AVA OLIVIA LEVESQUE a.k.a CIARA Nang magising ako parang sinuntok ang ulo ko sa sakit at kirot nito, naramdaman ko na ang malamig na hinihigaan ko. Kaya unti unti kong dinilat ang mata ko, hanggang nakita ko ang isang bakal na rehas, kaya napabalikwas ako ng bangon at doon ko napag tanto na naka kulong ng talaga ako. “Hoy! Pakawalan niyo ako ano ba ito?!” Pag wawala ko at kinalampag ko ang bakal na rehas. “Pasensya kana hindi kasi pwede, marami ka kasing alam tungkol sa pamilya. Makakaalis ka d’yan pero may condition..” napa lingon ako sa taong pababa ng hagdan, walang iba kundi si Charles. “Na ano maging babae ng kaibigan mo?” Pagtatanong ko dito. Doon ko napansin na iba na ang suot ko nakasuot ako ng mamahaling dress. “At dinamitan pa talaga ako ng ganito? Ano ito pakunswelo de bobo?” Sarkastiko kong tanong dito. “Yup, para pumayag ka sigurado ako na hindi ikaw ang ikalawang asawa o babae man lang, napansin kasi namin na kakaiba ang yaman mo na wala namang pinagmulan..” sagot

AVA OLIVIA LEVESQUE a.k.a CIARA PAG BALIK KO KINAUMAGAHAN nakita ko muli si Dimagiba kausap ng mga Clemenza. Yumuko lang ako bilang pagbibigay galang sa kanila, wala akong balak lapitan sila dahil mukhang pribado ang kanilang pag uusap. Hanggang sa.. “Ciara? Hija halika dito,” aya ni Donya Amelia pero umiling lang ako. Hindi kasi tama na isali nila ako sa usapan na ito, sino ba ako? Personal Chef lang ako at nothing more.. Nagulat ako ng tumayo si Donya Amelia at hinawakan ang braso ko at hinila ako patungo sa upuan nila. Kahit pribado ang pag uusap nila nasa labas sila malapit sa hardin ng kanilang bahay. Dito kasi presko kesa sa loob ng mansion. “Siya ba ang tinutukoy niyo Donya Amelia na ilang beses na kayong niligtas?” Tanong ni Dimagiba. Napa tingin naman ako ng matalim kay Donya Amelia bago pa ito maka lingon sa akin inalis ko ang talim ng tingin ko. “Oo Dimagiba, gusto ko sana siya na lang gawin naming personal bodyguard mukha kasing mas may alam pa siya kesa sa mga b