Kabanata 12. Cecily's POV

This afternoon I was just sitting idly in the living room. Wala akong maisip na puwede kong gawin at nababato na ako. I wriggled my feet in boredom as I sighed constantly. Gusto man na manood muli ay masakit at pagod na ang mata ko. 'Pag ipipilit kong magbabad sa harap ng laptop ay baka sasakit pa ang ulo ko. Ito pa naman ang pinaka-ayaw sa lahat. Hindi ko kayang tiisin kung ang ulo ko ang masakit.

Tinatamad na nahiga ako sa sofa at tagos ang tingin ko sa ceiling. Nagdedebati ang utak at puso ko kung lalabas na lang ba ako o hindi. Maganda naman ang panahon ngayon. Hindi ako lalayo at pupunta sa mansyon. Kahit sa malapit sa ilog lang. Naalala ko na binalaan ako ni Leonides na huwag pumunta 'run at nakuryos ako.

Muli akong naupo at isinuot ang tsinelas. Ibinalabal ko lang ang shawl sa balikat ko at lumabas ng bahay. Nang makalabas ako ng hanggang baywang na gate ay isinara ko rin. Buo ang loob ko na pumunta pa rin sa ilog sapagkat wala akong tiwala sa sinabi ni Leonides sa akin sa akin