CHAPTER 22

Hawak kamay kaming pumasok ni JB sa bahay. Malayo pa lang ay nakikita ko ang mga tingin ni Mommy na walang emosyon. Tatlong araw na ang nakalipas simula nang ikasal kami.

"Mom." Humalik ako sa pisngi niya. Nanatili siyang nakatayo lang at hindi inaalis ang tingin sa akin.

"Mom, Good day!" bati ni JB sa Ina ko.

"Hindi kita anak."

Umawang ang mga labi ko at nanlalaki ang mga mata sa pabalang na sinagot ni Mommy sa asawa ko.

What the hell?!

Tumingin ako sa gawi ni JB at tulad ko ay gulat din siya sa sinagot ng Ina ko. He swallowed hard and eventually forced a smile.

Bumuntong hininga na lamang ako at umiling. Sumunod kami sa sala kung nasaan si Mommy.

"I told you to go home alone," she said harshly, sabay taas ng kilay sa akin.

"Mommy, we need to talk that's why-"

"Yes." Putol niya sa sinabi ko. "Two of us need to talk kung saang Mental Hospital kita ipapasok!"

Ito na naman siya sa mga hinaing niyang baliw ako