Tanginang buhay 'to.
I cursed inside my head and punch the guy in front of me. Sinipa ko naman ang nasa likod ko at umikot para masipa ang nasa harap ko naman. Tumalon ako na kasing taas ng mukha netong tangang to at sinipa sya. I sighed before punching his face that made him unconscious.
"Kaya pa?" I turned to the man who went near me and rolled my eyes.
"This is so nakakapagod!" Reklamo ko na ikinangiwi nya.
"Ang arte mo. Palagi naman to nangyayari, but you're still doing it kahit nakakapagod." Sabi nya na nginisian ko.
"Because I don't have any choice, duh?"
Lumapit sya sa akin at nilagay ang kamay sa ulo ko, he then smiled softly that made me froze.
"Sit down there and watch me finish them." Mayabang na sabi nya at tinuro ang patong patong na kahon sa hindi kalayuan. Hindi ko pa din maalis sa isip ko ang ginawa nya kaya wala sa sarili akong naglakad papunta sa tinuro nya at umupo doon.
I gulped and shooked my head to bring me back to reality. Napalingon ako sa lalaking naglalakad na red flag na nakikipag laban na ngayon. Alam ko naman na kaya nya na yon pero hindi ako papayag na sya lang ang tumapos lahat.
Kinuha ko ang base ball bat na nakita ko sa isang tabi at naglakad papalit sa kanila. I smashed the guys who's running to me. Yumuko ako ng maramdaman na may titira sa akin sa likod, hinampas ko naman ang paa nya na nakapag patumba sa kanya at saka hinampas sa ulo.
I just stared at it's bloody face, alam kong basag na ang bungo nya pero wala akong maramdaman na kahit ano. I'm born to kill, and it's a sin if I felt something to my enemies.
Winasiwas ko ang bat na hawak at hinahampas ito sa mga humaharang sa daan ko. Napailing si Apollo ng makita ako sa likod nya.
"Ang kulit talaga." He whispered and kick the man in front of him before turning to me again.
"Kala ko ba pagod kana? I can handle this you know." Sabi nya habang sinasalag ang atake sa kanya.
"This is our mission. What kind of comrade I am para iwan ka?" I said as a matter of fact and positioned myself because they're attacking.
We're just casually talking to each other na akala mo wala kaming pinapatay.
Killer. Death. Murderer.
What's new? This is our job. We don't have any choice because we are made for this.
"Where do you wanna eat later?" Tanong nya na ikinailing ko dahil muntik na syang masapak sa mukha.
"Kahit saan." I answered and sighed because they're so many pa din.
"Ilan pa ba sila?" I asked that made him laughed.
"Bakit ka kasi tumakbo dito?" Takang tanong nya na ikinanguso ko.
We have a mission to raid a drug den. But something happened and it resorted to this. We're not able to kill anyone without the orders of the high officials, but they allowed us to kill every human who's attacking.
Hindi naman namin sila sasaktan kung hindi sila aatake. Mga tanga talaga.
"Take it easy." Apollo said while chuckling. Hindi ko napansin na napalakas pala ang hampas ko sa isa at humagis sya sa kung saan. Nagkibit balikat lang ako at nagpasyang tapusin na dahil kanina pa kami dito, at hindi kami pwedeng abutin ng liwanag.
But we're no vampires, okay?!
"Hey, hey." Apollo said and stopped me when I stopped in the gate where they are all entering. Taka akong napatingin sa kanya dahil napalunok sya at ngumiti ng alanganin.
"You don't have to do that. Just sit there and let me finish them, okay?" Sabi nya na parang may kausap na bata kaya napanguso ako.
"But-."
"Please." He softly said again that made me sighed loudly. Inis akong tumingin sa kanya at sinamaan sya ng tingin.
"Don't you dare use that voice on me again, Apollo Kairos!" Sabi ko at hinayaan syang tapusin yon. Tutal ayaw nya sa madaling paraan, edi wag. Madali naman akong kausap.
But minutes have passed at hindi pa din sya tapos. I raised my finger and pointed at someone, bigla nalang silang natumba-at namatay. Hindi pa iyon napapansin ni Apollo dahil busy sya.
I pointed at someone again and like the other one, namatay nalang sya bigla. I giggled and played them, sa sobrang tuwa ay hindi ko napansin na ubos na pala silang lahat.
"Avabelle Shivani-." Hindi nya na natapos ang pangalan ko dahil tumakbo na ako ng mabilis palayo. I run for my life even though he can catch up without sweating.
Nagtago ako sa pader at hinihingal na dumikit doon. Nakapikit lang ako habang hinahabol ang hininga. Gusto kong mailing dahil nararamdaman ko ang presensya nya, I breathed deeply bago imulat ang mata.
I found his eyes staring at mine. Sobrang lapit ng katawan nya sa katawan ko at nakalagay pa ang kamay nya sa pader na sinasandalan ko habang ang isa ay nasa bulsa nya.
We're just staring at each other for a minute, walang nagtangkang umiwas ng tingin. Blanko lang ang mata nya na nakatingin sa akin, alam kong ganon din ang nakikita nya kaya hindi ako natakot sa iniisip ko.
Hindi ba sya naiilang?
Bakit sya maiilang Avani e hindi ka naman nya gusto? Ikaw lang ang nakakaramdam nyan dahil gusto mo sya.
Gusto kong batukan ang sarili ko dahil sa naisip. I smirked and pushed him away. Seryoso lang syang nakatingin sa akin na akala mo nababasa nya ang naiisip ko ngayon. Hindi naman sya mind reader, duh?
Naglakad ako palayo at huminga ng malalim-ng patago. Naramdaman ko namang nakasunod sya kaya nagpatuloy lang ako. Tahimik kaming naglalakad sa gitna ng daan habang sya ay nakapasok sa bulsa ang kamay habang nakatingala.
"I have a question, Avi." He suddenly asked habang nakatingala pa din.
"Shoot."
"Kapag ba...hiniling ko sayo na kunin mo na yung buhay ko, gagawin mo?" I stilled at his question. But I still answer him.
"Oo."
"Eat more." I groaned when he keeps on putting foods on my plate. Hindi ko na nga maubos ang nilagay nya doon kanina at dinagdagan nya na naman?"Look, you're so thin." Turo nya pa sa katawan ko na ikinairap ko. Palagi nalang syang ganito!"Tatay ba kita ha? Kung maka asta ka daig mo pa ang magulang." Inis na sabi ko at galit na tinusok ang karneng nakahiwa na din sa plato ko.He laughed, "I'm not your father but you can call me daddy."His eyes widened and immediately gave me water. Hinimas himas nya ang likod ko na akala mo ay hindi sya ang may kasalanan kung bakit ako nasamid!I glared at him and continued eating. Ayokong makipagtalo dahil-basta.I should draw a line between us.
"Wala tayong mission today?" I asked when I saw him in the living room, watching television. Lumingon sya sa akin at ngumiti."Good morning. It's our free day today." Sagot nya at pinatay ang TV. Tumayo sya sa pagkakaupo at lumapit sa akin. I'm just watching him as he pulled me to the kitchen."Eat first. We'll go somewhere." Sabi nya na tinanguan ko nalang. As a said, ganyan naman sya palagi. He's a walking red flag but at least he's consistent, right?Halos mapairap ako sa naisip. Marupok na naman ata ako ngayong araw. Umiling nalang ako at tinapos ang pagkaing hinanda nya para sa akin. Paakyat na sana ako ng bigla syang bumaba na nakabihis na.I pursued my lips when I saw him looking so pogi as always. Naiinis na ako! Hindi ako marupok ha?He smiled when he saw me, "Get ready prin
"You have a new mission."I almost groaned when I heard that. Pinagpahinga lang nila kami ng isang araw tapos meron na naman ngayon.We're just standing straight with a blank face while listening to our boss. I don't know if he's a good or bad man. Pero wala na akong pake don, mamamatay din naman ako."You have to travel time and bring back the late Senator Zenia Falcon." He said that made us shocked. This is our first mission that includes our abilities."What?" Hindi makapaniwalang tanong ko. Our boss nodded and slightly moved in his swivel chair."Yes, since Apollo can travel time and you-Avani can take give lives. You can only do it." Dagdag nya. Tahimik lang si Apollo sa tabi ko habang ako ay hindi makapaniwala.
"Answer me. You already tried to resurrect someone, don't you?" Our boss seriously asked again that made me bring back to the reality.I gulped while staring at his eyes. Gusto kong maiyak dahil kapag naaalala ko ang nangyari. Mas lalo ko lamang sinusumpa ang sarili ko dahil dalawang buhay ang inagaw ko."Don't asked her that kind of question." Apollo interfered as he hold my hand and pulled me to the table in front of our boss. Kinuha nya ang folder don kung saan nakalagay ang mission namin bago ako hinatak at lumabas. Hawak nya lang ang kamay ko hanggang sa makarating kami sa bahay.Binitawan nya iyon ng makapasok kami. Tahimik syang dumiretso sa sala na sinundan ko naman. I sat in front of him and watch him open the envelope."Mission given to Apollo Ka
He keeps on rubbing my back while I'm busy vomiting."Isusuka mo na ba ang internal organs mo?" Tanong nya dahil hindi pa din ako tumitigil.Tangina, ano ba yon?"Hindi na ako papasok don!" Angal ko na nagpatawa sa kanya."Okay. Iwan kana dito sa taong 1967." I froze at his words and slowly turned to him unbelievably."What is that look? We already discussed that we'll visit her birthdate first." He said and fix my hair. Napatango tango naman ako pero hindi pa din makapaniwala. Hindi pa ako buhay sa panahon na to!I excitedly run and tried to find people but he stopped me."They can't see you with
"Alam mo minsan hindi ko gusto ang mga naiisip mo." Sabi ko habang inaayos ang gamit. I can't believe na magaaral na naman ako!"Sigurado ka?" Tanong nya pa at tamad na kinuha ang bag nya."Oo! Lalo na ngayon!" Irap ko at binitbit ang bag. He chuckled and started walking to the door."Paano kung naiisip ko na pakasalan ka? Hindi mo pa din gusto?" I froze on my spot at his words. A-ano daw?"Hoy gago kaba?!" I shouted and followed him palabas. Paasa!-------Nang makarating kami sa school kung saan magaaral si Zenia, kinuha namin ang schedule na kaparehas ng kanya kaya magkaklase kami sa buong sem. Nakasunod lang ako kay Apollo na pinagtitinginan ng mga babae dahil malamang! Ang pogi nya kaya palagi.Lalo na ngayon! I groaned and sumabay sa ka
I'm just staring at nowhere the moment we got home. Hindi ko nga alam kung paano kami nakauwi dahil tulala lang ako buong araw. I heard Apollo laughed but I didn't even move an inch."Hey." he said and I felt his warm palm on my cheeks and softly caressing it. I sobbed and almost cry that made him chuckled."Nasa Law School ang trauma!" Sigaw ko na ikinatawa nya na naman."You'll survive this, I know." Tatango tangong sabi nya na inilingan ko."No, please! Magda drop out na'ko!" ngawa ko sa kanya na inilingan nya at hinatak ako papunta sa kusina para kumain. Nag order nalang sya ng fast food dahil pagod din daw sya para magluto.Seryoso lang akong kumakain dahil iniisip ko yung mga nangyari kanina. Napalabas lang naman ako ng room sa first period palang dahil hindi ko nasagot ang tanong ng prof namin. Syempre! Anong alam ko sa mga
Tuloy tuloy lang kaming pumasok sa klase ni Atty. Salasa. It's our choice if late kami or what. They don't care as long as they will teach in exchange of their payment.Napalingon ako kay Apollo na kausap si Zenia ngayon na parang may tinanong. Tumango tango naman sya habang nagpapaliwanag si Zenia at ngumiti. My brows furrowed. Did I just saw Zenia the witch blushed?"Calisto, Avabelle Shivani." My attention turn on our prof who's now roaming his eyes finding who's that girl. Dahan dahan akong tumayo at taas noong tumingin sa kanya. I'm not shy anymore, I studied. Duh?He smirked before leaning on the table in front. Naghahamon syang tumingin sa akin na nilabanan ko naman. I'm not afraid of death, and he thinks I'll be afraid of him? Huh, asa."Can you now answer my question yesterday before you drop out?" he said that made some of my classmates laugh