Super antok na me. Good night! Bitin na naman hahahaah
AYEISHA NAKANGITING hinagod ko ang aking sarili sa tapat ng malaking salamin ng tinutuluyan kong bahay dito sa Los Angeles. Malapit lang ito sa venue, mga sampung minuto lang ang drive. Nga pala, pinaghandaan ko ang isusuot ko ngayon. Hindi sa pagbubuhat ng sariling bangko, ang pleasing ko tingnan. Talagang gumawa ako ng isang magarang mask para sa aking pisngi. Ang bahagi ng may malaking peklat lang ang aking tinakpan. Dinaan ko na lang sa makeup ang ibang p’wedeng takpan. Hindi pa kasi ako nakapag-undergo ng surgery, ngayon palang. Sinadya kong tapusin muna ang mga proyekto ko sa malaking kliyente ko na siyang may hawak sa delegate ng Pilipinas ngayong Miss Universe. Naimbitihan ako dahil ako lang naman ang designer ng halos sa suot niya mula nang manalo siya hanggang sa mismong pageants. Kaya sobrang proud ako sa achievement ko at ng aking kompanya. Napatingin ako sa bintana nang makarinig ng sasakyan. Dahan-dahan kong sinilip kung si Owen na ba ang dumating. Kinuha ko siyang e
KING's POV“K-KING,” nautal na sambit ni Ayeisha matapos kong sabihin iyon.Napatitig ako sa mapupulang labi ni Ayeisha kapagkuwan. Sunod-sunod ang naging paglunok ko nang kumibot ang labi niya.Napasunod siya nang tingin nang dahan-dahan kong ibaba ang mukha ko para mahalikan siya. Iniwas niya ang sarili niya pero sinapo ko ang batok niya at pinaharapa sa akin.Singhap ang sumunod na narinig ko nang mapusok kong sakupin ang labi niya. Good, God! Na-miss ko ng sobra ang nakakaakit niyang labi.Hindi ko napigilang panggigilan kahit na hindi siya tumutugon. Wala akong pakialam basta maiparating ko lang sa kan'ya ang nararamdaman ko nang mga oras na iyon.Dinig ko ang pagdaing niya nang isandal ko siya sa dingding. Diniinan ko rin ang aking sarili sa kan'ya na lalo niuang ikinadaing. Alam kong dama niya ang aking baba dahil pinayakap ko sa kaing bewang ang isang hita niya."God damn it!" sambit ko nang maghiwalay saglit ang aming labi. Hindi ko siya hinayaang makapagsalita, muli kong s
AYEISHA 9 months later… “KAILAN ba ang balik mo, anak?” “Sa susunod na Linggo po kasabay ng mga bata.” “Oh, okay. Nga pala, wala pa ba sila hanggang ngayon?” Tumingin ako sa maraming taong papalabas. Ilang minuto pa lang bago lumapaga ang plane. “Kakarating lang, Mommy. Pero hindi ko pa sila nakikita. Nakausap ko si Halina kasi kaya ko nasabi.” “Gano’n ba, anak. O siya, ‘wag kalimutan ‘yong mga kapatid mo.” “Yes, Mom.” Kakababa ko lang ng telepono ko nang marinig ko ang pamilyar na boses. Kaagad na hinanap ko ang pinagmulan niyon. “Halina! Anak!” excited kong sambit nang makita siya. Pero natigilan ako nang makilala ang isang lalaking may pangko na bata. Mukhang tulog na tulog si Kalei. Nagtama ang aming paningin nang mapatingin siya sa gawi ko. Matagal na din simula nang huli kaming magkita. Hindi na ako magtataka kung naiinis siya sa akin hanggang ngayon. Pero ginawa ko lang ang sa tingin ko na nararapat. Kasal siya, hindi maiiwasang makarinig ng kung anuman ang mga anak
AYEISHA’S POV MAAGA akong nagising kinabukasan para mag-jogging, though may equipment naman sa bahay. Mas gusto ko kasing mag-jogging sa labas, nalilibang pa ako sa mga nadadaanan ko. Napangiti ako nang mapansing masarap pa rin ang tulog ng dalawa. Nagising sila kaninang madaling araw para kumain tapos natulog din kaagad. I’m sure, tanghali sila magigising. Balak kong ipasyal sila mamaya paggising nila. Pabalik na ako sa bahay noon galing sa pag-jogging nang makasalubong si King. Nag-ehersisyo din pala siya. Pawis na rin. Para bang nakailang ikot na siya dito. Hindi ko siya napansin kung kanina pa nga siya nag-jogging. Pero teka, iniwan niya ang dalawa? Mabilis akong naglakad papasok ng bahay. Dumeretso ako sa silid ng dalawa. Nakahinga ako nang maluwag nang makita silang naglalaro. “Good morning, Mommy!” Sabay na bati ng dalawa. “Good morning too, mga anak!” Hay, buti na lang hindi sila umalis sa kwarto. “Nag-jogging din po si Daddy,” “Yeah, nakita ko nga.” “Sabi niya po
KING'S POV NAPANGITI ako nang malingunang nagpatiuna ang dalawang bata na bumaba. Nagpatiuna pa sa ina na bumaba na para salubungin sana sila. Nasa tapat kami ng Happy Hollow Park & Zoo ngayon, kararating lang namin. Papunta ako ngayon sa parking area kaya nauna na sila. Pagka-park ay lakad-takbo kong tinungo ang kinaroroonan ng mag-iina ko. Pero hindi pa man ako nakakarating nang makatanggap ng tawag mula sa aking sekretarya. Sinabi niyang dumaan si Jena, may hinatid na gamit ko. Pinalitan ko na kasi ang passcode ko sa lahat kaya hindi na niya alam. Hindi rin siya makapasok sa bahay dahil wala na siyang susi, naibigay na sa akin lahat. Masaya ako ngayon dahil matutuonan ko na nang pansin ang aking mga anak pati si Ayeisha. Sa wakas nga nagkasundo kami ni Jena para sa annulment. Ilang buwan ko din siyang hinabpl dito. Ayokong lumapit kasi kay Ayeisha na walang good news na dala. Alam ko namang pinipigilan ni Ayeisha ang sarili nang huli kaming mag-usap dahil kay Jena. Alam kong ma
AYEISHA "GRABE, ang ganda-ganda niyo po talaga! Maligayang pagbabalik po, Ma’am!" masayang bati sa akin ng sekretarya ko pagpasok sa opisina. Nagpahinga pa ako ng tatlong araw bago pumasok. Masyado akong napagod sa biyahe dahil kay Kalei. Nagtatae siya kaya wala rin akong tulog habang nasa biyahe. “Thank you, Elina.” Kinuha ko ang bulaklak na hawak niya pagkuwa’y inamoy. “Tumawag si Sir Ben, tinatanong niya kung payag daw po kayo sa celebration? And announcement na rin po na babalik na po kayo for good sa company.” “Kailangan pa ba?” “I think, yes, kailangan po. Sigurado pong matutuwa ang mga investors na hindi uma-attend ng meeting simula nang mawala ka.” “Oh, may gano’n. As in merong hindi pupumunta?” “Pumupunta naman po pero representative lang po.” “Okay. Sige. Dinner or–” “Party po mismo,” “Oh, okay. Kailangan ko pa lang maghanda pati ng damit.” “Next Saturday po, okay lang po?” “Kayo ang bahala. Hindi ba kayo gahol sa oras?” “Hindi naman po. Actually, approval mo na
AYEISHA NAGISING ako sa hitang nakadantay sa akin. Meron ding braso na nakayakap sa akin at bahagyang nakapaloob sa damit ko ang kamay niya. Hindi ko maiwasang mapailing. Sa pagkakatanda ko, may unan sa pagitan namin ni King. Tumingin ako sa mukha niyang payapa pa ring natutulog. Medyo okay na rin ang kulay niya, hindi kagaya gabi. Tinanggal ko nang dahan-dahan ang braso niya. Buti na lang hindi siya nagising. Bigla ko pa namang binitawan ang kamay niya. Unang ginawa ko pagkalabas ay tinawagan si Mommy pagkuwa'y ang mga bata. Hindi ko sinabing magkasama kami ni King. Pero sasabihan ko na lang paggising si King na tawagan ang dalawa. Tulog pa rin si King nang bumalik ako sa silid niya kaya sinamantala ko ang aking sarili na maligo muna. Kumuha din ako ng damit niya para hiramin. Naiilang ako ng kaunti dahil boxer lang ang suot sa baba. Buti na lang mahaba ang puting damit na nahila ko. Pagkatapos kong maligo ay sa kusina ni King ako pumunta. Nagluto ako ng breakfast namin saka
AYEISHA HINDI pa ako nakakabihis nang tumunog ang doorbell ng tinutuluyan ko dito, sa taas lang din ng opisina ko. Kaagad kong tinungo iyon at pinagbuksan nang makitang si Elina ang nasa labas. “H-hi,” ani ni Mr. Hart sa akin. Hindi ko siya napansin sa hole kanina. Akala ko si Elina lang ang nasa labas. Tumingin ako kay Elina. “I’m sorry po, ma’am, naistorbo po yata namin kayo. Sinamahan ko lang po si Mr. Hart para ibigay ang regalo niya po sa ‘yo.” “Yeah. It’s my fault, Miss Santillan. Naiwan ko kasi sa sasakyan ito. At gusto kong ibigay talaga ‘to sa ‘yo ng personal, matagal na.” “O-okay,” ani ko na lang. Nandito naman na siya kaya hinayaan ko na lang. “Mauna na po ako sa baba, Ma’am, Mr. Hart.” Tumango ako kay Elina. Pinapasok ko na lang si Mr. Hart sa loob pagkaalis ni Elina. Pinaupo ko siya sa sofa kapagkuwan. Nakangiting tumingin sa akin si Mr. Hart matapos niyang libutin nang tingin ang aking tinutuluyan. “Nice place, Miss Santillan. The interior suits your person