“จะว่าไปแล้ว ยอดฝีมือของพวกเขายังไม่ทันได้มีใครลงมือเลยด้วยซ้ำ ทักษะกังฟูแค่นี้ของนาย เมื่อเทียบกับยอดฝีมืออาวุโสพวกนั้นแล้ว ก็ไม่มีค่าให้เอ่ยถึงหรอก”นี่คือความคิดที่แท้จริงของหลินหว่านหรู เธอเคยโชคดีที่ได้เห็นยอดฝีมือของสมาคมมังกรดำลงมือ พวกเขาสามารถผ่าก้อนหินได้ด้วยมือเปล่าจริง ๆมันน่ากลัวมาก เทียบกับความเก่งกาจของเย่เทียนหยู่ในตอนนี้ มีมากกว่าสิบเท่าเสียอีกทุกคนต่างก็พยักหน้า เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเห็นด้วยกับคำพูดของหลินหว่านหรูแต่หลิวเจี๋ยกลับไม่เต็มใจ และพูดด้วยน้ำเสียงที่ใจเย็น “เย่เทียนหยู่ แกสู้ไม่ไหวหรอก รีบหนีไปเถอะ แต่ถ้าแกหนีไป หว่านหรูก็จะเดือดร้อนแทน ตระกูลหลินก็จะเดือดร้อนยิ่งกว่าอีก เกรงว่ายังไงซะตอนนี้พวกเราก็ถูกแกดึงเข้ามาเอี่ยวกันหมดแล้ว”“ใช่ ใช่ เย่เทียนหยู่จะไปไม่ได้ เขาไปแล้วพวกเราจะทำยังไง” ซูถิงพูดขึ้นทันทีหลินหว่านหรูขมวดคิ้วเล็กน้อย และพูดว่า “เหิงซากรุ๊ปเก่งกาจมาก แต่ก็คงจะพอมีเหตุผลอยู่บ้าง พอพูดถึงผลสรุปสุดท้ายแล้ว ทุกคนก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรมากมาย คงไม่ทำให้ทุกคนเดือดร้อนหรอก”“ถ้าพวกเขาต้องการจะหาเรื่องจริง ๆ ฉันจะแบกมันไว้คนเดียว! ”แม้ว

ท่าทีของพวกเขาแสดงออกราวกับว่าไม่มีทางเลือก แม้แต่จะพูดขอร้องยังไม่กล้าแค่ล้อเล่นน่ะ ลงมือกับซาจื่อหาวจนแทบจะเอาชีวิตไม่รอดขนาดนั้น หากยังวิ่งไปขอร้องพวกเขาอีก นั่นไม่ใช่ยิ่งเป็นการหาเรื่องใส่ตัวรึไงตอนนี้ซูถิงไม่อยากให้หลินหว่านหรูต้องมาชดใช้แทนเย่เทียนหยู่มากมายขนาดนั้น เธอจึงพูดว่า “หว่านหรู เย่เทียนหยู่เป็นสามีที่ถูกต้องในนามของเธอก็จริง แต่เธอเองก็ทำอะไรมามากมายแล้วเหมือนกัน เธอทำเต็มที่ที่สุดแล้ว”“ส่วนที่เหลือ ก็ปล่อยให้เขาได้รับชะตากรรมตัวเองเถอะ”ซูถิงเองก็อยากรู้ว่าถ้าหากไม่มีหลินหว่านหรู เย่เทียนหยู่จะสามารถเปลี่ยนวิกฤติครั้งนี้ให้เป็นความปลอดภัยด้วยตัวเองได้หรือไม่ ถ้าหากครั้งนี้ยังผ่านไปได้อีก งั้นสิ่งที่ตัวเธอเองเดาไว้ก็ไม่ผิดพอถึงตอนนั้น เธอจะต้องคิดให้ดี ๆ ว่าจะทำยังไงเพื่อที่จะให้เย่เทียนหยู่เปลี่ยนมาสนใจเธอเป็นเรื่องจริงที่เมื่อก่อนเธอมักจะเคยพูดในสิ่งที่ไม่น่าฟังออกมามากมาย ไม่แน่เธออาจจะอยู่อันดับต้น ๆ ในบัญชีดำของเย่เทียนหยู่เลยก็ได้ขณะเดียวกันนี้เอง เธอก็รู้สึกเสียใจมากจนแทบอยากจะตาย เมื่อก่อนทำไมเธอจะต้องไปขวางหน้าเย่เทียนหยู่ไม่ให้เขาลงมือให้ได้ครั้ง

หลินหว่านหรูแสดงสีหน้าดูแย่มาก แต่เธอก็ไม่กล้าตอบโต้ กลับรีบเดินออกมาให้ห่างจากผู้หญิงคนนี้แทน เพราะผู้หญิงคนนี้ไร้มารยาทยิ่งกว่าลูกชายของเธอเสียอีกขณะที่มองดูหลินหว่านหรูเดินจากไป ซาจื่อหาวก็พูดด้วยอารมณ์โกรธ “แม่ ดูสิครับ ตระกูลซาของพวกเราไม่ได้อยู่ในสายตาพวกเขาเลยด้วยซ้ำ”“แม่เห็นแล้ว ลูกวางใจเถอะ แม่จะทำให้ไอ้คนที่มันทำร้ายลูกต้องมาคุกเขาขอความเมตตาต่อหน้าลูก เท่านั้นยังไม่พอ แม่จะทำให้มันต้องทนทุกข์ทรมานจนตายด้วย”“ผู้หญิงคนนี้ แม่ขอสัญญาเลยว่าจะทำให้เธอค่อย ๆ คลานขึ้นไปที่เตียงของลูกด้วยตัวเอง ส่วนเรื่องครอบครัวของเธอก็ขึ้นอยู่กับลูกแล้วล่ะ”“อืม!”สีหน้าของซาจื่อหาวตื่นเต้นไม่น้อยเจ้าหนู แกกล้าทำร้ายฉัน พอถึงตอนนั้น รอดูเถอะว่าฉันจะเล่นกับเมียแกยังไงบ้างเขาไม่มีทางรู้เลย ว่าฝันร้ายของตัวเองกำลังคืบคลานเข้ามาแล้วหลังจากออกจากโรงพยาบาล ซูถิงพูดด้วยรอยยิ้มที่เป็นกังวล “หว่านหรู การที่เธอทำแบบนี้ มันไม่แค่ไม่ช่วยแก้ปัญหา แถมยังเป็นการสุมไฟเผาตัวเองอีกต่างหาก”“ฉันก็นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ สองแม่ลูกนั่นไม่มีเหตุผลเลย เพราะงั้นฉันถึงได้เข้าใจว่าทำไมซาจื่อห

พอหลินหว่านหรูได้ยินก็ทั้งตกใจและโกรธ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ คนพวกนี้ถูกเลี้ยงมาด้วยสเปิร์มรึไง สองพ่อลูกนี้ช่างเหมือนกันจริง ๆตอนนี้เข้าใจแล้วว่าทำไมซาจื่อหาวถึงเป็นคนแบบนั้น เพราะคานบนมันไม่ตรงคานล่างก็เลยเบี้ยวไปด้วย ผู้ใหญ่ทำนิสัยแย่ ๆ เขาเลยได้แม่แบบที่ไม่ดีมานั่นเองแต่เพราะซาวั่นไห่ที่เป็นแบบนี้ เขากลับเป็นคนที่มีอำนาจซะงั้น ช่างเป็นเรื่องที่น่าขันอะไรอย่างนี้“หัวหน้าใหญ่ซา ด้วยสถานะของคุณตอนนี้ คุณยังมีผู้หญิงที่คุณยังไม่เคยได้มาอยู่อีกเหรอ ทำไมต้อง......”“เอาล่ะ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ยอมทำอีกแล้วสินะ!”“ถ้าอย่างงั้น ก็ไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก” หัวหน้าใหญ่ซาพูดอย่างเย็นชาหลินหว่านหรูเริ่มรู้สึกถึงอันตราย จากนิสัยของอีกฝ่ายตอนนี้คงไม่มีอะไรต้องคุยต่อแล้ว ดังนั้นเธอจึงรีบลุกแล้วเดินออกมาทันทีแต่ครู่หนึ่งหัวหน้าใหญ่ซาก็พูดขึ้นมาทันทีว่า “หยุดนะ!”หลินหว่านหรูรู้สึกตกใจและตื่นตระหนก จนทำให้เธอหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ“ประธานหลิน เธอคิดว่าที่บ้านฉันคือส่วนหลังบ้านของเธอที่คิดอยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไปงั้นเหรอ?”หัวหน้าใหญ่ซาพูดเหน็บแนม

เห็นได้ชัดว่าหลินหว่านหรูนั้นทำเรื่องไม่ดีต่อเย่เทียนหยู่ ทั้งเรื่องที่เข้าใจผิดและเรื่องที่ถูกดุด่าว่าร้าย แล้วทำไมเขาถึงไม่โทษเธอเลยล่ะ?ในฐานะที่ภรรยาก่อเรื่องแบบนี้ ไม่ใช่ว่าควรจะถูกตำหนิหรอกเหรอในขณะเดียวกันนี้เอง เย่เทียนหยู่ก็หันหน้าไปทางหัวหน้าใหญ่ซาทันที ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนก่อนหน้านี้ก็ถูกแทนทีด้วยความเย็นชาเมื่อเห็นสภาพของหลินหว่านหรู ถ้าหากตนมาไม่ทันเวลา อาจจะเกิดเรื่องเลวร้ายไปแล้วหัวหน้าใหญ่ซาก็โกรธมากเช่นกัน เขาโกรธจนเดือดพล่านไปหมด กี่ปีมาแล้ว ที่ไม่มีคนทำเมินเฉยไม่สนใจเขาแบบนี้“หัวหน้าใหญ่ซาใช่ไหม งั้นให้ฉันแนะนำตัวเองสักนิดก็แล้วกัน ฉันคือเย่เทียนหยู่” เย่เทียนหยู่พูดด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง แต่ตรงกันข้ามกันกับจิตสังหารของเขาที่ปิดยังไงก็ปิดไม่มิด“แกคือเย่เทียนหยู่งั้นเหรอ แกคือไอ้คนที่มันทำร้ายลูกชายของฉันสินะ พอดีเลย ฉันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาตามหาแก เพราะตอนนี้แกก็มาที่นี่ด้วยตัวเองแล้ว”“วันนี้ แกอย่าได้หวังเลยว่าจะได้ออกไปจากที่นี่แบบมีชีวิต”หัวหน้าใหญ่ซาไม่มีความเกรงกลัวเขา อีกทั้งแววตาของเขาตอนนี้แฝงไปด้วยความดุร้ายและจิตสังหารอันแรงกล้