QUINN’S POVAFTER WE arrived at the house, hindi rin nagtagal ay umalis kami ni Denver para puntahan ang kanyang private investigator. Pumasok kami sa isang maliit na café at namataan naman namin siya roon agad na nakaupo.Inayos nito ang Malaki niyang salamin sa mata nang makita kami.“Good afternoon. I’m Christian Servantez.” Agad itong tumayo at nilahad ang palad niya sa akin.“Hi. Quinn Rodrigo.” Nginitian ko siya. Humarap naman siya kay Denver at ito ang sunod na bumati bago kami umupo na tatlo.“Siya ang ina ninyo, siya si Aling Lisa Marasigan. Byuda at wala ng pamilya, nag-iisa lamang siya.”I glanced at each of her photos. She looks old, bakas din sa mukha ang paghihirap na nararanasan nito sa buhay. Probably why she abandoned me, because of poverty. Pero hindi pa rin sapat na dahilan yun. Lalo na kung mag-isa lang naman pala siya. We can have each other’s back. Help each other.“Wala siyang anak? Mga magulang?”“Nasa syudad at sarili rin buhay ang kanyang mga magulang. Sa sob
QUINN’S POVMAHIGPIT AKONG napakapit sa baton nang dumaan ang malaking alon. Namamasyal kami ni Kate sa burol, ngunit dahil ito ang pinakamalapit na daan ay ang daanan sa gilid ng dagat kung saan may mga bato na madadaanan kahit papaano ay dito kami nagdesisyon dumaan sa pag-uwi.“Humawak ka nang mahigpit, Kate.” Tinignan ko siya at nakita kong nahihirapan ito ngunit ang mukha niya ay matapang at walang takot binabaybay ang malalaking bato.“At sayo pa talaga manggagaling yan? Ikaw ang mag-ingat dahil ikaw ang hindi marunong lumangoy.” Tumawa ito at nakarating na sa itaas ng isang bato. Humakbang ako habang mahigpit ang kapit upang makarating sa kanya.Naabutan kami ng hapon, kaya ang kaninang tubig na mababaw ngayon ay lumalim na. Kayang kaya naman ni Kate languyin ito, ngunit dahil sa matataas at malakas na alon ay natatakot siya. Habang ako ay hindi marunong lumangoy.Inabot niya ang palad niya sa akin at tinanggap ko naman yun. Nang pareho na kaming nasa may kataasan ng kaonti na
QUINN’S POV “Totoo?” marahan niyang tanong at hinila ako papalapit sa kanya. I swallowed hard when our eyes met. Ang puso ko ay nagsisimula na namang magwala. Halos rinig na rinig ko dahil na rin sa tahimik na namuo sa pagitan naming dalawa. I wonder if he can hear my loud heartbeats for him. “Quinn… totoo ba ang sinasabi mo?” he asked seriously that it seems a big deal to him, that it affected him. “Sinabi ko naman sayo diba, ikaw lang ang paniniwalaan ko… and I believe your words.” Hinawakan ko ang kuwintas na suot ko at pinakita sa kanya. “It was just a promised, Denver. Don’t worry, hindi na rin naman iyun mahalaga sa akin. Halos ilang taon na ang lumipas. Marami nang nagbago sa mga nagdaang taong iyun.” His jaw moved, gayundin ang adam’s apple na gumagalaw sa bawat rahan ng paglunok nito. “And what about this necklace?” he touched the rose pendant that made me flinched when his fingertips touches my bare skin. “This is your proof of your promise.” Tinignan ko siya sa mga
QUINN’S POVWhen you love someone, you are ready to give everything for him. You are ready to give up even the most valuable thing left inside you. Why? Because you are hoping that in some point, he will loves you back.Napatingin ako sa lalaking nasa harapan ko ngayon, he is removing his coat with his cold deep eyes. Marahan akong napalunok nang balingan niya ako ng tingin, pinaghalong sakit, pait, at galak na makita siya sa malapitan sa gabing ito. Dahan-dahan siyang lumapit sa akin at mataman akong tinitigan.“Remove your clothes,” matigas na utos nito.Unti-unti kong sinunod ang sinabi niya. I feel like inferior in front of him, his power, money, and influence really change him. Pero umaasa pa rin ako na
QUINN’S POV(Flashback 8 Years Ago)Napaangiti ako sa bulaklak na nasa harapan ko ngayon. Umangat ang gilid ng labi ni Denver matapos makita ang reaksyon ko. Agad kong tinanggap ang isang pirasong rosas na inaabot niya sa akin. Tumikhim siya at nahihiyang umiwas ng tingin. Tahimik ang rurok ng bundok habang nakatanaw kami sa papalubog na araw. Ang mga bulaklak na nakapalibot sa amin kung noon ay pinaglalaruan lang namin, ngayon ay nagsilbing instrumento para mas maging romantiko ang paligid sa aming dalawa. “Umaasa pa rin ako na babalikan ako ng mga magulang ko,” he whispered while we are sitting on the grass. Nakataas ang isang tuhod niya at doon nakapatong ang siko
QUINN’S POV (Flashback) Nakapagtapos ako ng HRS, nagtrabaho ako sa hotel hanggang isang araw ay nakita ko si Denver sa isang magazine. Binasa ko iyun, ngunit hindi sapat ang impormasyon na naroon, sa tulong ng aking kaibigan na si Alexa ay mas napadali ang paghahanap ko sa kanya. Hanggang sa nag-apply ako bilang janitress sa isang exclusive restaurant na sabi ni Alexa ang laging pinagkakainan ng mga Salviejo. Nagbakasakali ako na makita isang araw si Denver, sa paglipas ng araw ay nakilala ko pa ang ibang angkan ng mga Salviejo mula sa pagtanaw lamang sa malayo. Hanggang sa pumasok si Denver Salviejo kasama ang mga magulang niya, doon ang unang beses kong pagkakakita sa kanya matapos ang mahabang taong paghahanap ko dito. Pumasok sila sa isang private exclusive lounge na para lamang sa mga mayayaman.
QUINN’S POV“This is Salviejo Grand Hotel, we would like to inform you that you can start your job this Monday. You are hired as an EA of Mr. Charlton Salviejo,” the lady said formally on the phone.Napatakip ako ng bibig gamit ang palad ko. Hindi ko ba alam kung matutuwa ako o ano.“You… you mean executive assistant?” paninigurado ko.“Yes, ma’am.”“I… I didn’t apply for EA position,” sambit ko na parang hindi pa nagustuhan ang balitang natanggap.“But your profile is suited for EA position. That’s our boss wants,” she answered patiently.“O-okay. Thank you,” wala sa sariling sagot ko at nawiwindang pa rin sa nangyari.
QUINN’S POVSa sobrang inis ko ay dumiretso ako sa restroom para kalmahin ang sarili. Lalabas pa lang ako nang pumasok sa loob si Denver na ikinagulat ko ng husto. Mapaglaro ang ngisi sa labi nito nang lapitan ako.Agad akong napaatras sa di malamang dahilan.“What are you doing here? At nakapasok dito?” iritado niyang tanong at mas lumapit sa akin.Tinapatan ko ang inis niyang mukha ng matalim kong titig sa kanya.“Because I’m qualified of the Hotel’s standard. Hindi ba isa kang businessman, dapat mo rin yan,” nang-uuyam kong saad dito. I was about to walk out but he automatically grab my wrist and made me faced him.“Resign,” madiin niyang utos na ikinamangha ko. “Ayoko ng dumi sa negosyo ko.”Mariin akong napapikit habang kinakalma ang sarili ko.