse herself in her work, to create and bring her artistic vision to life. Anthony, too, resumed his responsibilities at Montenegro Company, their shared passion for their respective careers fueling their drive.....Pagkahatid kay Marisse sa loob ng office nito ay nagpaalam n

As the golden anniversary celebration of Montenegro Company unfolded in all its grandeur, time seemed to slip away in a whirlwind of festivities and joy. Marisse and Anthony, though not together in the midst of the bustling hall, found themselves immersed in the moment, each fulfilling their respective roles.Anthony, the CEO of Montenegro Company, was a beacon of leadership and dedication, ensuring the success of the event with his unwavering commitment. His presence commanded respect and admiration, as he stood at the forefront of the celebration, delivering a heartfelt speech alongside the directors of each office. Maaga pa lamang, halos wala pa yata siyang tulog ay umalis na agad siya sa penthouse, just to make sure that everything will went fine and smooth. Meanwhile, Marisse arrived at the event with Nanay Lydia and Lyka, their trusted maid together with Nanay Lydia's daughter, who had become like family. Hapon na nang makarating sila sa event hall. Imbitado rin kase ang securi

Still Anthony's POV"Please, tell me, Doc, how is she? I'm her boyfriend po" pakilala ko sa mahinanong tono ng boses. "Sasabihin ko na lang po sa inyo ang buong detalye, once na makarating na po kayo dito. But now, ito lang ang masasabi ko. She's in critical condition" ani ng Doctor. A loud gasps comes from my family. Matalim ko namang tingnan ng masama si Mama. Nang masabi iyon ng Doctor ay wala na akong inaksaya pang sandali. Mabilis na akong naglakad palayo sa kamag-anak ko, palabas ng hall. "Anthony, where are you going? Son, come back here" sigaw ni Mama ngunit hindi ko na s'ya pinakinggan pa. "Darwin, samahan mo si Anthony" sigaw ng kung sino. Probably one of my Tito. Nang mahanap ko ang sasakyan ko ay mabilis na akong pumasok roon. Kapapasok ko pa lamang ng sumulpot si Kuya Darwin roon. "Ako na ang magdadrive" ani ni Kuya sa akin. Pagod na tumango na lamang ako at mabilis na nakipagpalit ng pwesto sa kaniya. Nang makaayos na kaming dalawa ay mabilis na si Kuya'ng nag d

"Anthony, don't get me wrong, anak ha, nandito naman kami ng mga Tito and Tita mo, nandito rin si Darwin, siguro, bukas na bukas rin, kailangan mong pumunta muna sa Manila" ani ni Mama sa akin. "What?" Tanong ko kaagad. "Kami na muna ang bahalang magbantay kay Marisse rito, I promise, we'll keep her safe, mas mabuti kung pupuntahan mo muna ang mag-ina mo roon. Trust me, kung kailangan ka ni Marisse rito, mas kailangan--" Hindi na natapos pa ni Mama ang sasabihin n'ya nang mabilis ko na itong sinagot. "Ma, konting respeto naman sa girlfriend kong nasa ICU. Kagabi ka pa, Mama" sigaw ko rito. "I was just suggesting, anak. Si Marisse, pwedeng bisitahin na lang muna natin 'yan, tutal nandiyan naman s'ya sa ICU, pero si Sharmaine at ang magiging baby n'yo, kailangan ka rin nila anak" ani nito. "Well, hindi ko sila kailangan, 'ma. So, please, stop. Respeto naman" ani ko rito. Magsasalita pa sana si Mama ng sawayin na ito ng Nanay ni Patricia. "Okay, whatever. Kung ayaw mong pumunta d

Anthony's POV:"Kuya, pupunta lang ako sa comfort room. Saglit lang 'to, iihi lang ako" paalam ko kay Kuya Darwin nang makaramdam ng pagkaihi. Malalim na ang gabi, tahimik na rin ang buong hospital. May mangilan ngilan pa ring dumaraang hospital staffs. Samantala, ako naman at si Kuya Darwin na lang ang naiwan sa tapat ng room ni Marisse. She's still in coma. "Bilisan mo" tanging sagot ni Kuya Darwin sa akin. Tumango naman ako saka nagmamadaling pumunta pa sa pinaka dulong parte ng hospital, ang cr. "Excuse me, Sir, sarado po ang cr na iyan" ani ng isang babae sa akin nang akmang papasok na ako roon sa cr. Nurse siguro ito rito dahil nakasoot siya ng nurse uniform. Naka face mask din siya. Siguro ay bago lang s'ya rito sa Hospital, o kaya naman ay pang gabi ang duty n'ya. "Ah, ganon ba" sagot ko. Tumango naman ang babaeng nurse. "Saan pa ako pwedeng maki-cr, kung ganoon?" Tanong ko. "Sa taas pa" simpleng sagot nito. "Sige, salamat" ani ko sa babae saka nagmamadaling pumunta sa