Chapter 52

Chapter 52

Gulong-gulo na ako. Gusto kong mag tapang-tapangan pero ang babaw ng mga luha ko. Hindi ko na maintindihan ang sarili ko. Naipit ako sa mga sitwasyon. Hindi ko na alam kung ano ba ang dapat kong gawin.

I can't talk more to Greg so I locked myself in my room. I cried a lot and I can't stop until I fell asleep. Kinabukasan ay akala ko nakaalis na si Greg nang bumaba ako. Pero nakita ko siyang nakaupo sa living room. Ang una kong nakita ay ang pasa sa gilid ng labi niya kaya mabilis akong nag-iwas ng tingin.

"Ihahatid kita," sabi niya kaya tumango lang ako.

We ate our breakfast together without talking. Mabilis kaming natapos kaya hinatid niya ako at mukhang didiretso rin siya sa hospital.

I need to finalise my decision.

"Susubukan kong kumuha ng ticket sa bus patungong Zamboanga para hindi na ako magpalipat-lipat," sabi ko habang nasa loob kami ng kotse.

Naramdaman ko ang paglingon niya sa akin pero tinuon ko lang ang mga mata ko sa harapan.

"I'll try if—"

I cut him off. I fee