Chapter 4
“Hindi po, t-tinutulungan ko lang po si Don Frederick,” nanginginig na sambit ko habang patuloy ako sa pag-iyak pero wala lang siyang naging reaksyon. Patuloy lang niya akong pinanood sa pag-iyak. Hindi ko mabasa ang ekspresyon niya.Pinaghalong galit, at gulat sa patuloy na pagragasa ng mga luha ko.Ilang sandali pa ay umatras siya. Pero hindi ako tuluyang nakahinga ng maluwag dahil doon. Mas nanghina ang mga tuhod ko at gustuhin ko mang punasan ang mga luha ko ay wala akong lakas. Nanginginig ang buong katawan ko sa takot.“Leave,” matigas na sambit niya habang diretso sa akin ang tingin.Hindi ako nakagalaw kaya mas lalong umigting ang panga niya. Kita ko rin ang paglabas ng mga ugat sa leeg niya na tila sobrang nagtitimpi ng galit.“I said leave!” Dumagundong ang boses niya sa buong palapag. At doon ako nagkaroon ng lakas para tumakbo palayo habang hindi inaalintana ang mga luha kong patuloy sa pagbagsak.Tumakbo ako pababa at tuloy-tuloy na tumungo sa maid’s quarter.“Anong nangyari?” tanong ni Helga dahil siya ang naabutan ko doon.Sumalampak ako sa sahig at doon humagulgol sa ingak. Kaagad niya akong dinaluhan at tinanong kung ano ang dahilan ng pag-iyak ko pero umiiling lang ako. Hindi na siya nagtanong pa ng marami at hinayaan na lang akong umiyak hanggang sa ako mismo ang kusang tumigil.“Okay ka lang?” tanong niya nang kumalma ako.Mahina akong tumango saka ngumiti ng kaunti bago ko pinunasan ang mga natirang luha sa pisngi ko. Dahan-dahan niya rin akong tinulungan na tumayo hanggang sa tuluyan akong makaramdam ng kaunting lakas.“Okay na p-po. Salamat,” mahinang sambit ko na ikinabuntong hininga niya.“Napagalitan ka ba ulit ni Sir Armiel?” mahinang tanong niya at marahan na ngiti lang ang sinagot ko bago ako umiling.Napabuntong hininga ulit siya bago ako tinapik sa balikat.“Parte ito ng trabaho natin, Yen. Kailangan mo lang talagang lakasan ang loob mo,” mahinang sambit niya na siyang ikinatango ko.“Sorry po sa abala,” mahinang sabi ko saka ko marahang pinasahan ng mga daliri ko ang nakapusod kong buhok na magulo na.“Sige na, mauna na ako sa labas. Sasabihin ko na lang kay Manang Juanita ang nangyari para huwag kang pagsabihan. Basta sumunod ka kaagad,” sabi niya na ikitango ko naman at ipinagpasalamat.Nang makalabas si Helga ay mabilis kong inayos ang sarili ko. At nang tiningnan ko ang repleksyon ko sa salamin ay doon ko nakita ang namumula kong mga mata pati na rin ang ilong ko. Huminga na lang ako ng malalim saka pilit kong nilunok lahat ng nangyari at lumabas na para magtrabaho ulit.“Nasabi sa akin ni Helga na umiyak ka raw,” bungad kaagad ni Manang Juanita nang makita ako.“Okay na po ako. Pasensya na po,” mahinang sambit ko.“Strikto talaga si Sir Armiel. Huwag ka na lang ulit gumawa ng rason para magalit siya,” mahinang sabi niya na ikinatango ko ng dahan-dahan. Kahit alam kong wala naman akong ginagawang masama ay hindi ko dapat sabihin iyon dahil katulong lang ako dito.At pagiging katulong lang ang gagawin ko.Natapos ang araw na iyon ng matiwasay kaya laking pasasalamat ko. Tumulong lang ako sa paglilinis sa mansyon kaya hindi ko ulit nakita si Sir Armiel na lubos ko ring ipinagpasalamat dahil sobra-sobra ang kaba at takot ko sa kanya.Sa sumunod na araw ay pinasama ako ni Manang Juanita sa pamamalengke kaya tinanghali na kaming nakauwi sa mansyon. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na nagagawa kong maglabas-masok sa ganitong uri ng bahay na kahit kailanman alam kong hindi ko makakamit.“Yen, mag-agahan ka na dahil ikaw ang uutusan ko ngayong maglinis ng library,” sabi ni Manang Juanita na mabilis ko namang sinunod.Sa dirty kitchen na ako kumain at matapos ko ngang kumain ay nagtungo na ako sa ikatlong palapag kung nasaan ang library. Hindi pa ako nakakapasok sa library kaya nang mabuksan ko ang malaking pinto nito ay napasinghap ako ng malakas. Ang daming libro at ang lawak. Kaagad na pumasok sa ilong ko ang amoy ng mga libro at imbes na maglinis kaagad ay excited lang akong lumapit sa mga bookshelves. Masaya kong pinadaan ang kamay ko sa mga librong nakaayos at gusto kong magtatalon sa tuwa dahil gusto kong basahin lahat ng iyon.Libo-libo yata ang mga librong nandito.Ilang minuto kong sinuyod ng mga mata ko ang mga bookshelves na puno ng libro bago ko ako nagpasya na tumuloy sa trabaho. Walang gaanong dumi dito dahil araw-araw naman nililinisan kaya nag-mop lang ako saglit.Matapos kong mag-mop at magpunas ay hindinko na napigilan ang sarili kong kumuha ng mga libro. I scanned the books that I got and I got even more excited. I don’t like reading a lot but these books excites me. Ang kakapal ng mga libro na hindi ko alam kung magagawa kong makatapos ng isa. Patuloy ako sa pagkuha at pagbalik ng mga libro hanggang sa nakuha ng isang magazine ang atensyon ko. The cover of the magazine was a huge photo of Sir Armiel. Mabilis ko iyong kinuha at dinala sa isang maliit na lamesa. Tinitigan ko ang mukha ni Sir Armiel sa cover ng magazine at wala sa sariling napangiti ako. His face looks so serious. Itsura palang ay halatang masungit na siya.Unti-unti kong binasa ang nasa magazine. At hindi ko mapigilang mamangha sa bawat salitang nababasa. Doon ko napatunayan na sobrang laki ng mundo. Ang dami-dami kong hindi alam.“Armiel Frederick Lizares, twenty-three years old, graduated from Enderun Colleges. He’s six foot tall and he plays chess. One of the eligible bachelors of Asia,” mahinang pagbasa ko.I traced his photos and I got even more curious.Chess?I was about to flip the page when I heard a footsteps. Mabilis kong nilingon kung sino ang pumasok at iyon na lang ang pagtayo ko ng tuwid nang matanaw si Sir Armiel na naglalakad papasok.Hindi niya pa ako nakikita kaya dali-dali kong kinuha ang magazine para sana ibalik kung saan ko kinuha pero bigla na siyang napatingin sa direksyon ko. His thick brows furrowed when he saw me and I immediately got so nervous.“Magandang umaga po,” mahinang bati ko saka marahan na yumuko.Dumapo ang mga mata niya sa magazine na hawak ko kaya dali-dali ko iyong tinagk sa likuran ko kahit alam kong nakita na niya.“What are you doing here?” malamig na tanong niya.“Naglilinis—”“You are not cleaning.” He cut me off.“Tapos na po,” kabadong sagot ko habang pilit na iniiwasan ang mga titig niya.“Then you should leave if you’re done,” he coldly said and I nodded a lot of times.“Aalis na po ako,” nagmamadaling sambit ko at kaagad na naglakad pero napatigil ako nang hulihin niya ang kaliwang palapulsuhan ko.“Sinong nagsabi sayo na pwede kang makialam ng mga gamit dito? Are you that stupid?” inis na sambit ko niya habang nakatingin sa magazine na hawak ko.Bahagya na iyong nalukot dahil sa paghigpit ko ng hawak at nadagdagan pa dahil ang higpit rin ang hawak niya sa palapulsuhan ko kaya mas lalong hindi ko makontrol ang kamay ko.“I-Ibabalik ko po,” mahinang sambit ko pero nilipat niya lang ang tingin sa mukha ko. Ngayon ay sobrang inis na niya.“Stop stuttering. It’s pissing me off,” inis na sambit niya kaya nakagat ko ang pang-ibabang mga labi ko para pigilan ang sarili ko sa pagsasalita. At dahil doon ay napatingin siya sa mga labi ko at mas lalo pang nainis.I tried pulling my wrist from his hold but I couldn't.“What character are you playing? Innocent little maid who wants her master’s attention?” My eyes widened. I saw the rage in his eyes. Natakot ako.“Answer me,” he demanded. Pinakawalan niya ang palapulsuhan ko pero hindi ako tuluyang nakaalis dahil lumapit siya sa akin. Imbes na tumakbo ay napaatras lang ako hanggang sa tumama ang likod ko sa isang shelf. At dahil doon ay nahulog ang iba’t-ibang klase ng mga libro na nagbigay sa akin ng mas malaking kaba.Tiningnan lang niya ang mga libro pero kaagad ring binalik ang galit na tingin sa akin.“Answer me!” Dumagundong ang boses niya sa buong library kaya bahagya akong napatalon.“Wala po, wala po,” gulat na sagot. I heard him chuckled without humor.“Fix your mess. Kung may masira man dito ay ibabawas ko sa sahod mo. Stop being stupid. If you still do I won’t even blink to fire you. I don’t care about my grandfather’s opinion,” malamig na sambit niya saka na naglakad paalis doon dala ang isang libro na hindi ko alam kung saan niya kinuha.Nang makaalis siya ay doon ko naramdaman ang puso ko na tila hinahabol sa sobrang bilis ng tibok. Napabuga ako ng hangin saka napatingin sa mga librong nagkalat.Isa-isa ko iyong binalik sa shelf pati na rin ang magazine na kanina ko pa hawak bago tuluyang bumaba.“Yen, mabuti at tapos ka na. Pakihatid ito kay Sir Armiel. Nandoon siya sa pool. Siguraduhin mong huwag kang gagawa ng ikaiinis o ikagagalit niya,” sabi ni Manang Juanita na wala naman akong choice kung hindi sundin.Kinuha ko ang tray na may lamang isang basong kristal kung saan nandoon ang kape na may gatas na may maraming yelo saka may isang tinapay rin na hindi ko alam ang tawag. Dahan-dahan akong naglakad patungong pool at malayo pa lang ay nakita ko na kaagad si Sir Armiel na nakaupo sa isang lounger at nasa hita niya ang isang laptop habang katabi niya naman ang libro. Buong akala ko ang may kasama siya kaya bahagya akong nagpalinga-linga at nang makitang wala siyang kasama ay mas lumapit ako.He immediately felt my presence so his eyes left his laptop to look at me.Dahan-dahan kong nilapag ang dala sa isang babasagin na lamesa.“What’s that?” malamig na tanong niya.“Pinadadala po ni Manang Juanita,” sagot ko. Kaagad niya namang kinuha ang kape saka iyon ininom. At iyon na lang ang pag-atras ko nang bigla niya iyong tinapon sa harap ko mismo habang kunot ang noo.“That’s too sweet. Palitan mo,” malamig na sambit niya saka mabilis ring binalik ang mga mata sa laptop.Bumalik ako sa kusina at sinabi kay Manang Juanita ang nangyari kaya nagtimpla siya ng bago. Muli ko iyong dinala kay Sir Armiel pero tinapon niya lang ito ulit pagkatapos niyang tikman.“I want more coffee. That tastes like milk,” he coldly said.Muli ko iyong sinabi kay Manang Juanita kaya pinalitan niya ulit. Pero kagaya ng dalawang nauna ay tinapon niya ulit ng may inis sa mukha.“Did you even put milk? The coffee is too strong!” sigaw niya saka tinapon ang baso ng malakas dahilan para mag pira-piraso iyon.“Sasabihin ko po kay Manang Juanita—”“Stupid!” sigaw niya kaya dali-dali kong pinulot ang mga basag na baso ng hindi nag-iisip. At napasinghap na lang ako sa sakit ng masugatan ang kamay ko at dumugo iyon ng marami.“Papalitan ko po,” sabi ko habang pilit na pinupulot ang mga basag na piraso pero narinig ko lang ang pagmumura niya.“Stand,” he coldly said but I didn’t. Ipinagpatuloy ko lang ang pagpulot sa mga bubog kahit pa masugatan ako ng husto.“I said stand up!” sobrang lakas na sigaw niya kaya bigla ako napatayo.Nanlilisik na ang mga mata niya ngayon habang nakatingin sa akin. He towered me and his jaw is clenching. Mas lalo lang nanlisik ang mga mata niya nang makita ang mga dugo sa kamay ko.“Why are you so stupid? Hindi ka ba marunong makinig? Don’t you have a brain?” mahina ngunit puno ng galit na sambit niya habang diretso ang tingin sa akin. “Papalitan ko na lang po ang inumin niyo,” kabadong sambit ko pero umiling na siya saka sarkastikong natawa.“You know what? Why don’t you put your blood on a glass and add a lot of ice on it?” sarkastikong sambit niya.Napalunok naman ako saka dahan-dahan na yumuko dahil sa insultong narinig.“The f*ck, the most stupid person is indeed you,” malamig na sambit niya saka tuloy-tuloy na umalis doon na tila nawalan ng gana dahil sa akin.Napatingin na lang ako sa kamay kong dumudugo. This should be painful. Pero mas nasasaktan pa ako sa mga salitang binitawan ni Sir Armiel.Chapter 5Kung pwede lang mamili ng trabaho ay gagawin ko. Sobrang takot na takot ako kay Sir Armiel na kung sakali mang uutusan ako ni Manang Juanita na may gawin para kay Sir Armiel ay gustong-gusto kong tanggihan. Sa nangyari kahapon ay nabuhay lalo ang kaba ko at takot ko. Nanginginig ako dahil baka dumating ang oras na hindi na lang masasakit na salita ang marinig ko.“Maayos na ba ang kamay mo?” tanong ni Helga nang makita akong nakatingin sa sugat kong maayos na nababalot ng band aid sa umaga. Marahan akong ngumiti sa kanya at tumango. Doon naman siya napatitig sa akin ng matagal na tila manghang-mangha. At nang bahagyang kumunot ang noo ko sa pagtataka ay tumawa siya ng mahina.“Yen, ang ganda-ganda mo talaga! Para kang inosente na walang alam sa hirap ng mundo. Ang ganda mo!” sabi niya kaya kaagad akong nakaramdam ng hiya.“Hindi naman po,” nahihiyang sabi ko saka tumayo na mula sa pagkakaupo ko sa kama ko para makatulong na sa labas kaya umayos na rin ng tayo si Helga. Masy
Chapter 6 Money rules everything. Iyon ang totoo. Hindi man ako nag-aaral ngayon ay mulat ako sa mga nangyayari sa paligid. Hindi ko masisisi si Sir Armiel kung ang tingin niya sa mga mahihirap ay mapagsamantala. Tumatak sa isipan ko iyon. Parang mali ang pagiging mahirap pero wala naman kaming magagawa.Sa gabing iyon ay hindi ko magawang makatulong. Tulog na ang mga kasamahan ko habang ako ay nakatulala lang sa kisame. Gusto ko ng bagong buhay. Iyong hindi mayaman pero iyong hindi ako mapipilitan na huminto sa pag-aaral.Nagawa kong makatulog pero umaga na pero kinabukasan ay maaga pa rin akong nagigising para magtrabaho. At doon lang umikot ang oras ko sa mga sumunod na araw. Tulog, kain, trabaho, at wala ng iba. Laking tuwa ko lang dahil sa mga araw na iyon ay kulong si Sir Armiel sa kwarto at hindi ako ang napag-uutusan para dalhan ito ng meryenda kaya hindi ako nakarinig ng kahit ano mang pagsusungit sa kanya.At sa sumunod na linggo ay sobrang tuwa ang naramdaman ko nang makuh
Chapter 7Tinulungan ako ni Manang Juanita at ni Helga na tumayo. Inalalayan rin nila ako pabalik sa maid’s quarter at kahit doon ay hindi pa rin matigil ang paghikbi at panginginig ko.“Pasensya ka na, Yen. Okay lang bang magtanong kung anong nangyari?” marahan na sambit ni Manang Juanita nang kumalma ako ng bahagya.Mahina akong umilong dahil ayaw kong pag-usapan ang mga nangyari. Natatakot ako. Sobrang natatakot ako kay Sir Armiel.“Baka po paalisin na ako ni Sir Armiel?” takot na tanong sa kanilang dalawa pero marahan akobg inilingan ni Manang Juanita.“Naniniwala ako na wala kang ginawang masama. At hindi hahayaan ni Don Frederick mawala ang isang katulong basta-basta hanggat wala itong ginagawang masama,” marahan na sabi niya pero hindi pa rin ako nakampante at dala ko pa rin ang takot at kaba hanggang sa makatulog ako.Kinaumagahan ay nagdadalawang-isip akong lumabas dahil kinakabahan ako. Pero pinalakas ni Manang Juanita at ni Helga ang loob ko kaya nakayuko akong tumungo sa k
Chapter 8Hindi matanggal sa isip ko na muntik na akong malunod. Hindi ko lubos maisip o maalala kung ano ang eksaktong nangyari. Ang alam ko may malambot na dumampi sa mga labi ko na parang may s********p at iyon ang dahilan kung bqkit buhay pa rin ako hanggang ngayon.Inabot ako ng hating gabi sa pag-iisip sa bagay na iyon. At saktong alas dose ng hating gabi ay bumangon ako. Nakaramdam ako ng gutom kaya lumabas ako sa quarters. At nang wala akong makitang kahit isang biscuit man lang ay nagpasya akong pumunta sa mansyon. Pero nang sinubukan kong buksan ang pinto na nasa dirty kitchen ay naka-lock na ito kaya napabuntong hininga na lang ako.Plano kong bumalik na lang sa quarters at matulog pero bigla kong nagustuhan ang pagdampi ng malamig na hangin sa akin kaya unti-unti akong naglakad hanggang sa makarating ako sa parte ng mansyon kung nasaan ang swimming pool.Naghahalo ang iba’t-ibang kulay ng mga ilaw na nagmumula sa swimming pool at mula rin sa mansyon mismo. Nagpatuloy ako s
Chapter 9Kinabukasan ay maaga pa rin akong umuwi sa bahay kahit pa nakuha na ni Tita ang sahod ko. Sobrang aga akong nakarating doon at naabutan ko silang kumakain ng agahan. Inis na tingin ang iginawad sa akin ni Tita pero natuon lang ang tingin ko sa lechon manok na ulam nila at may softdrinks pa.“Oh? Anong ginagawa mo dito? Bakit nandito ka? Bumalik ka doon sa pinagtatrabahuhan mo at gawin mo ang pinagagawa ko!” sigaw ni Tita at inis na binato sa akin ang buto ng manok na kinakain niya.Napaatras naman ako saka yumuko.“Ma, nagtitiwala ka ba diyan? Sigurado ako na nagtatanga-tangahan lang iyan doon,” nakaismid na sabi ni Jen habang patuloy na kumakain ng pagkain na siguradong binili nila galing sa sahod ko na kinuha ni Tita.“Umalis ka, Aryen! Huwag kang babalik dito hangga’t hindi umuusad ang pinapagawa ko sa’yo!”“Tita—”“Sabing alis eh! Bingi ka ba?!” malakas na sigaw niya kaya mabilis akong lumabas ng bahay para hindi na makatikim ng kahit anong pananakit. Gusto ko lang naman
Chapter 10“Massage my back, Yen. Don’t worry. I won’t think that you are pervert. I just need some pressure on my back,” mahina at medyo paos na sambit niya habang nakadapa pa rin.Nanuyo ang lalamunan ko at nanginginig man ang mga kamay ko ay maayos kong nailagay ang mainit na kape na dala ko sa bedside table.“Hindi po ako marunong,” mahinang sambit ko at halatang-halata sa boses ko ang kaba.“Diinan mo lang,” sagot niya at doon ako napalunok saka dahan-dahan na pinatong ang kamay ko sa likuran niya. Dahan-dahan ko iyong hinagod at hindi ko alam kung tama ba ang ginagawa ko o mali.“D*mn,” daing niya kaya mabilis akong huminto sa ginagawa sa takot na magkamali.“Hindi po ako marunong,” tarantang sambit ko at doon ko narinig ang mahina niyang pagtawa.“Just put a little more pressure. But you are doing good,” he said. Bahagya niyang tinuro ang parte ng likod niyang gusto niyang masahehin ko.I then again slowly put my palms on his back. Ang init na dala ng balat niya ay nagiging dah
Chapter 11Pumasok siya sa isang kotse. Nagdadalawang-isip akong pumasok rin pero nang bumusina siya ng dalawang beses ay dali-dali kong binuksan ang pinto sa likod ng driver’s seat para doon umupo. Pero nang makapasok ako ay nilingon niya ako gamit ang inis niyang mga mata.“Am I your driver?” inis na tanong niya kaya hindi ako nakapagsalita sa sobrang pagtataka.Mas lalong nakitaan ng inis ang mukha niya kaya lalo akong hindi nakagalaw. At hindi ko rin alam ang gagawin ko.“Lumipat ka dito sa harap,” inis na sabi niya ulit kaya doon ako biglang natauhan at dali-dali na lumabas para lumipat sa harap.His jaw clenched so I slightly cleared my throat. Napatingin ako sa kamay niyang nasa manibela ng kotse at napahanga ako dahil nakita kong alam na alam niya iyon. Ito ang isa sa maganda kapag pinanganak na mayaman. Hindi magiging mangmang sa mga bagay-bagay.Nang mapaandar niya ang kotse ay napahawak ako sa inuupuan ko.“Your seatbelt,” biglang sabi niya at bahagyang lumingon sa akin per
Chapter 12Mabilis siyang pumasok sa mansyon nang hindi lumilingon pagkarating namin habang ako ay medyo wala sa sarili dahil sa chichirya na bigay niya. Ang hirap na ngang lunukin ang tubig na galing sa kanya tapos may chichirya pa.Wala sa sarili akong naglakad patungo sa quarters namin at naabutan ko doon si Helga na kaagad akong nginitian ng malaki.“Saan kayo galing? Wow! Pahingi!” Hindi ko na napigilan pa si Helga sa pagkuha niya ng malaking chichirya mula sa akin. At sumunod na lang ang mga mata ko sa walang ingat niyang pagbukas doon ay sunod-sunod na pag kain. Inalok niya ako at sa huli ay hindi ko naman napigilang matawa dahil halos tatlong piraso lang ang nakain ko kumpara sa kanya.Masarap ang chichirya.Nang maubos ang laman ay maingat kong tinupi ang plastic saka tinago kasama ng mga gamit ko. Wala sa sarili akong napangiti pero nang ako mismo ang nakapansin ay mabilis ko ring binura ang ngiti sa mukha ko ay tumikhim. Paiba-iba ang ihip ng hangin. Pero sana, sana payap