เลขามู่หรงเจ๋อพบข้อมูลของพิษน้ำแข็งฟอสฟอรัสจริงด้วย ข้อความขึ้นว่า พิษน้ำแข็งฟอสฟอรัสเป็นยาพิษชนิดพิเศษที่มนุษย์สร้างขึ้น ส่วนผสมซับซ้อน พิษรุนแรงมาก และยังบอกอีกด้วยว่าระดับการแพทย์ในปัจจุบัน รักษาไม่หายเมื่อไรที่ถูกพิษชนิดนี้ ต้องตายอย่างไร้ข้อกังขา ไม่มียารักษามู่หรงเจ๋ออ่านข้อมูลจบ รู้สึกตกใจมาก สายตาที่มองไปทางหลินหยางเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว“บนโลกใบนี้มีทักษะการแพทย์ที่อัศจรรย์ขนาดนี้จริงเหรอ? อีกทั้งยังอยู่บนตัวของเด็กหนุ่มที่อายุแค่ยี่สิบต้นๆ น่าเหลือเชื่อมาก!”มู่หรงเจ๋อในฐานะที่เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข รู้ความลึกซึ้งและซับซ้อนของการแพทย์เป็นอย่างดี ไม่ได้เรียนในสายเฉพาะทาง ไม่มีประสบการณ์ที่มากพอ ไม่สามารถบ่มเพาะบุคคลที่มีทักษะการแพทย์สูงได้แน่นอน“คุณลองถามผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลมณฑลดู พิษนี้มีอยู่จริงหรือไม่ พวกเขาสามารถรักษาได้หรือไม่?”มู่หรงเจ๋อออกคำสั่งกับเลขาอีกครั้ง เพราะยังไม่เชื่ออย่างสนิทใจหลังจากเฉาเค่อหมิงแสดงความขอบคุณต่อหลินหยางอย่างจริงใจแล้ว จึงจะอวยพรมู่หรงจาง หลังจากนั้นจึงเดินมาจับมือทักทายมู่หรงเจ๋อ“ผู้อำนวยการเฉา ผมได้ยินมาว่า

สีหน้าหลิวเฉิงจื้อดูผิดหวัง เขาหาที่นั่งที่หนึ่งนั่งลงอย่างไม่ใส่ใจงานเลี้ยงครั้งนี้สำหรับเขา มันไม่มีอะไรน่าสนใจอีกแล้วอวี๋ผิงปลอบใจเขา เธอกล่าว “ช่างเถอะ อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ขายบริษัทให้หงชังไฮ่ จากนั้นพวกเราออกจากเมืองลั่วก็สิ้นเรื่อง”“ผมรับไม่ได้”หลิวเฉิงจื้อเคาะโต๊ะพลางกล่าว“หลิวฟู่อวี่ ฉันตามหาเธอตั้งนาน เธออยู่นี่เองเหรอ”เวลานี้เอง ผู้ชายหน้าตาดี ออร่าไม่ธรรมดาคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายหลิวฟู่อวี่“เหลียงควน? นายกลับประเทศตั้งแต่เมื่อไหร่?” หลิวฟู่อวี่กล่าวถาม“เพิ่งกลับมาเมื่อวาน นี่คือคุณอากับคุณน้าสินะ? สวัสดีครับ”เหลียงควนเป็นฝ่ายแนะนำตัวเองก่อน “ผมชื่อเหลียงควน เป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลายกับฟู่อวี่ พ่อของผมคือเหลียงเจี้ยนของเจี้ยนเซิ่ง กรุ๊ป”“เธอคือลูกชายประธานเหลียงของเจี้ยนเซิ่ง กรุ๊ป?”หลิวเฉิงจื้อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เจี้ยนเซิ่ง กรุ๊ปเป็นอุตสาหกรรมเก่าแก่ของเมืองลั่ว แต่โครงสร้างไม่ได้ใหญ่มากเมื่อสามปีก่อนเหลียงเจี้ยนเข้าร่วมสมาคมการค้าวั่นเหา หลังจากได้ขึ้นเรือใหญ่อย่างตระกูลมู่หรง พัฒนาอย่างรวดเร็ว โครงสร้างได้แซงจื้อเฉิง

แขกเหรื่อทยอยมา งานเลี้ยงยังไม่ได้เริ่มอย่างเป็นทางการแต่มู่หรงยิ่นจงใจให้เลขาเจียงหลินเปิดเผยข่าวที่เกี่ยวข้องกับบุคคลสำคัญ มีแขกหลายคนรู้แล้ว และต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์“เมื่อกี้ฉันได้ยินคนพูดว่า ในงานเลี้ยงวันเกิดวันนี้ มีบุคคลสำคัญลึกลับท่านหนึ่งมา แม้แต่พวกผู้อำนวยการเฉาก็ยอมแหกกฎมาร่วมงานเลี้ยงเพราะบุคคลสำคัญ เสี่ยวเหลียง เธอรู้หรือเปล่าว่าบุคคลสำคัญท่านนี้เป็นใคร”อวี๋ผิงกล่าวถาม“ไม่รู้ อาจจะเป็นคนของตระกูลมู่หรงจากตัวมณฑลมั้งครับ”เหลียงควนกล่าว“แต่ฉันได้ยินมาว่าบุคคลสำคัญท่านนี้เหมือนจะแซ่หลิน ไม่ได้แซ่มู่หรงนะ” อวี๋ผิงกล่าวอย่างสงสัย“ช่างบุคคลสำคัญอะไรนั่นเถอะครับ อีกเดี๋ยวปรากฏตัวในงานเลี้ยง ก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอครับ”หลิวฟู่อวี่ไม่ได้ใส่ใจมากนัก อย่างไรก็ตามสำหรับพวกเขา บุคคลสำคัญเช่นนี้อยู่ไกลเกินกว่าจะเอื้อม“มีเหตุผล บุคคลสำคัญแบบนี้ ไม่ใช่สิ่งที่พวกเราจะเข้าถึงได้”ตอนนี้อวี๋ผิงอารมณ์ดีใช้ได้ กล่าวกับเหลียงควน “เสี่ยวเหลียง ครั้งนี้ต้องขอบคุณเธอมาก! ในเมื่อเธอกับเสียวอวี่เป็นเพื่อนร่วมชั้น ต่อไปก็ไปมาหาสู่กันบ่อยๆ ยินดีต้อนรับมาเป็นแขกที่บ้าน มาลองชิมฝีมือกา

หลินหยางเห็นสีหน้าฉินโม่หนงเคร่งขรึม แต่กลับไม่พูดอะไร เขากล่าวต่อ “ผมถามคุณหน่อย การแต่งงานของผมกับตระกูลหลิว คุณก็โกหกผมด้วยใช่หรือเปล่า? หลิวเฉิงจื้อไม่เคยเสนอยกเลิกการแต่งงานเลย เป็นคุณที่โกหกทั้งสองฝ่าย ใช่หรือเปล่า?”“ดูเหมือนแกจะรู้แล้ว”ฉินโม่หนงก็ไม่คิดจะปิดบังอีก จึงยอมรับโดยตรง“ถูกต้อง ฉันเป็นคนยกเลิกการแต่งงานเอง”หลินหยางยกหัวแม่มือให้ ไฟแห่งความโกรธในใจลุกโชน“เก่งมาก ฉินโม่หนง คุณเก่งจริงๆ คุณปั่นทุกคนจนหัวหมุน รู้สึกประสบความสำเร็จมากเลยใช่หรือเปล่า?”หลินหยางเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว สายตาดุร้าย มีกลิ่นอายของการบีบคั้นฉินโม่หนงถอยหลังหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว เธอไม่มีอะไรจะพูด“วันนี้ผมมาที่นี่ ก็เพื่อมอบเซอร์ไพรส์ให้คุณ งานเลี้ยงใกล้จะเริ่มแล้ว คุณเตรียมตัวรอได้เลย”หลินหยางพูดจบ ก็หมุนตัวเดินจากไป“หลินหยาง! แกจะทำแบบนี้จริงเหรอ?” ฉินโม่หนงกล่าวจากด้านหลังหลินหยางหันกลับมากล่าว “ใช่! ผมจะทำแบบนี้ นอกเสียจากคุณจะฆ่าผมตอนนี้ แต่คุณไม่มีความสามารถนี้”“เรื่องบางเรื่อง มันไม่ใช่อย่างที่แกคิด แกฟังฉันอธิบายได้หรือเปล่า?”“ความจริงวางอยู่ตรงหน้า ไม่จำเป็นต้องไปคิ

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ทางเดินด้านซ้ายของเวทีอีกครั้ง ต่างก็อยากเห็นว่าคุณหลินที่โด่งดังในชั่วข้ามคืนในเมืองลั่วคนนี้หน้าตาเป็นอย่างไรประเด็นคือเฉาเค่อหมิงพูดชัดเจนแล้ว คุณหลินเป็นคนเมืองลั่ว อีกทั้งยังอายุน้อยมาก ไม่ใช่ตาแก่อย่างที่ทุกคนจินตนาการสิ่งนี้ยิ่งทำให้ทุกคนอยากรู้อยากเห็นแล้วทว่าหลินหยางไม่ปรากฏตัวออกมาให้เห็นแม้แต่เงา มีเพียงมู่หรงจางเดินออกมาคนเดียว“ทุกท่าน ต้องขออภัย คุณหลินเป็นคนถ่อมตน ไม่ยอมปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน เขาไปแล้ว”มู่หรงจางก็หมดหนทางเช่นกัน เขาไปหลังเวทีก็ไม่เจอหลินหยางกับมู่หรงยิ่นจึงได้แต่โทรหามู่หรงยิ่น มู่หรงยิ่นบอกในโทรศัพท์ว่าหลินหยางไปแล้ว ไม่ออกปรากฏตัวในงานเลี้ยงวันเกิด“เพราะอะไร? มีตรงไหนที่พวกเราทำได้ไม่ดีใช่หรือเปล่า ทำให้คุณหลินโกรธ?” มู่หรงจางกล่าวถาม“น่าจะไม่ใช่ หนูก็ไม่เจอเขาเหมือนกัน ในโทรศัพท์เขาพูดกับหนูแค่ว่าไม่ออกงานกิจกรรมแล้ว และแสดงความขอโทษ อีกทั้งยังให้พวกเราอย่าเพิ่งเปิดเผยข้อมูลที่เกี่ยวกับเขามากเกินไป”มู่หรงยิ่นกล่าวในโทรศัพท์“ยิ่นเอ๋อร์ ถ้าอย่างนั้นลูกก็ไม่ต้องออกงานงานเลี้ยงวันเกิดแล้ว ไปหาคุณหลินดีกว่า ลองถามส