ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย บทยอดนิยม (ลู่เจียวxเซี่ยอวิ๋นจิ่น)

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย นิยายจีนโบราณ โรแมนติกดราม่า เขียนโดยอวี๋เสี่ยวถง (鱼小桐)เล่าถึงตัวละครที่ตายแล้วแต่กลับมาอยู่ในอีกร่างหนึ่ง จากการที่เธอจำความทรงจำของเจ้าของร่างได้นั้น อีกหนึ่งเรื่องที่นางมั่นใจคือนางได้เข้ามาอยู่ในหนังสือที่พระเอกเป็นตัวร้าย สุดท้ายของเรื่องแล้วนางเอกและพระเอกต่างถูกฆ่าตาย นางจึงพยายามเปลี่ยนเนื้อเรื่องเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องพบจุดจบเช่นนั้น

เรื่องราวนี้ได้ถูกเขียนจนจบแล้ว และมีบทมากถึง 1,070บท มีการอ่านมากถึง11.4Mและยอดการกดถูกใจ4.85K

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้ายจึงเป็นนิยายอีกเรื่องที่เชื่อได้เลยว่าผู้อ่านจะสนุกไปกับการเล่าถึงเรื่องราวเมืองจีนในยุคโบราณอีกทั้งมีเรื่องราวโรแมนติกให้อบอุ่นหัวใจไปกับเนื้อหาสนุกๆชวนลุ้นทุกบท

โครงเรื่อง

“ลู่เจียว”ลืมตาตื่นขึ้นมาในบ้านแสนทรุดโทรม ข้างกายของเธอมีเด็กชายผอมซูบขาดสารอาหารอยู่ในท่าทีที่หวาดกลัว เอาแต่พูดว่าตนไม่ได้ขโมยไข่ต้มไป นั่นเป็นเหตุการณ์ก่อนที่ลู่เจียวจะหมดสติไปเพราะเธอคิดว่า บุตรชายของตนขโมยไข่ไปกิน เธอจึงหยิบไม้มาตีอย่างสุดแรง แต่เธอหวดไม้แรงเกินไปทำให้เธอลื่นล้มหัวฟาดหิน เมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเธอไม่ใช่ลู่เจียวคนเดิม แต่เป็นแพทย์ทหารหญิงที่ตายในหน้าที่ต่างหาก เช่นนั้นแล้วสามีของเธอยังไม่ชอบใจในตัวเธอด้วย เพราะเธอนั้นเป็นหญิงหยาบคาย วาจารุนแรงและสามารถตีได้แม้กระทั่งลูกในไส้ของตน สามีของลู่เจียวนามว่า “เซี่ยอวิ๋นจิ่น”เป็นชายพิการนอนติดเตียง แต่เขารักและห่วงใยเด็กๆทั้งสี่คนมาก ต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องพิการนั่นก็มาจากการที่เขานั้นรีบกลับบ้านจนถูกรถม้าชนเข้า ลู่เจียวพยายามเปลี่ยนแปลงเป็นคนที่ดีขึ้นแต่ในสายตาของเซี่ยอวิ๋นจิ่นแล้ว เธอก็ยังเป็นแค่คนที่ไม่น่าไว้วางใจอยู่ดี สายตาเวลาที่เขาได้มองเธอมันคือสายตาแห่งความเกลียดชัง นางจึงคิดที่จะหย่าและออกมาใช้ชีวิตของตัวเองแต่นางจะต้องรักษาขาของเซี่ยอวิ๋นจิ่นให้หายเสียก่อน และนางได้รู้ว่าความสามารถเปิดห้วงอากาศของนางได้ติดตัวนางมาด้วย

ตัวละคร

ลู่เจียว

นางเอกครั้งหนึ่งเคยเป็นหมอทหารมาก่อนในศตวรรษที่21 แต่แล้วนางก็โดนปืนใหญ่จากศัตรูยิงเข้าในขณะที่ทำการรักษาทหารอยู่ในสนามรบ ทำให้เธอได้ตายลงแต่เธอฟื้นกลับคืนมาในร่างของลู่เจียว ตัวของลู่เจียวนั้นอ้วนท้วนสมบูรณ์นั่นก็เพราะ เธอเก็บอาหารไว้กับตัวไม่เคยแบ่งให้ลูกทั้งสี่หรือสามีได้กินเลย ตระกูลเซี่ยจึงตัดเขาออกจากครอบครัวและให้มาอยู่ในบ้านเก่าๆ พร้อมกับให้อาหารเหลือมาประทังชีวิต ซึ่งมันไม่พอสำหรับหกชีวิตอยู่แล้ว ลู่เจียวยังได้รู้ว่าเธอนั้นได้ทะลุมาอยู่ในหนังสือนิยาย ที่ตอนท้ายเธอจะต้องตาย แถมในตอนนี้ยังไม่มีใครชอบเธออีก เธอจึงอยากที่จะหย่าและออกไปใช้ชีวิตอยู่ในบ้านของตัวเอง แต่เธอตั้งมั่นว่าจะต้องรักษาขาของเซี่ยอวิ๋นจิ่นให้หายเสียก่อน เธอได้ค้นพบอีกว่าเธอมีความสามารถ หยิบของออกมาได้จากห้วงอากาศ

เซี่ยอวิ๋นจิ่น

พระเอก ชีวิตของเขาต้องมาแต่งงานกับลู่เจียวโดยท่านพ่อเป็นคนสั่ง ไร้ซึ่งความรัก เขาได้รู้เมื่อตอนที่อยู่กับลู่เจียวว่านางเป็นคนวาจาหยาบคายและโหดร้ายทารุณ หากมีใครทำอะไรไม่ได้ดั่งใจนางก็จะเฆี่ยนตี นางทำได้แม้กระทั่งตีลูกของตัวเอง ในวันนั้นเขารีบกลับมาที่บ้านเพราะกลัวว่าลูกจะอยู่ในอันตรายจึงทำให้เขาโดนรถม้าชนเข้าอย่างจัง กระดูกขาแตกละเอียด การรักษาของเขาจะต้องใช้เงินที่เยอะมาก ทางบ้านตัดสินใจตัดเขาออกจากครอบครัวและให้แยกมาอยู่ในบ้านหลังเก่า เขาทั้งโกรธและเคียดแค้น รอเวลาที่เขาจะได้แก้แค้นพ่อของตัวเอง

บทยอดนิยม

บทที่ 1

เมื่อลู่เจียวลืมตาขึ้นก็เห็นเด็กชายร่างผอมขาดสารอาหารยืนอยู่ข้างๆด้วยท่าทีที่หวาดกลัว พวกเขากลัวว่านางจะมาตีพวกเขาอีก นางได้หมดสติไปเพราะลื่นล้มหัวฟาดพื้น แต่นางไม่ใช่ลู่เจียวคนเดิม นางคือแพทย์ทหารหญิงที่ตายในหน้าที่ก่อนจะมาอยู่ในร่างของลู่เจียว ก่อนที่นางจะกลับไปพักผ่อนในเรือนนางได้ยินเสียงร้องไห้ดังออกมาจากห้องของสามี พอเด็กน้อยที่ร้องไห้ได้เห็นหน้าของนางแล้วเขาก็เงียบไปทันที แต่ยังไม่ทันที่นางจะได้ทำอะไรสามีก็ได้ขับไล่นางออกมาอย่างเกลียดชัง

บทที่ 50

เซี่ยอวิ๋นจิ่นรีบเร่งให้เด็กๆเข้านอนเพราะดึกมาแล้ว เมื่อกี้ลู่เจียวพึ่งเข้ามาเล่านิทานให้เด็กๆฟังก่อนพวกเขาจะหลับไป พวกเขาต่างต้องการความรักจากแม่เช่นกัน เช้าวันต่อมาลู่เจียวจัดการทำอาหารไว้สำหรับกินในวันนี้ ก่อนที่นางจะเตรียมตัวไปยังบ้านแม่ของตัวเอง เด็กๆต่างรบเร้าขอตามไปด้วยแต่การเดินทางนั้นไม่ได้เรียบง่ายนางจึงให้เด็กๆตามไปด้วยไม่ได้ แต่เด็กๆต่างรักแม่ของเขามาก เขาอ้อนวอนขอให้แม่กลับมาไวๆและไม่ลืมที่จะออกไปส่งแม่ของตัวเองหน้าเรือนด้วยน้ำตา

การแนะนำผู้เขียน

อวี๋เสี่ยวถง (鱼小桐) มีนิยายทั้งหมด 1 เรื่อง เรื่องที่ได้รับความนิยมที่สุดคือ ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย ผู้เขียนถนัดการเล่าถึงยุคจีนโบราณ มีการเรียบเรียงและใช้คำได้อย่างชำนาญและเข้าถึงง่าย ถึงแม้จะไม่ใช่ยุคปัจจุบันก็ตาม