Chapter 30.💜

[Tyler pov]

Gusto kong sapakin ang sarili ko. Ako ang matanda sa aming dalawa pero nakalimutan ko na pwedeng magbunga ang ginawa namin. Inosente ito at walang alam kaya dapat ay naisip ko na ang mga posibleng mangyari. Pero wala na akong magagawa... Hindi ko naman maitatanggi na masayang-masaya ako dahil magkakaanak na kami... Oo, sobrang saya ko ngayon, at nasasaktan din ako dahil baka hindi matanggap ni Maya ang kalagayan niya. Natatakot ako na baka dahil dito ay magalit siya sa akin, baka isipin niya na sinira ko ang pangarap niya.

"Dahil hindi ako naging maingat ay maa-apektuhan ang pangarap mo—"

"Ano ba ang sinasabi mo, Tyler?" Pinahid ni Maya ang luha at tumingin sa akin. Natigilan ako dahil may ngiti siya sa labi. "Bakit ka humihingi ng pasensya?"

Kinuha ni Maya ang kamay ko at dinala sa tiyan niya. Biglang nag init ang sulok ng mata ko ng marinig ang sunod niyang sinabi.

"Hindi ako umiiyak dahil malungkot ako, Tyler... Umiiyak ako dahil masaya ako na dinadala ko ang anak natin