QUINN’S POV
NAGING ABALA KAMI ni Denver sa site, mas naging attentive na kami ngayon matapos ang trabahong natambak sa amin. I was inside the mini office of Engineer Chan when he entered the room. Ang pagtitipa ko sa keyboard ay natigil at napaangat ang titig sa kanya. I closed my legs together.
Why am I wearing skirt again? Bakit ba kasi hindi na lang jeans ang mga dinala kong damit pang-ibaba? Masyado kong sinusunod ang pagiging secretary image.
“Busy?” he chuckled and walked on his table.
“Medyo. Nagre-report lang ako kay Mr. Charlton,” I answered casually. His dimple shows on his cheek, ngunit sa pagkakataong ito na hindi na cute at charming ang dating sa akin lalo na ng pasadahan niya ng titig ang hita ko.
He seat on his swivel chair, nakaharap ako sa kanya. I feel uncomfortab
QUINN’S POVThe night was fast, agad rin natapos ang selebrasyon. Sabay kaming naglakad pabalik ni Denver sa aming kuwarto. Hanggang sa kalagitnaan ng paglalakad namin sa dalampasigan ay huminto ito at nilingon ako. I was behind him, nakasunod lang sa kanya.“You’re leaving the Grande Hotel?” seryosong tanong niya sa malalim na boses.Napayuko ako at marahan na tumango, “Wala naman akong kontratang pinirmahan kay Sir Charlton, sinabi niya na hindi naman permanente ang trabaho ko.”“Why?”Napatingala ako, ang ingay ng alon ay isang magandang musika sa aming tainga.“I need to find my parents, kailangan ko pang alagaan si mama. Bukod roon, hihingi sana ako ng pabor, nais kong magtrabaho na lamang rito, kung sakali na mapatayo ang Grande Hotel. Mas maganda kung dito na ako mamamalagi. Masyadong malayo ang syudad.&rdquo
QUINN’S POVMATAPOS ANG pagtatrabaho namin ay nag-imbeta si Denver na sabay na kaming kumain sa sa isa sa mga sikat na restaurant dito sa Molino. I wasn’t prepared, I didn’t have a chance to fix myself. Hindi ako nakapag-ayos samantalang siya ay kahit papaano ay pormal tignan.“Bakit dito?” taka at nahihiyang tanong ko sa kanya habang inaayos niya ang table napkin, kakatapos niya lang mag-order.“Bakit hindi?” naglalarong tanong niya pabalik.I swallowed hard and roamed my eyes around.“I just want to celebrate the success of the establishment of the hotel together with you,” seryoso at casual niyang usal. “And… You have to update me about your parents’ information para simulan ko na ang pag-iimbestiga,” dagdag niya na mas lalong ikinatuwa ko.“Thank you, Mr. Denver…” I murmured. “Tsaka nagdiwang n
QUINN’S POVPALUBOG NA ANG araw nang makarating kami ni Denver sa Rela, agad kaming nagpalit upang makaligo na sa dagat. Una akong lumusong at sumunod naman siya, halos wala nang araw nang mapagpasyahan namin na maupo sa deck at mag-order ng pagakin.“Masarap?” tanong niya matapos akong subuan ng sandwich. I nodded my head and smiled at him.“Nakausap ko si Polly. Sinabi niya na may nabanggit si Mama Linda tungkol sa tunay kong mga magulang,” simula ko na at mula sa pagkakahiga ay umupo siya para makinig ng maayos.“And then?” naghihintay na tanong niya.“Mama Linda lied to me. Hindi ako natagpuan sa kumbento mag-isa. Binigay ako sa kanyang ng tunay kong ina, pinaalaga at sinabing babalikan.” Lumungkot ang mukha ko dahilan para
CHAPTER 22: MOLINOQUINN’S POVMATAPOS NAMING mamili ni Denver ng iilang damit ay dumiretso kami sa bahay niya. Ang bahay nito ay hindi ganun kalaki, maybe because he is living alone. Hanggang second floor ito, ang mga gamit sa loob at iilang furnitures ay mukhang imported pa galing ibang bansa.“I’ll cook the dinner, magpalit kana,” usal niya at mabilis hinalikan ako sa nuo bago lumabas ng kuwarto niya.I roamed my eyes around. Hanggang sa huminto ako nang makita ang litrato ng kanyang mga magulang, it was on a large frame on the wall, litrato nilang mag-asawa at mukhang bata pa sila ng kunan iyun. Ngayon ko lang natitigan ang kanyang magulang ng maayos, his father become older sa nakikita ko sa mga magazines at tabloids, samantalang dito ay binata pa. They aren’t that familiar to me, lalo na at bata pa ako nung una silang makita.Pinagmasdan kong mabuti ang mama ni Denver
QUINN’S POV HINILA NA AKO ni Denver palayo kay Mama Linda na tahimik lang at hindi umiimik na tila walang naririnig. Pumasok si Polly na mukhang nagtataka, nilapitan niya si Mama Linda. Wala akong nagawa kundi ang lumabas muna para kalmahin ang sarili ko. “Are you alright?” nag-aalalang tanong sa akin ni Denver at hinawakan ang magkabilang balikat ko para pakalmahin. “Hindi ko alam, naguguluhan na ako,” mahinang bulong ko. Niyakap naman niya ako at marahan na hinaplos ang ulo ko. Not until I heard his phone ring. Lumayo siya at dinukot iyun sa bulsa. Kunot man ang nuo ay lumayo siya sa akin para sagutin ang tawag. Malalim akong napabuntong hininga, hindi na narinig pa ang kausap ni Denver. Hanggang sa lumabas na ng kuwarto si Polly at nilapitan ako.
QUINN’S POV BUMALIK AGAD KAMI ni Denver sa syudad, hinatid niya ako sa apartment ko. Bukas ay simula na ng trabaho namin sa hotel. Hindi pa ako nakapagdesisyon kung babalik ako ng Molino, but right now, I am currently searching for my real parents. Especially now that Denver is helping me, tingin ko ay malapit ko na silang makita. I fixed myself before I entered the hotel, nasa lobby pa lang ako at naglalakad sa hallway papasok ng elevator nang mapansin ko ang kasabay kong pumasok sa loob. She looks sophisticated on her expensive dress, may bag na nakasabit sa kanyang braso at diretso lamang ang titig nito. We entered the elevator, kaming dalawa lamang. Nang pakatitigan ko siya ay namukhaan ko ito, she is the mother of Denver. Wala kaming imik hanggang sa bumukas ang pinto at nauna siyang lumabas. She entered Denver’s office. Dumiretso na rin ako sa table ko upang masimulan ang trabaho. Until tumawag si Denver sa intercome, humihingi ng maiinom. Gumawa ako ng kape para sa kanilang
QUINN'S POVBUONG ARAW akong nanatili sa apartment, kahit si Alexa ay nagtataka na rin sa mga kinikilos ko. Ayokong sabihin sa kanyang ang nangyari, ako ang nahihiya sa sarili ko lalo na at alam kong ako naman talaga ang nagpupumilit noon pa man na mapapalapit kay Denver."Babalik kang Molino?" she asked while watching me packed my things."Kailangan ako ni mama.”"Akala ko ba abala ka sa paghahanap sa tunay mong mg magulang?”Pagod akong napabuntong hininga. Ano pa ang rason para ipagpatuloy ko ang paghahanap sa kanila kung si Denver lang naman ang tumutulong sa akin?"Nawalan a ako ng pag-asa. Mas mabuti pang pagtuunan ko na lang ng atensyon ang mga taong nariyan at nanatili sa buhay. Mga taong hindi ako iniwan," malamig kong usal at matamlay. na sinara ang zipper ng maleta.Niyakap niya ako at marahan a hinaplos ang likod ko para pagaanin ang loob ko."Anuman ang pinagdadaanan mo ngayon, malalampasan mo yan. Malakas ka," bulong niya at humiwalay na sa yakap tsaka sumilay ang ngiti
QUINN’S POVHis jaw moved and clenched. Napaiwas siya ng tingin at marahan na tumango. Ilang Segundo siyang malalim na napaisip, I was about to say goodbye because I might not get in the bus on time when he suddenly looked at me again.This time, his eyes are unexplainable staring intently at me. Malalim at hindi ko mawari kung ano ang nais iparating nito.“Ihahatid na kita. I want to see your hometown,” he said seriously which made my eyes widen in confusion.This is weird. Why would he go there? Why does he wants to see Molino? Kung nais niyang makita ang probinsya na kinalakihan ni Denver ay bakit sa akin siya sasama?“Ba-bakit ho, Mr. Charlton?” takang tanong ko sa kanya.“Drop the formality, Quinn. You’re no longer my employee. You resigned, remember?” he raised his left eyebrow and smiled at me slightly. Dahil doon ay tipid akong napangiti na may pagpipigil.“You’re wasting your time, Mr. Charlton,” diretsa kong sambit sa kanya habang nakatitig sa mga mata nito. Alam ko na ang b