Chapter 7

Sarina

Ang damuho! Heto ako sa isang bakanteng table sa coffeeshop na pinagbilhan ko ng kape ng manyakol na si Maximus at pinapanood siya at ang babaeng sakang na Midori ang pangalan habang nag-uusap. Nakikita kong manaka naka ang naging pagpahid nito ng kanyang mata na akala mo may luha na invisible yata dahil hindi ko naman nakikita. Porke’t hindi nakikita ang damuhong manyak ay umaarte siya ng ganyan.

Ang siste ay, si Midori, ang babaneg sakang lang naman ang ex girlfriend ni Maximus na mabilis na nakipaghiwalay sa kanya ng malaman ang kanyang kalagayan. Inakala yata nito na hindi na makakakita or makakalakad na muli ang lalaki kaya naman mabilis pa sa alas-kwatrong nanakbo ito at nagpakalayo layo. Charot! Hindi ko alam at wala talaga akong idea.

Hindi yata siya masaya na hindi na siya mapapaligaya ni Maximus kaya ayun, iniwan niya ang lalaki. Kung alam lang niya kung gaano ito kamanyak ay malamang na hindi siya nakipag hiwalay.

Hindi na ako makatiis kaya naman tumayo na ako at nilapitan sila, wagas makatitig ang sakang pero kiber ko ba? “Hindi pa ba kayo tapos?” ang tanong ko,

“Pasensya na Love. Okay na, tapos na kaming mag-usap,” sabi ni Maximus sabay paatras ng kanyang wheelchair at mabilis naman akong pumwesto sa likuran para sana itulak na iyon.

“What? No, we’re not done talking yet, babe.”

“Oh, eh di magsalita ka dyan mag-isa,” ang sabi ko naman sa kanya. Ang kapal ng feslak, pa-babe babe pa eh love na nga ang tawag sa akin!

“What did you say?” ang angil sa akin ng babaeng sakang.

“Kung hindi mo naintindihan bahala ka sa life mo. Ano, Max, tapos na ba o iiwan na lang kita dito at magpahatid ka na lang pauwi sa assistant mo?” binalingan ko na ang asawa ko dahil kung gusto niya ay talaga namang iiwanan ko sila ng babaeng ito.

“Come on, babe. Let’s talk, let’s not end like this.”

“I’m married, Midori. There’s nothing I can do about it.”

“You can, why don’t you annul your marriage?” at talaga naman. Sampilungin ko kaya itong sakang na ito kahit mga bente lang?

“My wife is here, why are you saying things like that?” ang galit na sabi ni Maximus na ikinatuwa ko naman. At least kahit na manyak siya ay alam pa rin niya ang lagay naming dalawa.

“I thought you loved me?” maluha luha pa ang sakang.

“Yes,” sabi ng ungas na manyakol kaya mabilis akong napatingin sa kanya. Sarap sundutin ng mata eh. “But I am married and I intend to keep it,” dagdag pa niya.

“No, please. Don’t let yourself suffer by continuously living with this bitch. She doesn’t deserve you.”

“Excuse me? And who deserves him, you?” I exclaimed. Ang talipandas! “Did you forget what you did after you found out about his condition? You ran away!” dagdag ko pa. Aba eh hindi ako magpapatalo sa kanya. “And I am not a bitch, maybe you!”

Nanlalaki ang mga mata ni sakang kasabay ng panlalaki rin ng butas ng ilong niya. Hindi niya yata akalaing alam ko kung ano ang ginawa niya.

“I have my reasons, babe, believe me. I didn’t want to leave you that time, why do you think I’m here if I didn’t love you?”

“Because you saw him in the hospital and wondered why he was there. Then you found out that he’s going to undergo surgery so you’re here, acting pitiful.”

“That’s not true, babe. I just accidentally saw you earlier so I tried to talk to you,” talaga nga naman oo. Papanindigan talaga niya ang kasinungalingan niya. Bulag na nga, ginawa pang tanga si Maximus. Sa tingin ba niya ay hindi siya nakita ni Aries? Napailing na lang ako.

“Let’s go Sarina,” sabi bigla ng manyakis. At Sarina na lang ngayon, nasaan na ang Love? “We’ll go ahead, Midori.”

Tinulak ko na ang wheelchair niya pero bago ako tuluyang lumakad ay tumingin muna ako sa sakang sabay dila. Mabilis ko ng inilabas ng coffeeshop si Maximus at baka magbago pa ng isip. Naku, ha, hindi ako santo para pabayaan siyang mangibang bakod ng harap harapan.

Nagpatuloy pa ang aming pagsasama pati na rin ang pagpapagamot ng asawa ko, at nakikitaan naman ng doktor ng improvement sa therapy niya. Kahit ako ay natutuwa sa nakikita ko dahil nakakatayo na siya mag-isa. Ang hindi ko lang ikinatutuwa ay palagiang pagpunta ng babaeng sakang. Mukhang hindi ito papapigil kahit na laging sinasabi ni Maximus na hindi na pwede.

Well, iyon ay base sa naririnig ko kapag nag-uusap sila. Hindi ko alam baka dahil alam ng manyak kong asawa na nasa tabi lang ako kaya ganun ang sinasabi niya, pero kapag wala ako ay baka gumagawa pa sila ng milagro.

Sa paglipas ng mga araw ay masasabi kong nakakahanga si Maximus. Kahit na alam ko ang dahilan ng kasunduan namin at ang kapalit ng perang ibinigay niya sa akin ay hindi pa rin niya ako pinipilit na kunin ang dapat niyang kunin. Yes, we make out. Pero hanggang doon lang. Daliri pa lang niya ang nakapasok sa pagkababae ko.

Malambing din ito sa akin at kahit na ganun nga ang kalagayan niya ay maalalahanin pa rin at sweet ito sa akin. Minsan nga ay hindi ako makapaniwala na ganun pala siya. Panira nga lang talaga ang babaeng sakang na ngayon nga ay nasa therapy na naman ng asawa ko.

“What are you really doing here?” ang tanong ko. Nakakainis na kasi dahil imbis na ako ang hahawak at aalalay kay Maximus ay nauuna pa siya sa akin.

“I’m taking care of my boyfriend,” ang tugon niyang walang kagatul gatol. Ang kapal talaga hindi ba?

“Who happens to be my HUSBAND?” ang sabi ko naman din. Pinagdiinan ko ang huling salita para naman tablan siya ng kahit na konting hiya.

“He’s my boyfriend and we’re engaged, you destroyed our relationship.”

“Aba eh kapal gums ka rin naman pala eh. Ako pa pala ang sumira ha? Eh ikaw itong umalis ng malaman mo ang kundisyon niya!”

“Sarina, tama na yan,” napatingin akong bigla kay Maximus dahil ako pa talaga ang pinapatigil niya.

“Hindi mo naman ako in-inform, gusto mo pala siyang nandito eh di sana sinabi mo para hindi na ako nag aksaya ng panahong samahan ka dito.”

“Hindi ganyan ang ibig kong sabihin. Sinasabi ko lang na baka pinagtitinginan na kayo ng mga tao eh nakakahiya.”

“Ako pa ba ang dapat na mahiya? Ako ang asawa mo samantalang siya umaali aligid sayo, claiming to be your girlfriend! At okay lang sayo yon?”

“It’s not what I meant, Sarina,”

“You know what, since wala naman din akong pakialam, mas mabuti na iwan ko na lang kayo. Mapapaligaya ko pa kayong dalawa,” sabay alis.

Nakakainis na ako pa ang sinasaway niya gayong ang babaeng sakang na yon ay walang pakundangan kung ipagsigawan na may relasyon sila? Nagmumukha na nga akong tanga at katawa tawa dahil sa pagsagot sagot ko na ako ang asawa niya eh ako pa ang nakakahiya?