MIA POV PAKAUNTI na ang tao at iilan na lang ang natitirang kumain sa loob. Kaya ay nagpahanda na si Mia ng pagkain para sa kanilang tanghalian. "Ano'ng pumasok sa isip mo?" agad na tanong ni Mia sa binata nang sa wakas ay makaupo na sila at maihain ang kanilang tanghalian. Kanina niya pa itong gustong itanong rito ngunit ay walang siyang pagkakataon na isatinig iyon dahil nais niya muna na mapagsolo sila at para walang makakarinig sa pag- uusapan nila. Nakaalis na ang mga kapatid niya para pumasok sa school. Parehong sizzling na pusit ang napili nilang ulam na may side fish na ginisang pechay. Mukhang napagod at nagutom nang husto si Matthew. Hindi agad ito sumagot sa tanong niya dahil abala ito sa pagkain. Lalo itong gumuwapo kapag ganoong hinahayaan nito sa sariling maging simple at makihalubilo sa mga simpleng tao. Hindi niya maiiwasang mapangiti habang pinanood niya ito na maganang kumain. Ibang- iba ito kaysa noong inang magsalo sila sa pagkain sa isang fancy restaurant up
MIA POV MAGKALAHATING ORAS na ang lumipas mula nang umalis si Matthew. Heto at hindi pa rin mapakali si Mia. Wala sa sarili na pinanood ang pinto na kilabasan ng binata. Mabuti na lang at iilan na lang ang tao at di niya na kailangang tumulong sa mga tagasilbi sa kusina. Muli siyang napaupo nang ma- realize na tila masaydo siyang naapektuhan. Nang mahimigan niya ang lungkot at galit sa tinig nito habang nagsasalita kanina, parang gusto niyang pawiin iyon. Gusto niyang tulungang maiba pang pananaw nito sa pag- ibig. Sa maikling oras, nasaksihan niya na hindi puwedeng maging totoong matapobre ang isang Matthew Delos Reyes gayong may kakayahan itong magsilbi at makitungo nang maganda at maayos sa mga ordinaryong tao. Tumulong ito sa canteen nila gayong may- ari ito ng isang malaking kompanya at sanay na pinagsisilbihan at sinusunod ang bawat utos nito. Señorito ito sa tunay na kahulugan ng salitang iyon. Ngunit kanina ay nagsilbi itong waiter doon. At nakita niyang parang nakawala
MERNA POVHINDI MAGKADAUNGAGA sa bilisang paglalakad si Merna na pauwi sa kanilang bahay. Pagkarating ay agad na hinanap ng kanyang mga mata ang bulto ng kanyang Lola Lina. Nang hindi niya matagpuan ito sa loob ay agad na lumabas siyang muli at pinuntahan ang sa may bandang hardin. Ito ang lugar na pinakapaboritong tambayan ng kanyang Lola sa tuwing ito'y mapag- isa. Malamig at presko ang ihip ng hangin sa bahaging iyon. May iilan kasing mga puno na siyang nagbigay nang shelter sa lahat na magagawi dito. At sa bandang gilid ay mayroong iilang upuan na gawa sa isang semento. Sinadyang pinagawa at kinulayan pa ang mga ito. Hindi naman nagpapahuli ang mga magagandang bulaklak na nakapalibot sa bawat bahagi ng lugar na iyon. Well- trimmed naman yong mga halaman na bougainvillea na naka hanay sa pina ka- gilid na bahagi kanilang mansiyon. Mula sa kanyang kinatatayuan ay tanaw niya mula rito ang kanyang abuela na nakaupo at parang kinakausap nito ang mga bulaklak na ngayo'y nagsisimula n
MIAHINDI NIYA MAINTINDIHAN kung bakit totoong naiinis siya. Dapat kasi ay napagsabihan na nito ang sekretarya ng proper attire kapag nasa opisina at hindi iyong mukhang pang GRO ang isinusuot. Huwag sabihin ng mokong na ito na gusto rin nito ang tanawing nakikita araw- araw kaya okay lang dito na ganoon lage ang magiging attire ng sekretarya?Nang muli niya itong tingnan, nakangiti ito ngunit agad ding pinalis. "Actually, naunahan mo lang ako. I was about to tell Cindy that starting tomorrow she better come to work with a proper dressed. Isang linggo pa lang siya bilang temporary secretary ko. Nasa bakasyon pa kasi si Tita Emmily, who is my longtime secretary." anito'Mabuti naman kung ganoon, hindi rin pala magtatagal ang babaeng iyon' sa loob loob niya. Temporary lang naman pala eh' dagdag pa. "Anyway, What brought you here?" pagkaraan tanong nito."Nakalimutan mo na? Sabi ko na nga ba," Kumunot ang noo nito."Imi- meet natin si Lola Lina for lunch. Kanina pa ako nag- antay ng t
MATTHEW POVNAPABUNTUNG- HININGA na lamang si Matthew na sumakay sa motorsiklo ni Mia. Hindi niya alam kung paano siya nakumbinsing sumakay sa motorsiklo nito. Puwede naman siyang magmatigas at piliing sumakay pa rin sa kotse niya. Siya ang dapat na masunod dahil siya ang lalaki. Bukod doon, siya dapat ang mangingibabaw sa naging kasunduan nila hindi ang babaeng ito. Wala naman sana siyang balak na bagtasin ang daan sakay lamang ang motorsiklo nito. Ngunit nang matanto niyang hindi niya mapapasakay ito sa kotse niya at ayaw naman niya na hahayaan itong mag- isang magmotorsiklo lalo na at alam niya kung gaano ito kabilis magpapatakbo. Naisip niya na at least ay masasaway niya ito kung masyado ng mabilis ang pagpapatakbo nito. Kaya sa huli ay sumakay na lang rin siya.'Just enjoy the ride, okay?" iyon ang sabi ni Mia bago pinaharurot ang dala nitong motorsiklo. At parang ganoon na nga ang nangyayari ngayon. Habang tumatagal na kasama niya ito sa motorsiklo ay totoong nag- e enjoy na s
MIAPAGKATAPOS ng lunch date nina Mia at Matthew kasama si Lola Lina ay inihatid nila ang matanda hanggang sa kotse nito. It was Merna who was supposed to accompany Lola Lina to the restaurant, pero may klase pa raw ito.Nasaksihan ni Mia ang katakut- takot na bilin ni Matthew sa driver ng Lola nito na mag- ingat sa pagmamaneho. Pagkatapos ay si Lola Lina naman ang binalingan nito upang bilinan na huwag magpapagod at magpahinga lang. Kitang kita niya ang pag- aalala at pagmamahal nito sa pamilya nito. Sayang ang kakayahan nitong magmahal nang ganoon kung ibuburo lamang nito ang sarili sa nakaraan. Magawa man lang niyang maibalik ito sa dati ay masaya na siya. Kahit na hindi siya ang babaeng mamahalin nito.Ikinagulat niya ang realisasyong iyon.'Naku, sinasabi ko na nga ba, eh! You really care for this man now! anang isang bahagi ng isip niya.Napabuntung- hininga siya. Ang totoo, hindi naman nawala ang amor at concern niya para sa binata. Siguro, itinago lamang niya iyon sa isang su
MIA"WE LOOK LIKE FOOLS back there," naiiling na wika ni Matthew kay Mia na hindi pa rin mai- alis sa mga labi ang ngiti. Mag- aalas singko na ng hapon at nasa loob sila ng isang magandang garden ng restaurant. Matatanaw nila mula rito ang hubog ng Taal Lake.Habang hinihintay ang ipinaluto nilang seafoods, pinagsasawa nila ang kanilang mga mata sa magandang tanawin.Hindi masyadong matao ang kinaroroonan nila kaya malaya silang gawin ang pagkukuha ng mga litrato sa magagandang view sa paligid. "Happy fools I should say," wika ni Mia. Hindi maalis- alis ang ngiti sa mga labi niya at ganoon rin ito. Ang gu-guwapo nitong tingnan kapag hindi nakasimangot."Ginagawa mo ba ito ng madalas?" tanong nito. "Minsan nga lang eh. I would love to do it more often nga, eh," sagot niya. "Motorsiklo lang ang gamit mo?" Nasa tinig na naman nito ang pag- aalala. At sa tuwing mararamdaman niyang nag -alala ito, tila pumipitlag ang bahagi ng puso niya sa tuwa.Tumango siya. "Okay lang sa mama mo?"
CONTINUATION FROM CHAPTER 15......... MATTHEW POV DALA NG malalim na iniisip ay hindi napansin ni Matthew ang pagsasalita ni Mia. Kaharap niya ito ngunit walang siyang maintindihan sa sinabi ng dalaga dahil naglalakbay ng kanyang isip sa mga bagay na patungkol sa rito."What did you say?" tanong niya na bahagyang nagulat. "Sabi ko, kumain ka na. Kanina kapang tulala diyan. Ano ba kasi ang iniisip mo? anito."Hindi naman siguro natin in- order ang mga pagkaing 'yan para titigan lang, hindi ba? Kinakain iyan Matthew at inuubos. " nakangising sabi nito.Napakurap naman ang binata sa sinabi nito. She possessed that power to make him smile and feel good. To make him doings that he normally wouldn't do. At para sa kanya, nakakapag- alala iyon. The last time na may hinahayaan siyang babae na makapasok ng tuluyan sa buhay at sa puso, nadurog lang sa sakit ang kanyang puso.'But she seems different. She's real', udyok niya sa kanyang isipan. Nang makita niya ang maganang pagkain ay nahawa