หลังจากโทรศัพท์เสร็จ ฉินเป่ยก็ส่งใบรายชื่อวัตถุดิบยาที่เขาต้องการทั้งหมดไป จากนั้นก็กลับบ้านทันทีเขาตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะไปรีโนเวทร้านเสียหน่อย เขาอยากให้แม่รู้ว่าเขามีการงานเป็นหลักแหล่งให้เร็วที่สุด แบบนี้ต่อไปแม่จะได้ไม่ต้องเป็นกังวลมากเวลานี้ ณ บ้านตระกูลโจวโจวเทียนเป่ยผู้นำตระกูลโจวโมโหโกรธาด่

ฉินเป่ยไม่ได้ขาดทั้งเงินและอำนาจสำหรับการตัดสินใจของเวินหงอินเขาไม่มีทางยอมรับแน่ เห็นเขานิ่งสงบและมุ่งมั่นเช่นนั้น เวินหงอิงถึงฉุกคิดได้ว่าตนนั้นวู่วามเกินไป ในใจก็จินตนาการว่าคนสูงส่งอย่างฉินเป่ยคงไม่แร้นแค้นเรื่องเงินอย่างแน่นอน!สมบัติแค่เพียงเล็กน้อยตระกูลเวินนั่น ไม่มีทางอยู่ในสายตาของเขาแน่น

คำพูดเหล่านั้นของเวินซูซูทำให้เฉินเหมยลี่โกรธจนปอดแทบจะระเบิดออกมา! “ยัยผู้หญิงน่าเกลียด แกพูดว่าใครโง่เขลา? แล้วแกพูดว่าใครอัปลักษณ์กันฮะ?”เฉินเหมยลี่พุ่งเข้าไปหาเวินซูซูด้วยความโกรธ!เพียะ! เวินซูซูตบออกไปหนึ่งฉาด และเฉินเหมยลี่ก็เซจนเกือบจะล้มลงเธองงงวยและโมโห ท่วมท้นไปด้วยความโกรธฉินเป่ยนั่

ชายชราได้บดขยี้น้องชายอันปะติ๋วของเหลยเทียนหมิงไปแล้ว!ภาพนี้ทำให้หยางหลี่และแม่หยางหลี่หวาดกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ“ลูก หมอปาฏิหาริย์เหลยที่ลูกหามาดูเหมือนจะท่าไม่ค่อยดีนะ แม่ขอตัวไปก่อนล่ะ!”เฉินเหม่ยลี่กลัวมากจนคลานหนีไป ส่วนหยางหลี่ก็ที่เห็นแม่ของตัวเองหนีไปแล้วก็อยากหนีตามไปเหมือนกัน แต่ในเวลานี้ฉิน

“อะไรนะ? ยอดปรมาจารย์!”โจวเทียนเป่ยตกใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อก่อนจะถามต่อว่า “น้องรองแน่ใจเหรอ”“แน่นอน และผมก็พบว่าฉินเป่ยคนนี้ได้รักษาอาการป่วยของท่านย่าเวิน และตระกูลเวินต้อนรับเขาในฐานะแขกที่มีเกียรติ!”“ดูท่าตอนนี้เราจะยังแตะต้องเขาไม่ได้จริง ๆ สินะ แต่ถ้าเราได้รับการสนับสนุนจาก