ATASHIA"Come here," tawag sa akin ni Belle. "Let's escape this danger together."Ang takot na nararamdaman ko ay hindi sapat para pagkatiwalaan ko siya. Naisip kong posibleng si Belle ay kasabwat din ng mga lalaki lalo pa at dati na silang nagsabwatan ni Lance para saktan ako. "Ang galing ng drama mo. Kunwari hero kita ngayon para may utang na loob ako sa iyo," sabi ko sa pagitan ng mga putok sa paligid. "I am innocent, Athasia. Nakasunod ako sa iyo because I wanted to ask for forgiveness. I am not here to hurt you. It's just a coincidence." "There is no such coincidence! Lubayan mo ako, Belle." Napamulagat ako ng tumahimik ang paligid. Nagtataka ako kung bakit biglang humupa ang barilan at nawala na rin ang mga lalaking kanina lang ay pilit akong inaabot sa loob ng sasakyan. Dahan-dahan kong inangat ang aking ulo para silipin ang sitwasyon. "Wala na sila," bulong ko."Atashia, pwede ka nang lumabas," sabi naman ni Belle. "Oo nga. Umalis na kasi ang mga tao ninyo ni Lance," saa
ATASHIASimula nang nalamam ni Charlene kung sino ang kaniyang ama, hindi n'ya na ako tinigilan na kulitin para makipagkita raw kami kay Lance. Nagsinungaling ako sa aking anak. I told her that Lance is out of the country as of the moment kaya hihintayin namin na dumating ito. In an instance, Charlene calmed down. Nang mapag-solo kami ni Jaspher, galit na kinompronta ko siya tungkol sa ginawa niya. Subalit sa halip na humingi ng tawad, binigyan pa niya ng justification ang ginawa niya. Nang dumating si Daddy, naabutan niya kami ni Jaspher na nagtatalo. Akala ko ay kakampihan niya ako dahil mali naman talaga ang kuya ko sa pangingialam nito pero namagitan lamang siya. Kapwa niya lang kami pinaalalahanan na huwag laging paiiralin ang galit para magkasundo kaming magkapatid. "Atat ka na bang balikan si Belle kaya pinangungunahan mo ako sa mga desisyon ko," inis kong sabi. "That's not true. I am thinking about you and Charlene. Ayaw kong masira ang pamilya mo dahil lang sa mga taong p
ATASHIANaging mapilit si Lance at halos hindi niya ako bitawan. Mabuti na lang at nilapitan ako ng ilang mga kaibigan ng aking ama para kumustahin. "Hija, what business venture are you up to?" tanong sa akin ng isa sa mga kaibigan ni Daddy. "I'm into restaurant business, sir. Hopefully, makapatayo rin ako ng mga hotels in the near future," saad ko naman. "Oh, that's a nice idea. Maybe we can be partners soon," sabi pa niya. Dahil hindi naman talaga ako sanay sa mga ganoong usapan kaya ngumiti na lang ako. Medyo hindi ako comfortable sa presence ng may edad ng lalaki pero kailangan ko siyang pagtiisan para lang hindi ako kulitin ni Lance. "Sir Jimenez, kumusta?" tanong ni Lance sa kausap ko. Nagulat ako dahil akala ko ay lulubayan niya na ako. Subalit mas lalo niya pang idinikit ang katawan niya sa akin. "Mr. Henzon, I am sorry kung medyo na out of place ka," sabi ng lalaki. May halong sarcasm sa boses nito. "Don't mention it. By the way, it's nice to see you here." Inilahad n
ATASHIASa condo ni Lance, sa Raon City, niya ako dinala. All the memories flashback as I entered the unit. Pansamantala, nakalimutan ko lahat ng problema naming dalawa. Umupo ako sa couch na para bang katulad ng dati. Kahit lasing na lasing ako, malinaw sa isip ko ang mga nangyayari. Hindi ko nga lang makontrol ang puso ko. "Do you want to sleep now?" tanong sa akin ni Lance. "Uuwi na ako. Baka hinahanap na ako ni Charlene," saad ko. Pero ikinawit ko naman ang aking mga braso sa leeg ng aking asawa. "Please stay here with me tonight. I miss you so much, Hon." "I missed you too." Walang pag-aalinlangan na sabi ko kay Lance. We started kissing each other. Sabik na sabik ako sa kan'ya kaya hindi ko napigilan ang aking sarili nang kusang gumalaw ang aking mga palad para haplusin ng buo niyang katawan. He kissed my lips down to my chest. We both were moaning with great pleasure. Lance undressed me without hesitation. I did the same thing too. We were both gasping for breath. He car
OLIVIAI was surprised nang sinabi sa akin ng isa mga taong sumusubaybay kay Lance. My lovable son went daw sa party na ang host ay si Thomas Regalado. Inuwi pa raw nito sa condo ang babaeng kay tagal ko nang isinusumpa. I couldn't believe it. Gosh, hindi pwedeng makipagbalikan ang anak ko sa babaeng minsan na niyang ipinalaban. Duh! Bawal na bawal iyon dahil kapag may pagkakataon, gusto ko na ako ang maging isa sa mga asawa ni Matty. Eversince kasi na nakita ko ang bilyonaryo na iyon, gosh, hindi na mawala sa isip ko ang maamo niyang mukha. Ngayon na wala na sa public service ang asawa ko, akala ko ay magkakaroon na siya ng maraming time sa akin. Unfortunately, he make ubos his time sa mga mabaho niyang kambing sa farm. Ah, hindi na ako makahinga. He is amoy lupa na at very irritating siya kapag katabi o kasama ko. I don’t want to make him feel na hindi ko na siya mahal pero sometimes, ew na talaga siya. Kaya nga halos lahat ng time ko ay ginugugol ko na lang kay Lance. Speaking of
LANCEI am trying my best to protect my marriage. Hindi ako papayag na tuluyang sirain ni Mommy ang mga binuo namin na pangarap ni Atashia. I even asked help from Daddy. I already told him about my Mom’s affair with other men. I had no choice kung hindi ang magsabi na ng totoo at para makita ni Dad kung ano talaga ang mga ginagawa ni Mommy. Paraan ko rin iyon para hindi na gamitin ni Mommy si Daddy sa mga masasamang balak niya. Maaga pa lang ay nasa bahay na ako nina Atashia. Ipinagtabuyan ako ng katulong nila dahil utos daw iyon ng asawa ko. Yet I never left the area. Umulan o uminit ay nakatayo ako roon. Hanggang sa lumabas si Jaspher at dumating naman si Nathan. “Lance, please don’t do this. You are just giving her more stress. Atashia is not yet ready to talk to you,” pakiusap sa akin ni Jaspher. “Can you at least tell her what I feel about our situation?” tanong ko kay Jaspher. Nathan and Atashia’s brother tapped my shoulders. “Lance, huwag mo si Atashia madaliin. Alam niya
ATASHIAHindi ko alam kung maaawa o magagalit pa rin ba ako kay Lance. Ang magaling kong asawa, ayaw makinig sa akin na tigilan niya na ako at ang anak namin. Nakakainis siya. Dati ipinagtutulakan niya kami ng anak niya pero ngayon, akala mo kung sino na habol nang habol. Hindi lang iyon ang problema ko. Natatakot akong baka mabuntis ako ulit. Simula nang may nangyari sa amin ni Lance ay hindi na ako mapakali. Sa sobrang pag-aalala ko ay nasabi ko kay Loida ang mga saloobin ko. “Tanga ka talaga. Bakit hindi mo pinigilan ang puso mo?” tanong sa akin ni Loida. Nasa restaurant kami at kasalukuyan na magkaharap sa opisina ko. “Eh, nilasing mo kasi ako,” sabi ko naman. “Hindi ko magagawa iyon kung nasa tamang pag-iisip ako.” “Gaga! Kasalanan ko pa ngayon na basta ka na lang bumukaka sa harapan ng dati mong asawa?” Alam mo naman ang sitwasyon ninyo, ‘di ba?” Tumango ako at kinuha ang tasa ng kape na nasa harapan ko. “Ano ang gagawin ko?” tanong ko sa aking kaibigan. “Magdasal ka ng n
ATASHIAKahit naka-wheelchair pa si Nanay ay nagsisimula na ulit gumana ang bibig niya. Muntik pa siyang mapatayo nang nalaman niyang inilabas namin ni Jaspher ang apo niya. Mabuti na lang talaga dahil simula nang nakilala niya si Charlene ay hindi na masyadong matalas ang mga salitang binibitawan niya. Hindi na rin siya nagmumura at kung minsan man na madulas siya, agad niyang pinipigilan ang sarili niya. “Bakit hindi kayo mapirmi sa loob ng bahay?” tanong ni Nanay sa amin ni Jaspher. “Mommy, namasyal lang kaming magkapatid,” katwiran ng kuya ko.Siniko ko siya. Mali kasi ang diskarte niya. Dapat hindi na siya nagdahilan para tapos na agad ang usapan. “Ngayon pa talaga ninyo naisip na mamasyal kung kailan marami kayong dapat iwasan. Isinama pa ninyo ang apo ko. Alam naman ninyong may mga banta sa buhay ninyo.”Hindi ako umimik. Mali kung sasagot pa ako. “Saglit lang naman po kami ni Atahsia at may mga kasama rin po kaming bodyguards,” depensa pa ng kapatid ko. Lintek talaga! Gus