Sabay-sabay kaming natigilan nang magsalita si Canary. Nakalapit na siya sa amin. Magulo nang bahagya ang buhok niya dahil sa pagtakbo.
"Jace," pakilala ni Jace at sumaludo siya sa mga kaibigan ko. Nakalimutan ko na namang kasama namin siya. Ngumiti lang siya to tell me that he's okay. Nasa gilid lang siya at nakikinig.
"If you're here to ask for forgiveness for what you said the last time we talk, you're just wasting your time," Canary said.
"Are you okay?" halos pabulong na tanong ni Via at niyakap niya ito.
Canary didn't hug her back. "If you're here to show na naaawa kayo, please don't."
I snapped when I heard the word please.
Binitiwan siya ni Via. "It's not wha-"
"That's the last thing I want people to feel for me, ang maawa," nakangiting patuloy ni Canary. "What I want is I want you to feel guilty for crossing boundaries. Ganoon ba ka-interesting ang buhay ko at nalaman ninyo hanggang dito? Wala talaga kayong magawa sa oras ninyo para pag aksayahan ng panahon ang buhay ko? Why? You always want an update about me? About my sufferings?"
"Canary, please stop," pigil ni Via.
"Then why? Tell me why."
"Gusto ka naming maging kaibigan. Gusto namin na kahit papaano gumaan ang nararamdaman mo. We are here to listen," sabat ko. "Please don't look at it the other way around."
"Bullshit," diretsong sagot ni Canary. "My life is not a movie. You think I don't know what you are doing to gain information about my life?"
"Canary," awat ni Via. "Gusto kong maintindihan mo na hindi lahat ng tao sa paligid mo, masama. That we can be your friends."
Natawa si Canary. "Friends? Ganon? You want to sympathize with me? Fine." Hinawakan niya ang braso ni Via at puwersahan niyang hinila. "Halika. Samahan mo ako. Mourn with me. Ikaw ang umiyak kasi hindi ko na kayang umiyak."
Pumapalag si Via dahil hysterical na si Canary. Hindi na nito kontrolado ang boses at kilos niya. Halos saktan na niya si Via sa pagkaladkad niya dito.
"Fucker! Cry until you die!" sigaw ni Canary kay Via. Pinigilan namin siya. Hinawakan ni Leif si Canary at pilit inaalis ang kamay sa braso ni Via. Si Lake naman ay hinihila na palayo ang pinsan niya.
Jace is helping Lake.
"Canary, tama na," Lake said in a mad voice. Ngayon lang siya nagsalita. "Stop. Please."
"No! Gusto ninyong makialam di ba?! Paglamayan ninyo ang mommy ko. Iyakan ninyo siya hanggang pati kayo mamatay sa pagod," she said while tears flowing down her cheeks.
Tuluyan na nilang nailayo si Via sa kanya. Tila nawalan naman ng lakas si Canary. Nakatayo lang siya habang hawak ni Leif ang kanang braso niya. Pinagtitinginan na kami ng mga tao sa paligid.
"Canary," Via almost whispered. Umiiyak na rin siya. Damang dama ko ang awa niya rito. Hindi na rin makatingin nang diretso si Lake.
"Let's go," Leif said. "You need to rest."
"No," sagot ni Canary habang tulala sa kawalan at patuloy na tumutulo ang luha. "Marami pa akong gagawin. May mga kliyente akong naghihintay. Kailangan ko ng pera. Maraming bayarin sa ospital."
Hindi ko na napigilan. Mabilis akong naglakad palapit kay Canary at niyakap ko siya nang sobrang higpit. Bahala na siya kung sasaktan niya ako. Hindi ko siya bibitiwan agad.
I burst out crying. Sobrang sakit ng dibdib ko dahil sa nararamdaman ko para sa kanya. She is denying the reality. I could only imagine the pain eating her now.
Wala akong sinabi. Umiyak lang ako. Naririnig ko rin ang iyak ni Via. Canary didn't move. Hindi rin siya nagsalita. Naramdaman ko na lang ang sunod sunod na patak ng luha sa likuran ko. Lalo kong hinigpitan ang yakap sa kanya.
"Bakit? I can survive a day without eating, without sleeping. Pero bakit siya ang napagod? Bakit sumuko siya? Naipon ko na lahat ng kailangan sa operasyon niya. Bakit hindi niya nahintay?" Canary said in her weakest tone. "Bakit siya napagod? Siguro kasi marami akong oras na sinayang kaya hindi na ko umabot. Kasalanan ko. Kasalanan ko bakit siya namatay."
"C-canary, please, don't blame yourself," Via pleaded.
"I must have tripled my time. Sana hindi ko tinanggihan yung ibang kliyente. Sana hindi ako natutulog lang pag nasa ospital. Sana hindi ko na lang inaksaya ang oras ko sa sandaling pahinga."
Binitiwan ko siya at hinawakan ang mga kamay niya. Tiningnan ko siya nang diretso sa mata pero nasa kawalan ang mga tingin niya.
"Wala kang kasalanan," pahayag ko sa kanya. "You did more than what you have to."
Finally, her eyes slowly met mine. Pagod na pagod ang mga iyon. Malungkot. Mailap. Nasasaktan.
Ngumiti siya bago nagsalita. "Bullshit." Iyon lang at bigla siyang natumba at nawalan ng malay. Napasigaw kami ni Via. Mabuti na lang at mabilis na nakaalalay si Leif at Lake.
"Happy Birthday, Mommy!" sigaw ko at sabay naming pinaputok ni Jace ang party popper na dala niya.Napairit si Mommy sa gulat at saya. Tatlo lang kaming nagcecelebrate pero may suot pa kaming party hat. Hindi na raw kasi makakasunod ang parents ni Jace dahil sa ilang urgent matters sa kompanya nila. They own several gas stations in CALABARZON. At mukhang mainit sa media ang price hike ng gasolina."Kung may iwiwish man po ako para sa inyo Tita Anna, sana po bigyan nyo na ako ng isang kuwarto dito sa bahay nyo," ani Jace. "Para masarap po ang ulam ko araw araw."Binatukan ko siya. Hindi niya kasama ang parents niya dahil madalas nasa head office nila ito sa Batangas. Paminsan naman ay nakakauwi pero mas madalas ay talagang nasa bahay si Jace.
"She is dropping out."Agad akong nag-angat ng tingin nang marinig ang boses ni Via at maamoy ang pabango niya. Tahimik akong nagbabasa sa cafeteria. It has been a week nang magsimula ulit ang pasukan."Hayaan na natin siya," malumanay kong sagot. I don't have to ask who is she talking about. Halata sa mukha niya na concern pa rin siya.Via sat down and held my hands. "Alice, Canary is a good girl. Hindi ko alam kung bakit pero gusto ko pa rin siyang maging kaibigan. Something in her seems wrong but I know she's right with everything she says.""Ganyan din naman ang iniisip ko. Kaso, baka lalo lang magulo ang buhay niya kapag um-extra pa tayo.""But I need her brains. Nag-aaral naman
"Don't ask me, okay? I don't even know what the hell is happening," Via declared as I looked at her, confused.Nasa coffee shop kami ngayon. Kanina ay kami lang tatlo nila Canary pero biglang dumating si Leif at Lake na nagtatawanan habang nagkukuwentuhan habang palapit sa table namin.Last time I checked, they were not okay. Parehas ko nga silang hindi nakikita. Anong nangyari? Ano ang nangyayari?"I invited them," Canary whispered. Bahagya siyang ngumiti nang makalapit na ang dalawa.Tumikhim si Lake bago nagsalita. "It's been a while, my princess," aniya at nag-bow pa siya sa harap ni Canary. Natawa lang ito."Anong milagro ang nangyari? Bakit bati na kayo?" nalilitong tanon
"The final question is, how do you know you deserve to be rewarded and how do you know you deserve the recognition," pahayag ni Leif.Ito na ang huli naming pagkikita. Sa limang araw na magkausap kami ay naging komportable na ako kasama siya. Alam kong marami ang nagtataas ng kilay sa amin pero hinahayaan ko na lang. Ang sabi naman ni Leif ay walang problema.Marami akong nalaman sa kanya at sa pamilya niya, lalo na sa Daddy niya na dating presidente. He is someone you can be proud of. At nakikita kong may mga bumabatikos man sa tatay niya noon ay nananatiling mataas ang pagtingin niya dito.The funniest part for the last four days was when he ordered food for the two of us. Um-order siya ng fried chicken, at hindi ako nahiyang sabihin na allergic ako doon. Nagulat siya dahil parehas d
"How's your project going?" tanong ni Via sa akin.Kakatapos lang ng prelims kaya hindi kami masyadong nagkikita. Pareparehas kaming busy. Binigyan naman kami ng deadline ni Canary. Tapos na naman kami ni Leif, aayusin na lang niya.Sa totoo lang ay parang slam book ang pinasagutan ni Canary, yun nga lang ay related lahat sa view ng tao tungkol sa recognition at reward."Inaayos na lang. Kamusta ang exam?" balik tanong ko. Malalim ang mga mata niya pero mukha namang nakakahinga pa siya ng ayos.Ngumiti si Via. Pagkatapos ay unti unting tumawa. "Guess what? Ang dami kong sure na tamang sagot! The trick Canary suggested worked!"Ngayon ko lang napansin na hindi nga siya amoy vanilla. S
I can't control my legs from shaking while my mind is going up and down. Umuwi ako ng weekend nang hindi nagpapaalam kay Mommy. This is the first time I did this. Sembreak lang ako umuuwi pero dahil sa mga iniisip ko ay hindi ko na kayang patagalin pa ang mga tanong sa isip ko. Mom has not arrived yet. Nasa kusina ako mula pa nang dumating ako kaninang lunch time. Ang sabi niya kahapon ay may pupuntahan siya at ngayon ang uwi niya. Si Canary.... Bakit mayroon siyang picture na katulad ng sa 'kin? Did she sneak in my locker? Stalking my life? Before I could meet her? And why the hell she has a paper with my name na may penmanship na katulad na katulad ng sa akin? Parang umiikot a
Pagkatapos kong puntahan ang Psychology professor namin last sem ay tinext ko si Via kung nakita niya ba ang hinahanap ko. She called me and told me she's absent today because something happened.Nag-ikot ako sa mga parte ng university na madalas niyang tamabayan.Naabutan ko si Canary sa student lobby na abala sa pagsusulat. Nag-angat siya ng tingin nang marinig niya ang takong ng sapatos ko pero agad din siyang tumungo at ipinagpatuloy ang ginagawa niya."Naiwan mo sa cafeteria," pahayag ko at inilapit sa mukha niya ang notebook na naiwan niya sa cafeteria.Hindi naman siya nagulat. Tiningnan niya ako at inabot ang notebook. Ilalagay na sana niya iyon sa bag niya nang tila natigilan siya habang pinagmamasdan ito.
"Daphne's father is a plunderer and her mother's a murderer," pahayag sa akin ng roommate kong si Lila habang nagbabasa ng maga news and comments sa social media.Lalong sumakit ang ulo ko. Hindi na ulit tumawag sa akin si Via mula nang i-cancel ko ang mga tawag niya. Hindi rin siya sumasagot sa text o sa chat. I hurt her and Canary hurt her. Sigurado akong galit na galit siya ngayon.Kalat na sa buong university ang balita sa tatay na iyon ni Via. Marami na ang nadadawit sa issue. Nauungkat na rin ang mga kasamaan ng mga nasa posisyon ngayon at dating administrasyon.But what shocked me most is the news about her Mom. Sila pala ang may-ari ng ospital kung saan naka-admit noon ang mama ni Canary. Kaya pala mabilis kaming nakakahagilap ng impormasyon. And that hospital is on fire becaus