Chapter 13We accidentally kissed. Napapikit ako at muli kong naalala ang nangyari. Kahit pa nandito na ako sa quarters namin ay hindi pa rin maalis sa isip ko. Wala sa sariling napahawak ako sa mga labi ko.That was just one second. Isang segundo lang pero parang halos mabaliw na ako.Nakakahiya.Matapos ang nangyari kanina ay pumasok sa loob ng mansyon si Sir Armiel na parang walang nangyari at ako pinabalik ni Manang Juanita dito sa quarters. At mula kanina ay hindi pa ako nakakalabas dito. Nahihiya at natatakot rin ako. Nawala ako sa pagkakatulala nang makarinig ako ng malakas na tikhim. Kaagad ko iyong nilingon at nakita ko si Helga na malaki ang ngisi.“Ang swerte naman ng babaeng ito,” biro niya saka ako marahang niyugyog.Napalunok ako at kaagad na nag-iwas ng tingin. Muli pa sanang manunukso si Helga nang pumasok si Ate Ana.“Ang daming trabaho sa labas tapos nandito lang kayo nag-iinarte. Pare-pareho tayo ng sahod kaya umayos naman kayo,” sabi niya saka padabog na kumuha ng
Chapter 14“Sir!” sigaw ko at mabilis akong lumayo sa kanya. Mahina siyang natawa dahil doon saka dahan-dahan na humiga ng maayos.“I need some meds,” pag-ulit niya pero hindi ko na alam ang gagawin ko. Napako na ako sa kinatatayuan ko at kung hindi niya ako nilingon muli ay hindi ako makakagalaw.Mabilis akong tumakbo palabas dala ang nagwawala kong puso. At hingal na hingal ako nang makababa na halos mabangga ko na si Manang Juanita.“Anong nangyari?” gulat at nag-aalala na sambit niya na mahina kong ikinailing.“Masakit daw po ang ulo ni Sir Armiel. Nanghihingi po ng gamit,” hingal na hingal na sambit ko.“Ang batang iyon naman. Walang pasabi kung dumating. Ano pa ba ang kailangan niya? Nanghihingi ba ng pagkain?” sunod-sunod na sambit ni Manang Juanita at tanging pag-iling lang ang sinagot ko.Nang makuha ko ang gamot na sinamahan ko na rin ng tubig ay maingat na akong bumalik sa taas. Alam kong posibleng tulog si Sir Armiel pero kumatok pa rin ako. At nang walang umimik sa loob a
Chapter 15Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Para akong nananaginip. Gusto kong isipin na hindi ito totoo. Parang pinaglalaruan lang ako ng isip ko.I was about to close my eyes but I heard his low chuckle. At doon ako unti-unting nakaramdam ng hiya. “Cute,” iyon lang ang sinabi niya bago niya ako talikuran para lumapit sa lamesa kung saan ko nilagay ang pagkain dala ko kanina. Halod uminit ang pisngi ko sa sobrang hiya na gusto ko na lang sana na hingin sa kinatatayuan ko na kainin na ako.Napapikit ako ng mariin at mahigpit na napahawak sa unipormeng suot ko. Gusto ng isip kong tumakbo ng sobrang bilis at huwag nang lumingon pa pero ang katawan ko ay hindi na makagalaw. Nanigas na ako sa kinatatayuan ko at hindi ko alam kung paano ulit ako makakagalaw.Sobrang hiya ang nararamdaman ko. Ano ba ang iniisip ko kanina? Bakit balak ko pang pumikit? Nabingi na ako kanina. Nabaliw na rin ako. Nakakahiya.Sir Armiel started to eat. Nakamasid lang ako na parang tuod. Matapos ang unang subo
Chapter 16Is he advance thinking? Ako ba ang iniisip niyang mabubuntis?“Sir—”“Stop calling me Sir!” Napasiksik ako sa pinto ng kotse dahil sa galit niyang pagsigaw. Pilit kong pinakalma ang paghinga ko dahil ayaw kong makagawa pa ng ibang rason para mas magalit siya lalo. Ilang sandali pa ay nakita ko sa gilid ng mga mata ko na umigting ang panga niya at ang paghigpit ng hawak niya sa manibela.Walang nagsalita sa amin. Nanatili akong tahimik at ganoon rin siya hanggang sa makarating kami sa mansyon. Nang huminto ang kotse ay mabilis siyang bumaba at hindi ko inaasahan ang pagbukas niya ng pinto mula sa labas para sa akin. Pero nandoon pa rin ang inis sa mukha niya.“Bring me a beer inside my room after five minutes,” he ordered before turning his back at me. Napalunok na lang ako saka napahigpit ang pagkakahawak ko sa mga pinamili bago dahan-dahan na dumiretso sa kusina sa likuran. Kaagad akong humingi ng paumanhin kay Manang Juanita dahil hindi ko nabili lahat ng pinabibili niya
Chapter 1Kasalukuyan akong nagwawalis sa bakuran namin nang bigla kong maisip ang sinabi ng isa sa mga kapitbahay namin na naghahanap daw ng isang katulong ang mga Lizares. Dati kasi siyang katulong dito at noong nakaraan lang umalis dahil magtatrabaho sa ibang bansa. Wala sa sariling napatingin ako kay Tita Gina na abala sa paglilinis ng kuko niya sa maliit naming balcony. Kung papayagan ako ni Tita at gusto kong magtrabaho doon. Lalo na at may plano akong bumalik sa pag-aaral sa susunod na taon. Malaking tulong ang magiging sahod.Unti-unti kong tinabi ang walis na hawak saka ako lumapit kay Tita. Kaagad niya akong binalingan ng may inis sa mga mata.“Tita, nasabi kasi sa akin ni Tita Belcha na naghahanap daw ng katulong ang mga Lizares. Gusto ko po sanang subukan,” mahinang sabi ko pero natawa lang siya ng sarkastiko at umiling ng ilang beses.“Magtrabaho ba talaga o gusto mo lang lumandi ngayong usap-usapan sa buong Laveda na umuwi na tagapagmana nila? Wala ka talagang pinagkaib
Chapter 2Nakita ko ang opisina at kaagad kong nailagay doon ang dala ko. Nandoon rin ang mga katulong na sinusundan ko kanina.“Naligaw ka?” tanong ng isa kaya huminga ako ng malalim bago tumango.“Opo,” sagot ko at napatango naman ang dalawa na parang normal iyon.“Normal lang iyan dahil sa laki nitong mansyon. Tara na,” sabi ng dalawa at nauna na ulit lumabas habang ako ay nanatili pa para huminga ng malalim ulit. Sa narinig kong sinabi ni Sir Armiel ay bigla kong naalala ang mga habilin na Tita.Aakitin ko siya para sa pera.Pero paano?Wala pa man akong ginagawa mukhang pera na kaagad ang tingin nito sa akin.Ilang sandali pa ay nagpasya na akong lumabas pero bago pa ako makaabot sa pinto ay pumasok si Don Frederick. Eighty years old na ito pero kung titingnan ang sobrang lakas pa rin. Isa ito sa dahilan kung bakit mayaman ang Laveda. Hindi matakaw sa pera at palaging nagdo-donate. Pero base sa nakita at narinig ko kanina ay ibang-iba ang ugali ng apo nito.“Aalis na po ako. Sala
Chapter 3Nang dumating ang araw ng linggo ay day off ko kaya nagpasya akong umuwi sa bahay. Naabutan ko si Tita Gina na nanonood ng tv. Wala si Jen dahil siguradong gumala na naman.“Tita,” mahinang bati ko nang makapasok ako sa bahay kaya kunot noo niya akong nilingon.“Bakit ka umuwi?” tanong niya kaagad at kitang-kita ko sa mukha niya na hindi niya nagustuhan na nandito ako ngayon.“Day off po kasi Tita—”“May sahod ka na ba?” pagputol niya sa pagsasalita ko.“Wala pa po. Baka sa susunod na linggo ko po matanggap ang kalahati ng sahod ko,” sagot ko kaya mabilis siyang tumayo habang masakit ang tingin sa akin.“Edi sana hindi ka na lang umuwi kung wala ka pang pera! Ano ginawa mo ba ang mga pinagagawa ko sayo? Baka nagtatanga-tangahan ka lang doon!” bulyaw niya kaya nagmamakaawa ko siyang tiningnan saka ako umiling.“Tita, hindi ko po kaya—”Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil malakas niya akong hinawakan sa siko saka tinulak.“Anong hindi kaya?! Tanga ka ba?!” galit na sigaw n
Chapter 4“Hindi po, t-tinutulungan ko lang po si Don Frederick,” nanginginig na sambit ko habang patuloy ako sa pag-iyak pero wala lang siyang naging reaksyon. Patuloy lang niya akong pinanood sa pag-iyak. Hindi ko mabasa ang ekspresyon niya.Pinaghalong galit, at gulat sa patuloy na pagragasa ng mga luha ko.Ilang sandali pa ay umatras siya. Pero hindi ako tuluyang nakahinga ng maluwag dahil doon. Mas nanghina ang mga tuhod ko at gustuhin ko mang punasan ang mga luha ko ay wala akong lakas. Nanginginig ang buong katawan ko sa takot.“Leave,” matigas na sambit niya habang diretso sa akin ang tingin.Hindi ako nakagalaw kaya mas lalong umigting ang panga niya. Kita ko rin ang paglabas ng mga ugat sa leeg niya na tila sobrang nagtitimpi ng galit.“I said leave!” Dumagundong ang boses niya sa buong palapag. At doon ako nagkaroon ng lakas para tumakbo palayo habang hindi inaalintana ang mga luha kong patuloy sa pagbagsak.Tumakbo ako pababa at tuloy-tuloy na tumungo sa maid’s quarter.“A