CHAPTER 5

Sumakay kami sa tricyle pero malapit lang din pala ang pupuntahan namin.

Nandito kami ngayon sa Coron Plaza habang pinapanood ang mga batang naghahabulan, kaniya-kaniya sila ng laro at talagang mababakas sa mga mukha nila na sobrang enjoy na enjoy sila sa paglalaro.

Simple lang ang Christmas Tree nila rito, mga pamaypay na gawa sa dahon ng anahaw ang nakasabit dito at mayroon ding mga dekorasyong poinsettia na gawa sa tela. Sigurado akong maganda itong pagmasdan kapag gabi kaso nasa kabilang dagat ang Queen Coron Resort kaya hindi ko rin makikitang umilaw ito.

"Natutunaw na iyong sorbetes mo oh. Tulala ka yata." Naramdaman ko na rin naman kanina na dumampi na ang tunaw na ice cream sa kanang kamay ko. Hindi ko lang pinansin dahil tinititigan ko pa ang Christmas tree.

"Hala, oo nga!" sambit ko at kunwaring nagulat pa. Ito kasi ang unang beses na hindi ko makakasama sila mommy at daddy sa Christmas at New Year's eve kaya ganoon nalang ako kung makatitig sa Christmas Tree kanina.

"Ayos ka lang ba?" Ramdam kong may pag-aalala sa boses niya. Kanina pa yata siya nakatingin sa akin.

"Oo naman." Nginitian ko siya nang sobrang tamis para hindi na siya mag-alala. "Ang sarap ng ice cream, hindi ba?" pag-iiba ko ng topic.

"Oo. Ang sarap nga ng sorbetes. Unang beses ko palang pumunta rito sa plasa at suwerteng may kasama ako. Suwerteng nakasama kita." Sa Christmas Tree niya na itinuon ang tingin niya matapos magsalita.

"Alam mo mabuti nga na nakilala kita kasi kahit papaano ay may nakasama ako ngayong araw." Malapit niya nang maubos ang ice cream niya samantalang ako ay hindi pa nangangalahati.

Saglit siyang sumulyap sa akin bago tumingin sa mga batang naglalaro. "Anong ibig mong sabihin?"

"Wala kasi akong kasama nang pumunta ako rito sa Coron. Nag-iisa lang ako, ganern." Hindi ko na naman mapigilan ang pagiging informal ko magsalita. May pa-ganern pa akong nalalaman.

"Hindi nga pala natin napag-usapan iyan kahapon. Hindi mo pala nabanggit na wala kang kasama. Pero ang tapang mo na pumunta rito mag-isa." Napahanga ko na siya sa katapangan ko? Charot lang.

"Tapang-tapangan lang HAHA!" Naku, hindi ko napigilang humalakhak.

"Siguro nga pinagtagpo talaga tayo, ano?" Ayan na naman po siya sa pinagtagpo-pinagtagpo niya.

"Siguro?" Pinigilan ko lang matawa pero tawang-tawa na talaga ako sa ideyang baka pinagtagpo raw kami. "Basta ang mahalaga nakilala kita!" masigla kong sambit.

"Tama. Iyon ang mahalaga. Tapos ka na sa kolehiyo, tama ba?" Nagulat ako dahil bigla niyang tinanong kung graduate na raw ba ako. Bakit niya naman kaya natanong?

"Tama ka at fresh graduate palang ako." Sa tantiya ko ay 25 years old na si Blue samantalang ako naman ay 22 years old palang.

"Tapos na rin ako sa kolehiyo at namamahala na sa negosyo ng pamilya ko. Kapag may libreng oras ay nagsusulat ako." Buti nalang nagkukuwento siya ngayon, ang awkward kasi kapag walang nagsasalita sa amin.

"Ang sipag mo namang magsulat! At ang dami mo nang naisulat. Parang hindi yata ako mauubusan ng nobela na babasahin!" Napatingin siya sa akin matapos kong magsalita. Para kasi akong bata na tuwang-tuwa.

"Ayos din ba ang nabasa mong nobela ko?" Ramdam kong gusto niyang malaman ang iniisip ko patungkol sa latest novel niya na nabasa ko.

"Ayos na ayos! Nakakakilig! Aabangan ko nga ang ending nun eh. Nakaka-curious din kung magkakatuluyan ba sila." Totoong curious ako sa magiging ending at hindi lang dahil sa kasama ko ang nagsusulat ng nobela na iyon.

"Salamat ah," sambit niya bago ngumiti.

"Alam mo, napaka-humble mo. Hindi ka naman dapat nagpapasalamat kasi nagsasabi lang ako ng totoo," pangiti-ngiti kong sambit.

"Hayaan mo na akong magpasalamat. Kapag naubos mo na iyang ice cream mo ay pupunta na tayo sa simbahan."

"Simbahan agad?!" Anong klaseng tanong ba iyon, self? Nagmukha ka tuloy nagulat na pusa.

"Bakit pala kung sa simbahan tayo pupunta, may problema ba?" Mukhang nag-alala pa yata siya dahil sa tanong kong bunga ng kung anu-anong naiisip ko.

"A, e, i, o, u. Wala-wala. Nabigla lang ako," sagot ko sa kaniya bago ngumiti.  Akala ko kasi ikakasal na kami sa simbahan. Weird ko talaga mag-isip kahit kailan.

"Ah, akala ko may problema. Akala ko bawal ka pumunta sa simbahan."

"Hindi naman ako aswang," sambit ko bago bahagyang tumawa nang mahina. "Bibilisan ko nalang ubusin 'to tutal tunaw na rin."

"Sige," maikli niyang sagot.

"Pero puwede na rin tayong maglakad pupunta sa simbahan habang inuubos ko 'to." Ang bagal-bagal ko kasi eh, daig ko pa ang bungi. Nakakahiya tuloy sa kaniya.

"Hindi, ayos lang. Ubusin mo na muna. Kaya ko namang maghintay." Naku, linyahang hintay-hintay na iyan! Hindi ko dapat kalimutan na manunulat ang kasama ko. Baka mamaya mahulog ang puso ng saging dahil sa mga linyahan niya. Mabilis pa naman mapapaniwala ang mga babae sa mga matatamis na salita, sa true lang.

Binilisan ko nalang ang pag-ubos sa ice cream ko na siya mismo ang bumili at nanlibre. Ang saya kapag libre lang tapos galing pa sa kaniya. "Ayos na. Naubos ko na. Tayo na sa simbahan."

"Magsimula na tayong maglakad para marating na natin agad ang simbahan."

Hindi man lang ako pinawisan sa paglalakad dahil sobrang lapit lang ng simbahan sa plasa, mga ilang hakbang lang talaga.

Maraming mga tricycle sa kalsada na iba-iba ang kulay at may iilan ding taong nakasakay. Tatawid muna kami bago tuluyang makarating sa simbahan pero hindi naman mahirap tumawid dahil hindi naman maluwang ang kalsada. Tulad lang din ng pagtawid sa isang relasyon bago kayo makarating sa simbahan, maraming pagsubok at hindi magiging madali ang lahat. Pero hindi tulad ng kalsadang ito na hindi malawak dahil sa relasyon ay sobrang malawak ang kailangan niyong tawirin at dapat mapagtagumpayan nang magkasama.

Naku, tatawid nalang e naiisipan ko pa ng hugot!

Nagulat nalang ako nang biglang hinawakan ni Blue ang kanang kamay ko at napasunod niya nalang ako hanggang sa nakatawid na kami. Hindi ko naisip na itatawid niya pala ako dahil parang wala akong balak na tumawid.

"Pasok na tayo sa loob," sambit niya bago binitawan ang kamay ko.

"Sige-sige." Pinauna ko muna siyang pumasok bago ako sumunod sa kaniya.

Dapat talaga sa susunod e ayusin ko na ang sarili ko sa mga pagkakataon na ganito. Dapat hindi na ako nagpapabigat sa kaniya. Ako na nga lang ang isinama tapos ako pa ang nakakaperwisyo.