Chapter 10“Massage my back, Yen. Don’t worry. I won’t think that you are pervert. I just need some pressure on my back,” mahina at medyo paos na sambit niya habang nakadapa pa rin.Nanuyo ang lalamunan ko at nanginginig man ang mga kamay ko ay maayos kong nailagay ang mainit na kape na dala ko sa bedside table.“Hindi po ako marunong,” mahinang sambit ko at halatang-halata sa boses ko ang kaba.“Diinan mo lang,” sagot niya at doon ako napalunok saka dahan-dahan na pinatong ang kamay ko sa likuran niya. Dahan-dahan ko iyong hinagod at hindi ko alam kung tama ba ang ginagawa ko o mali.“D*mn,” daing niya kaya mabilis akong huminto sa ginagawa sa takot na magkamali.“Hindi po ako marunong,” tarantang sambit ko at doon ko narinig ang mahina niyang pagtawa.“Just put a little more pressure. But you are doing good,” he said. Bahagya niyang tinuro ang parte ng likod niyang gusto niyang masahehin ko.I then again slowly put my palms on his back. Ang init na dala ng balat niya ay nagiging dah
Chapter 11Pumasok siya sa isang kotse. Nagdadalawang-isip akong pumasok rin pero nang bumusina siya ng dalawang beses ay dali-dali kong binuksan ang pinto sa likod ng driver’s seat para doon umupo. Pero nang makapasok ako ay nilingon niya ako gamit ang inis niyang mga mata.“Am I your driver?” inis na tanong niya kaya hindi ako nakapagsalita sa sobrang pagtataka.Mas lalong nakitaan ng inis ang mukha niya kaya lalo akong hindi nakagalaw. At hindi ko rin alam ang gagawin ko.“Lumipat ka dito sa harap,” inis na sabi niya ulit kaya doon ako biglang natauhan at dali-dali na lumabas para lumipat sa harap.His jaw clenched so I slightly cleared my throat. Napatingin ako sa kamay niyang nasa manibela ng kotse at napahanga ako dahil nakita kong alam na alam niya iyon. Ito ang isa sa maganda kapag pinanganak na mayaman. Hindi magiging mangmang sa mga bagay-bagay.Nang mapaandar niya ang kotse ay napahawak ako sa inuupuan ko.“Your seatbelt,” biglang sabi niya at bahagyang lumingon sa akin per
Chapter 12Mabilis siyang pumasok sa mansyon nang hindi lumilingon pagkarating namin habang ako ay medyo wala sa sarili dahil sa chichirya na bigay niya. Ang hirap na ngang lunukin ang tubig na galing sa kanya tapos may chichirya pa.Wala sa sarili akong naglakad patungo sa quarters namin at naabutan ko doon si Helga na kaagad akong nginitian ng malaki.“Saan kayo galing? Wow! Pahingi!” Hindi ko na napigilan pa si Helga sa pagkuha niya ng malaking chichirya mula sa akin. At sumunod na lang ang mga mata ko sa walang ingat niyang pagbukas doon ay sunod-sunod na pag kain. Inalok niya ako at sa huli ay hindi ko naman napigilang matawa dahil halos tatlong piraso lang ang nakain ko kumpara sa kanya.Masarap ang chichirya.Nang maubos ang laman ay maingat kong tinupi ang plastic saka tinago kasama ng mga gamit ko. Wala sa sarili akong napangiti pero nang ako mismo ang nakapansin ay mabilis ko ring binura ang ngiti sa mukha ko ay tumikhim. Paiba-iba ang ihip ng hangin. Pero sana, sana payap
Chapter 13We accidentally kissed. Napapikit ako at muli kong naalala ang nangyari. Kahit pa nandito na ako sa quarters namin ay hindi pa rin maalis sa isip ko. Wala sa sariling napahawak ako sa mga labi ko.That was just one second. Isang segundo lang pero parang halos mabaliw na ako.Nakakahiya.Matapos ang nangyari kanina ay pumasok sa loob ng mansyon si Sir Armiel na parang walang nangyari at ako pinabalik ni Manang Juanita dito sa quarters. At mula kanina ay hindi pa ako nakakalabas dito. Nahihiya at natatakot rin ako. Nawala ako sa pagkakatulala nang makarinig ako ng malakas na tikhim. Kaagad ko iyong nilingon at nakita ko si Helga na malaki ang ngisi.“Ang swerte naman ng babaeng ito,” biro niya saka ako marahang niyugyog.Napalunok ako at kaagad na nag-iwas ng tingin. Muli pa sanang manunukso si Helga nang pumasok si Ate Ana.“Ang daming trabaho sa labas tapos nandito lang kayo nag-iinarte. Pare-pareho tayo ng sahod kaya umayos naman kayo,” sabi niya saka padabog na kumuha ng
Chapter 14“Sir!” sigaw ko at mabilis akong lumayo sa kanya. Mahina siyang natawa dahil doon saka dahan-dahan na humiga ng maayos.“I need some meds,” pag-ulit niya pero hindi ko na alam ang gagawin ko. Napako na ako sa kinatatayuan ko at kung hindi niya ako nilingon muli ay hindi ako makakagalaw.Mabilis akong tumakbo palabas dala ang nagwawala kong puso. At hingal na hingal ako nang makababa na halos mabangga ko na si Manang Juanita.“Anong nangyari?” gulat at nag-aalala na sambit niya na mahina kong ikinailing.“Masakit daw po ang ulo ni Sir Armiel. Nanghihingi po ng gamit,” hingal na hingal na sambit ko.“Ang batang iyon naman. Walang pasabi kung dumating. Ano pa ba ang kailangan niya? Nanghihingi ba ng pagkain?” sunod-sunod na sambit ni Manang Juanita at tanging pag-iling lang ang sinagot ko.Nang makuha ko ang gamot na sinamahan ko na rin ng tubig ay maingat na akong bumalik sa taas. Alam kong posibleng tulog si Sir Armiel pero kumatok pa rin ako. At nang walang umimik sa loob a
Chapter 15Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Para akong nananaginip. Gusto kong isipin na hindi ito totoo. Parang pinaglalaruan lang ako ng isip ko.I was about to close my eyes but I heard his low chuckle. At doon ako unti-unting nakaramdam ng hiya. “Cute,” iyon lang ang sinabi niya bago niya ako talikuran para lumapit sa lamesa kung saan ko nilagay ang pagkain dala ko kanina. Halod uminit ang pisngi ko sa sobrang hiya na gusto ko na lang sana na hingin sa kinatatayuan ko na kainin na ako.Napapikit ako ng mariin at mahigpit na napahawak sa unipormeng suot ko. Gusto ng isip kong tumakbo ng sobrang bilis at huwag nang lumingon pa pero ang katawan ko ay hindi na makagalaw. Nanigas na ako sa kinatatayuan ko at hindi ko alam kung paano ulit ako makakagalaw.Sobrang hiya ang nararamdaman ko. Ano ba ang iniisip ko kanina? Bakit balak ko pang pumikit? Nabingi na ako kanina. Nabaliw na rin ako. Nakakahiya.Sir Armiel started to eat. Nakamasid lang ako na parang tuod. Matapos ang unang subo
Chapter 16Is he advance thinking? Ako ba ang iniisip niyang mabubuntis?“Sir—”“Stop calling me Sir!” Napasiksik ako sa pinto ng kotse dahil sa galit niyang pagsigaw. Pilit kong pinakalma ang paghinga ko dahil ayaw kong makagawa pa ng ibang rason para mas magalit siya lalo. Ilang sandali pa ay nakita ko sa gilid ng mga mata ko na umigting ang panga niya at ang paghigpit ng hawak niya sa manibela.Walang nagsalita sa amin. Nanatili akong tahimik at ganoon rin siya hanggang sa makarating kami sa mansyon. Nang huminto ang kotse ay mabilis siyang bumaba at hindi ko inaasahan ang pagbukas niya ng pinto mula sa labas para sa akin. Pero nandoon pa rin ang inis sa mukha niya.“Bring me a beer inside my room after five minutes,” he ordered before turning his back at me. Napalunok na lang ako saka napahigpit ang pagkakahawak ko sa mga pinamili bago dahan-dahan na dumiretso sa kusina sa likuran. Kaagad akong humingi ng paumanhin kay Manang Juanita dahil hindi ko nabili lahat ng pinabibili niya
Chapter 1Kasalukuyan akong nagwawalis sa bakuran namin nang bigla kong maisip ang sinabi ng isa sa mga kapitbahay namin na naghahanap daw ng isang katulong ang mga Lizares. Dati kasi siyang katulong dito at noong nakaraan lang umalis dahil magtatrabaho sa ibang bansa. Wala sa sariling napatingin ako kay Tita Gina na abala sa paglilinis ng kuko niya sa maliit naming balcony. Kung papayagan ako ni Tita at gusto kong magtrabaho doon. Lalo na at may plano akong bumalik sa pag-aaral sa susunod na taon. Malaking tulong ang magiging sahod.Unti-unti kong tinabi ang walis na hawak saka ako lumapit kay Tita. Kaagad niya akong binalingan ng may inis sa mga mata.“Tita, nasabi kasi sa akin ni Tita Belcha na naghahanap daw ng katulong ang mga Lizares. Gusto ko po sanang subukan,” mahinang sabi ko pero natawa lang siya ng sarkastiko at umiling ng ilang beses.“Magtrabaho ba talaga o gusto mo lang lumandi ngayong usap-usapan sa buong Laveda na umuwi na tagapagmana nila? Wala ka talagang pinagkaib