"SIGURO nagulat ka na may kapatid pala si Cameron, ano?" Ani Gab nang silang dalawa lang ang naiwan sa lanai. Bigla kasing may importanteng tawag ito at iniwan lamang sila saglit. "Nagulat nga ako. Wala naman kasi siyang nababanggit sa akin," tapat niyang tugon sa kaharap. "That's asshole," ani Gab at ngumuso. "We're both malas na si Abren Silvestre ang naging ama namin. That old demon is never change," himutok nito. Base sa obserbasyon niya. Mukhang hindi rin good terms ito at si Senior Silvestre, bagay na hindi naman nakakapagtaka. "That old demon really despise me since I was born and up to now." Sabay natawa ito at sumimsim pa ng alak. " By the way, I was the first born he never wanted." Tila nahulog ito sa malalim na pag-iisip. "He just paid my mother para bigyan siya nito ng anak, but after he knew that I'm a girl, ipinatapon niya kaming mag-ina. Napakasama, hindi ba?" Tsaka pa ito natawa. "He wanted a son, kaya kumuha siya ng ibang b
"ARAY! anong problema mo?" Asik ni Cameron kay Gab nang bigla na lamang dumating itong dumating at pingutin ng huli ang tenga ni Cameron habang nag-aalmusal sila sa may hardin. "Marami akong problema sa'yo!" Pabalibag na umupo si Gab sa isang upuan. "Bakit hindi mo sinabi sa akin na may anak na kayo ni Charity? Ano may balak ka bang sabihin iyon sa akin?" "Malalaman mo rin naman kasi," tila bale walang sabi ni Cameron na nagpatuloy sa paglantak. Tahimik lamang siyang nakikinig sa tila pagtatalo ng magkapatid. Kahit inabot na sila ng madaling araw ni Cameron kagabi sa pagkukwentuhan ay maaga pa rin siyang nagising dahil may usapan sila kagabi na isasama siya nito sa opisina. Bagay na hindi niya alam kung bakit naisipan nitong gawin. "Where is Calista?" Usisa ni Gab sa kaniya. "Tulog pa rin," aniya na nakangiti. "Oh, I can't wait to see that little girl." Kita ang excitement sa mga mata ni Gab. "May lakad ba kayo? Ang aga niyong nagisi
MAHABA ang pinagdugtong-dugtong na table na nasa lanai, naroon ang lahat ng tigasilbi ni Cameron. Naroon na rin sina Gab at Calista na humabol sa lunch, at talagang pinag-shopping ng bonnga ni Gab ang anak nila ni Cameron. Tuwang-tuwa naman si Calista. "Mmy, I really like Aunt Gab, she's so cool!" Komento ni Calista na ikinatawa nila."Binobola pa ako ng baby na 'yan, hayaan mo at ipapasyal pa kita bukas," sabi pa ni Gab kay Calista. Natigilan si Gab nang makita ang mga niluto ni Charity. -"Wow! Ang sasarap naman! I really love crab-" bigla itong natigilan at nagkaroon ng bahid ng pag-aalala ang mukha nito at tinignan si Cameron. "Pero-"Tinignan ito ni Cameron na tila nag-usap sa mga mata at sinenyasan si Gab."H-hindi ba kumakain ng crab si Cameron?" Usisa ni Charity kay Gab nang mapansin ang makahulugang titigan ng mga ito. Ngumiti si Gab. "Mayroon bang hindi kinakain 'yan?" Anito at umupo na.Nagsimula na silang kumain, itinabi niya si Calista at pinaghimay na ito. Inofferan n
NANG mga sumunod na araw ay naging abala si Cameron kaya hinayaan na muna ni Charity. Namimiss nga niya ito dahil madalas wala ito sa mansion. Pero hindi naman niya ito maaring sabihan na manatili na lamang ito sa tabi niya. Ang importante ay alam niya ang na okay silang dalawa. Makukuntento na muna siya sa ganoon. "Next week, I will going back to Italy." Mula sa malalim na pag-iisip ay napatingin si Charity kay Gab na kasama niya ngayong umaga sa terrace ng mansion habang umiinom ng kape. "Aalis ka na agad?" Usisa niya na hindi maitago ang biglang lungkot na naramdaman. Nasanay na rin kasi siya sa presensya ni Gab sa mansion. "I need to. Marami akong business na naiwan sa Italy, hindi naman iyon lahat kayang asikasuhin ng mama ko." Tumingin ito sa kaniya at ngumiti. "Kailan ulit ang balik mo rito?" Hindi niya napigilang itanong. "Hindi pa nga ako nakakaalis, balik na agad ang topic?" Sabay tawa ito. "Kidding aside, siguro mata
NANG talagang malapit na ang lalaki sa kaniya ay napapikit na lamang ng mariin si Charity at hinintay na lamang dumapo sa mukha niya ang bubog na dala nito. "Stop right there." Tila nag-skip saglit ang pagtibok ng puso ni Charity at pagkaraan ay nakaramdam ng relief nang marinig ang boses ni Cameron. Hindi siya maaring magkamali, si Cameron ang dumating. Dumilat siya at agad nilingon ito. Si Cameron nga!Parang bumalik sa kaniya ang araw na iniligtas rin siya noon ni Cameron sa madilim na eskinita mula sa mga masasamang tao. Gusto niyang maiyak dahil sa emosyong nararamdaman ng mga sandaling 'yon. "Cameron!" Ani Gab na napatayo at tuwang-tuwa nang makita ang kapatid. Walang kangiti-ngiti si Cameron, madilim ang mukha nito, nakakuyom ang mga kamao at kakaiba ang galit na mababakas sa mukha nito. "At sino ka naman? Tagapagligtas ka nila?" Pang uuyam pa ng lalaki. Walang idea ang mga ito kung ano ang kayang gawin ni Came
TATLONG araw matapos ang tagpo sa bar ay hindi na nila muling napag-usapan ni Cameron ang tungkol doon. Basta nabalitaan na lang niya na pinasara ni Cameron ang nasabing Bar and lounge na pinangyarihan. Nakaka-trauma man ang nangyari sa kaniya pero pinipilit na lamang niyang kalimutan. Nakaalis na rin pala ng bansa si Gab at hindi nila alam kung kailan nila ito muling makakasama. "Mommy, I'm ready!" Napatingin si Charity sa anak niya na lumabas mula sa silid nito. Dala-dala ang maliit nitong bag. Ngayong araw kasi ay ipapasyal nila ito kay Senior Silvestre. Siyempre kasama si Cameron. "Tara na, hinihintay na tayo ng daddy mo sa baba." Hinawakan niya sa kamay ang anak at pinuntahan si Cameron na nasa sasakyan na. "Hindi yata si Servant Kim ang magd-drive?" Usisa niya kay Cameron nang makapasok sa bullet proof Van. Iba kasi ang driver ngayon. "He's not feeling well. Baka bukas pa siya makakabalik dito," ani Cameron sa kaniya. Napata
"P-P'WEDE ba akong magtanong sa'yo?" Buong lakas loob na sabi niya kay Cameron nang sila lamang dalawa sa may terrace na 'yon at nagpapahangin. Halos kakauwi lang nila galing mall dahil ipinasyal nila si Calista pagkatapos dumalaw kay Senior Silvestre. Bago sila umalis sa mansion ng matanda ay nakapagdesisyon na ito na siya ang gagawa sa operasyon. At isasagawa ang operasyon sa susunod na buwan. "Shoot," ani Cameron at nilapitan siya. Niyakap mula sa likod. Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Charity nang maramdamang magdikit ang kanilang katawan. Tila ba may kuryenteng nanulay sa kaniyang mga kalamnan sa ginawa ng lalaki. Bakit tila ang bilis mag-init ng kaniyang katawan sa simpleng pagkakadaiti lamang ng kanilang mga balat? Kailan na nga ulit ang huli nilang pagniniig? Matagal-tagal na pala iyon. "C-Cameron," utal niyang sabi at huminga ng malalim. "Paano kung bumalik ang nanay mo sa'yo? O kaya humingi ng tawad, papatawarin mo ba s
IKATLONG araw na at hindi pa rin nagkukrus ang landas nila ni Cameron. Lagi itong maagang aalis at gabing-gabi na uuwi. Nasasaktan siya sa ginagawa nito, pero nanatili siyang walang kibo at hindi kinokompronta ang lalaki. Hinahayaan na muna niyang magpalamig ito. Balak niyang magtungo kina Madam Ada ngayon, hindi na muna niya isasama si Calista. Balak din niyang dalawin si Milet at yakagin itong mamasyal para ma-refresh ang isipan niya. Ngunit wala si Madam Ada nasa importanteng meeting, paalis na sana siya nang dumating naman si Stefano na nabigla nang makita siya roon. "You're here..." "Yeah." "Paalis ka na agad?" Anito na bakas ang panghihinayang sa mukha. "Nasaan si Calista?" "Umm, yah. Dadalawin ko sana si Tita Ada, pero wala pala siya, so, aalis na ako. And about Calista, hindi ko siya isinama," sagot niya sa lalaki. "Ganoon ba? Sayang at wala si Calista, matagal ko na rin siyang hindi nakikita. By the way, ihahatid na kita, s