Sana makita na ni Maya ang nanay niya
[Maya/Fiona]Tatlong araw na simula ng alukin ako ng trabaho ng tatlong babae na nakilala ko lamang sa labas ng simbahan. Hindi ko gustong iwan si lola Felly mag isa dito sa bahay kaya naman nagpasya akong huwag tanggapin ang alok ng mga ito. Alam ko kasi na pababayaan lang ni kuya Gordon si lola. Hindi ako nag aalala dahil sa katandaan ni lola, nag aalala ako dahil baka atakihin ito ng asthma ng wala ako. Paano kung wala si kuya Gordon kapag nangyari 'yon?Pagkatapos kong ibenta ang lahat ng mineral water at sampong kahon ng sigarilyo sa gilid ng bangketa ay nagligpit na ako at naghanda para umuwi. Isa ito sa mga sideline ko, kailangan ko talaga ng dagdag kita dahil malilintikan ako kay kuya Gordon kapag wala akong naibigay sa kanya. Ayoko naman na kunin niya ang budget sa pangkain namin ni lola kaya marami akong sidelines na ginagawa. Saka ayokong masaktan, kotang-kota na ako sa pananakit ng pinsan ko. Gusto kong matulog sa loob ng isang buwan ng walang pasa sa pangit kong mukha. Pa
[Maya/Fiona pov]Muli kong tinawagan ang numero, sa pagkakataong ito ay boses na ng matanda ang sumagot sa akin."Hello po, pwede po bang makausap si aling Berta? Pakisabi po na ako si Fiona-" Agad na pinutol ako ng masayang tinig nito."Fiona, ikaw pala! Pinag-isipan mo na ba ang trabahong inaalok namin sa'yo?"Bumuga muna ako ng hangin at nag ipon ng lakas ng loob. "Aling Berta, a-ang totoo po niyan ay kailangang-kailangan ko ng pera. N-Nasa hospital po ang lola ko... ma-makikiusap sana ako na kung pwede ay magcash advance muna ako." Kakapalan ko na ang mukha ko. Para kay lola ay gagawin ko ang lahat."Pangako po, kahit habang buhay na akong magtrabaho ri'yan ay gagawin ko! Magsisipag po ako sa trabaho at sisiguraduhin ko na hindi kayo magsisisi na tinanggap niyo ako!" Desperadang saad ko."Magpunta ka sa address na ibibigay ko sa'yo. Sasamahan kitang makiusap kay Sir."Emosyonal ako, hindi dahil sa lungkot kundi dahil sa sinabi ni aling Berta. Akala ko ay madidismaya ito dahil hind
[Maya/Fiona]Umilaw ng kulay pula ang ilaw sa itaas ng pinto dito sa kusina at mahinang tumunog. Nang makita ito ni aling Berta ay nagmamadali itong lumabas ng kusina. Ang sabi ni ate Mae ay pinapatawag daw ito ng amo nila kapag gano'n."Diyos ko!!!" Napatili ako sa sobrang gulat ng may yumakap sa binti ko. Halos mapatakbo pa ako sa pagkabigla—Natigilan ako at napatitig sa batang nakayakap sa binti ko. Bigla ang pagsikdo ng dibdib ko habang nakatitig sa kanya."Naku, pasensya ka na kung nagulat ka, Fiona, ha." Lumapit si ate Mae sa bata at kinarga ito. "Siya ang aalagaan mo sa oras na magsimula ka na dito. Siya si Trevor, ang anak ni Sir." Paliwanag niya sa akin subalit wala sa mga sinasabi niya ang atensyon ko kundi sa batang karga nito."Monster!!!" Humahagikgik na sabi ng mata na para bang natutuwang makita ang kapangitan ko.Sanay akong nilalait. Kapag naririnig ko ang mga sinasabi ng ibang tao na hindi maganda ay nagbibingibingihan ako... pero bakit ganito... bakit umiiyak ako ng
[Maya/Fiona]BUMALIK ako sa hospital. Nagulat ako dahil ayon sa doktor ay pirma ko na lang ang kailangan para masimulan na ang operasyon ni lola. Maski piso ay wala na akong babayaran dahil bayad na ang lahat.Ang bilis naman kumilos ng amo ko. Iba talaga kapag mayayaman, ang bilis ng mga aksyon.Ayon kay aling Berta ay pwede akong magsimula sa oras na makalabas na si lola sa hospital. Nakakatuwa dahil hindi ako minadali ng amo namin na magtrabaho agad. Nagpapasalamat ako dahil binigyan pa ako nito ng oras na maalagaan si lola hanggang sa makalabas lang ng hospital. 'Di bale, magpapasalamat na lang ako sa amo namin sa oras na magkaharap kaming dalawa.Tagumpay ang operasyon ni lola, tuluyan ng natanggal ang bala sa ulo nito kaya naman sobrang nagpapasalamat ako sa Diyos at amo ko na tumulong sa amin. Oo, para sa akin ay tulong na rin ito. Wala naman kasing magpapabale ng gano'n kalaki. Kaya pinapangako ko talaga sa sarili ko na gagampanan ko ng maayos ang trabaho ko sa oras na magsimu
[Maya/Fiona]NATIGILAN ako habang nagtataka na nakatingin sa mga pagkain na nakahain sa mesa na si kuya Gordon ang naghanda. Hindi makapaniwalang nakatingin ako sa kanya."Ano pa ang tinatayo-tayo mo ri'yan? Kakain na tayo kaya akayin mo na si Lola palabas ng kwarto niya." Utos nito habang nagtitimpla ng orange juice sa isang pitsel."Hoy, Fiona, bingi ka ba?" Untag niya sa akin.Napapitlag ako at nagmamadaling pinuntahan si lola Felly sa kanyang kwarto at inakay papunta sa aming maliit na kusina.Nang makita ni lola si kuya Gordon na nag aasikaso ay ngumiti ito imbes na magtaka. "S-Salamat naman at natauhan ka rin, Gordon. N-Naalala ko na dati ka naman talagang ganito... maasikaso at maalaga sa amin ni Fiona." Medyo hirap pa na bigkas ni lola.Nakaramdam ako ng panghihinayang dahil wala akong maalala sa nakaraan. Kung hindi lang sana nawala ang memorya ko ay hindi ko sana nakalimutan ang masasayang alaala na mayro'n ako kasama sila lola at kuya Gordon.Napatitig ako sa sinigang na nas
[Maya/Fiona pov]HINDI ko maintindihan kung bakit bawal magpunta sa kwarto ng amo namin ang sarili nitong anak. Kahit anong isip ko ay wala akong maisip na dahilan. Hindi tuloy ako makatulog sa kakaisip. Katutulog lang ni Trevor kaya naman nagtungo na ako sa kwarto ko para matulog at makapagpahinga.Akala ko ay sila ate Mae at aling Berta lang ang naninilbihan sa mansion na ito, pero hindi naman pala. Maraming kasambahay, mga drivers, hardinero, iyon nga lang ay walang nagtatagal na yaya ni Trevor na hindi ko rin alam kung bakit. Mabait na bata naman kasi si Trevor kaya bakit walang nagtatagal na alagaan ito? Hindi kaya dahil sa amo namin? Naalala ko bigla ang narinig kong ingay noon dito sa mansion. Base sa ingay na iyon ay parang may nababasag, o nagwawala na ewan.Napalunok ako bigla.Paano kung dahil pala dito kaya walang nagtatagal na yaya ni Trevor? Ngayon pa lang ay kinakabahan na ako. Wag naman sana ako makatanggap ng pagmamalupit rito kung sakali. Ito ang kauna-unahang trabah
[Maya/Fiona]KINABUKASAN ay maaga akong nagising, tulog pa si Trevor kaya naman tumulong muna ako kila ate Mae at aling Berta sa gawain sa mansion. Pinigilan naman nila ako pero nagpumilit ako, wala naman kasi akong gagawin, kaya imbis na tumunganga ay tutulong na lang muna ako sa kanila.Saka ang totoo ay mayro'n pa akong ibang dahilan. Hinihintay ko na bumaba ang amo namin para makita siya. Hindi ko alam kung bakit pero may parte sa puso ko na gusto siyang makita. Pero mundo ko lang yata ang lumiwanag ng bumaba ang amo namin, lahat kasi sila ay parang natakot, tanging ako lang ang natuwa.Napansin ko rin ang pagbabago ng awra ng paligid, parang biglang dumilim at natahimik lahat bigla. Nang batiin ng lahat ang amo ko ay wala man lang ito naging tugon, maski ang tumango ay hindi nito ginawa. Tila walang pakialam sa paligid na umupo lang ito."Damn it! Hindi ba't sinabi ko na wag niyong lalagyan ng cream ang coffe ko?! Tanga ka ba?!" Bulyaw ni sir Tyler sa kasambahay na nagtimpla ng ka
[Maya/Fiona pov]"Seven months lang si Trevor ng ipanganak siya ni Maya bago siya pumanaw. Ang akala naming lahat ay hindi siya mabubuhay dahil bukod sa kulang siya sa buwan ay talagang mahina siya noong sanggol pa lamang siya. Halos limang buwan na naka-incubator ang batang 'yan. Tandang-tanda ko pa kung paano lumuhod si sir Tyler sa simbahan upang ipagdasal na mabuhay si Trevor."Natigil ako sa pag inom ng juice, tumingin ako kay Trevor. Kung titingnan ito ngayon ay malayong-malayo ito sa mahinang bata na nilalarawan ni ate Mae."Mahal na mahal ni sir Tyler si Trevor, kaya hindi namin maintindihan kung bakit malamig ang trato niya rito gayong alam namin na sobra niya itong mahal. Si Trevor ang kaisa-isang alaala na iniwan ni Maya sa kanya... kaya naisip ko na baka sa tuwing makikita niya ang anak niya ay naaalala niya si Maya.""Sa tuwing magkukwento kayo ay parang kilalang-kilala niyo si Maya ni aling Berta. Kaano-ano niyo po siya?" Tanong ko kay ate Mae. Napipilan ako ng makita ko