Kulang ang salitang sakit upang ilarawan ang nararamdaman ko habang nakatingin ako sa basag na salamin. Nanginginig ang buong katawan ko at gulong-gulo ang utak ko. Gusto kong magsisigaw at magwala pero parang may bikig sa aking lalamunan at walang tinig na lumalabas. Animo tumigil na sa pag-inog ang mundo ko.Akala ko ay may kaunting oras pa kami na magkasama pero hindi ko inaasahan na agad na mapuputol ang sumpa 'pag binigay ko na ang sarili ko sa kaniya.I feel so weak and empty. And my heart was numb. Everything was like a dream just like in the past. Ngunit alam ko na lahat ng 'to ay reyalidad at hindi bangungot lang. Ang kinakatakot ko na mawala si Leonides ay nangyari na.Lumuhod ako at hindi alintana kung matusok man ako sa maliliit na basag ng salamin. Unti-unting nagkakaroon ng ingay ang aking pag-iyak hanggang sa humahagulgol na ako. Kipkip ko ang aking dibdib na paulit-ulit na tinatawag ang pangalan ng binata. At mas lalo lang nanikip ang puso ko ng wala akong narinig na t
Ang mga naipon na lungkot at pagka-miss ko sa binata ay sabay na bumuhos at inignora ko ang mga tao sa paligid namin. Ni hindi ko tinawag ang pangalan niya at tumakbo ako sabay patalon na sumakay sa kaniyang likod. Nagulat man si Leonides ay napahawak naman sa aking binti at maingat na inalalayan ako upang bumaba sa kaniyang likod.Dahan-dahan siyang humarap at nang magtama ang mata namin ay umiiyak na tumawa ako sabay yakap ng mahigpit sa kaniya. Parang lumiwanag ang buong paligid ko na isang buwan na walang kalatoy-latoy. Bawat himaymay ng aking katawan ay nagsusumigaw ng kaligayahan ngayong muli kong nasilayan ang mukha niya. Hindi ko man maipaliwanag kung bakit bigla siyang sumulpot dito ay gusto ko pa ring magdiwang.May mga bulungan akong narinig kaya agad akong humiwalay sa kaniya at hinila siya paalis. Pumara ako ng taxi at sumakay kami. Ni hindi ko pinansin ang natatarantang tawag ni Tyra sa akin.Nang tumatakbo na ang sinakyan namin ay halo-halong emosyon ang nararamdaman ko
Si Nana na galing sa kusina ay narinig ang lahat ng kuwento ni Leonides kaya nang lumapit siya sa amin ay panay ang paglaglag ng luha sa kaniyang mata. Kaya naman muli siyang niyakap ng huli at sinabing okay na ang lahat. Na bumalik na siya at hindi na biglang maglalaho muli. Hindi ko na ring napigilan ang aking sarili at yumakap sa kanila.Ang sabi ni Leonides ay nagpaalam ito sa pamilya na hahanapin niya ako rito kaya sa isang hotel muna ito nakatira. Pero nang marinig ko iyon ay agad na nagpahatid kami sa driver sa hotel para mag-check out at kunin ang mga gamit niya at dito na lang siya rito sa bahay. Nakiusap ako na hanggang sa sabado muna siya rito bago ko siya sasamahan na umuwi sa probinsya at makilala ko na rin ang kaniyang pamilya.Naikuwento na rin daw niya ang mga nangyari sa kaniya sa nakalipas na taon at binanggit niya ako sa kanila. They want to meet me at magpasalamat na rin daw na napalaya ko siya.Pagkatapos naming makuha ang bagahe niya ay bumalik kami sa bahay. Naa
Pagsapit ng sabado ay sumama ang magulang ko at si Nana pabalik sa probinsya. Ayon kay Papa, pagkalipas ng maraming taon ay magagawa na rin daw niyang bumalik sa lugar kung saan siya isinilang. Nang pumanaw kasi si Lolo noon ay bumalik agad kami pagkatapos ng burol. Iyon pala ay may tinatakbuhan si Papa. Pero ngayon na tapos na ang sumpa ay nawala na raw ang malaking bato na nakadagan sa dibdib niya ng maraming taon.Sa mansyon ng Nuevas kami dumeretso at hindi sa bahay ni Lolo. Naghihintay na ang pamilya ni Leonides sa harap ng mansyon nang makarating kami roon. Kinakain ako ng hiya nang mamataan ko sila pagpasok ng sasakyan sa bakuran. Ni hindi ko namalayan na kinukurot ko na pala ang binti ni Leonides. Hindi naman siya nagrereklamo pero hinuli niya ang kamay ko at marahang pinisil.Bakas sa mukha ko ang kaba nang tumingin ako sa kaniya kaya ngumiti siya at masuyong hinaplos ang pisngi ko."Are you nervous?"Tumango ako at sumilip sa bintana. "I'm afraid they won't like me and will
We had a solemn expression on our face as we stood in front of our grandparents' tombstone. Magkatabi nga talaga ang dalawang libingan at may litratong nakalagay sa lapida nila. Sa paglipas ng panahon ay luma na ang mga larawan pero mabibistahan pa rin ang wangis nila. Saka ko natanto na halos magkamukha sina Don Isagani at Leonides. Mas mestiso lamang ang Don at mas obvious ang pagiging lahing kastila nito.Kami lamang na dalawa ni Leonides ang pumarito. At tahimik na nagsindi ng kandila. Habang nakatitig ako sa libingan ni Lola Amalia ay naalala ko ang sinabi ni Papa.'Ang ritwal na ginawa ni Tita Amalia ay sagrado at bawal. She used her blood and soul so she can't redeem herself. Her soul scattered and she has no chance to be born again. I feel pity for her. Kung sana ay kinompronta at kinausap niya si Don Isagani at ang kaibigan niyang si Senya, siguro ay hindi siya nabalot ng matinding pagkapoot. Hindi sana umabot iyon sa ganito. Huwag mong tularan ang mali na nagawa niya, Cecily
Pakiramdam ko ay naabot ko na ang langit sa sarap na aking nararamdaman. Pabiling-biling ang ulo ko sa aking unan habang may ungol na lumalabas sa aking lalamunan. Mahigpit ang kapit ko sa kobre kama habang nakapikit. Gusto kong imulat ang aking mata upang tignan ang taong nasa ibabaw ko at humahalik sa aking dibdib pero kahit titigan ko ng maigi ang lalaki ay hindi ko makita ang kaniyang mukha. Ang lalaking nasa pagitan ng nakabuka kong paa ay umiindayog kahit hindi naman niya ako tuluyang inaangkin. Nangunyapit ako sa batok ng estrangherong lalaki na kahit mukha ay hindi ko alam kung ano ang hitsura.Nasa isang kuwarto kami pero napaka-plain at walang kahit anong muwebles o portraits na naka-display. The room was extremely boring. Ngunit hindi ito ang nasa atensyon ko kundi sa lalaki na malakas na umuungol.Ikinawit ko ang aking nanginginig na dalawang binti sa baywang ng lalaki. Humalinghing ako at iginalaw din ang aking balakang para salubungin ang pag-indayog niya."Oh!" I groane
Namumugto ang aking mata nang tignan ko ang repleksyon ko sa salamin. Halata rin sa mukha ko na kulang ako sa tulog. Pero hindi ako puwedeng matulog ngayong umaga dahil may final exam kami ngayong week at magsisimula ngayong araw. Ito ang huling exam namin ngayon bago ang bakasyon at sa suaunod na pasukan ay grade 12 na ako. Sa katunayan ay simula junior high school ay ako na ang top one sa klase at hindi naging hadlang ang bangungot ko upang bumaba ako sa rank. Ngunit nang matuntong ko ang grade 11 at tumindi na ang mga panaginip ko ay nagsimulang bumaba ang mga grado ko.Hindi na ako makapag-concentrate at pinipilit ko na lamang na manatili kahit sa rank three man lang. Idagdag pa na parang walang pakialam ang magulang ko kung nakakapasa ba ako o hindi. They provide everything I need, money, gadgets, except for their love and affection. I always longed for their attention. Pero dalaga na ako ay hindi ko man lang naranasan. Busy sila sa trabaho at wala silang time sa akin. Palagi pa
Kumakain kami ngayon ng tanghalian at tahimik lang ako. Randam ko ang tensyon sa hapag dahil sa palaging sumusulyap ang aking mama sa akin. Ang aking ama naman ay animo wala itong pakialam sa kanila dahil tahimik lang din itong kumakain.Nang hindi na makapagpigil ang aking ina ay ibinaba na nito ang kutsara at tumingin sa akin. Kita ang disappointment sa mata nito kaya naman nagyuko na lang ako ng aking ulo. Ayaw kong salubungin ang mata niya dahil mas lalo lamang akong makakaramdam ng sakit at hinagpis. Dahil sa mata niya ay wala akong makitang pagmamahal doon."Ano na naman ba ang ginawa mo at sinabi ng kasambahay natin na nagbasag ka ng salamin? If you're trying to seek attention then go to the plaza and play dead. Araw-araw mo na kaming binibigyan mg kunsumisyon!" galit na sita niya sa'kin. Mariing kinagat ko ang aking mga labi para pigilan ang mapaiyak. Dapat ay immune na ako sa mga lumalabas sa bibig niya pero nasasaktan pa rin ako sa tuwing inuulit niya iyon.Hindi rin ako sum