Chapte 39: Pain

"Hindi ko alam kung maaawa ba 'ko sa'yo o matatawa."

Idinampi ng dahan-dahan ni Mahana ang basang bimpo na inilublob nito sa palanggana na may laman na tubig at alcohol. Inaapoy sa lagnat si Luis kinagabihan dahil sa pagligo nito sa ulanan. Napalitan ang excitement nito ng sakit ng katawan kaya hindi alam ni Mahana ang gagawin.

"Tsk! Alagaan mo nalang ako pwede? Dont laugh at me, hindi ko naman alam na ganito ang consequences sa pagligo ko sa ulan e." Naubo pa ng bahagya si Luis at halatang nanghihina ito na parang lantang gulay.

Buong magdamag syang inalagaan ni Mahana, kahit papaano, nakakaramdam pa rin siya ng kaba sa kalagayan ng lalaki. Napapansin na rin niya ang bahagyang pagpayat ni Luis mula nong namalagi sila sa probinsiya. Dala na rin siguro iyon ng pagtatrabaho nito araw-araw at hindi sapat na pagtulog tuwing gabi.

"Kumain ka na muna para lumakas ka. Dahan-dahan at mainit ang sabaw na 'to."

Ibinaba niya muna sa side table iyong dala ni Mahana na mangkok na may laman na sab