Panay ang tingin ko sa wristwatch ko. Sampung minuto na pasado alas tres ng hapon. Si Jace ay abala sa pag-inom ng inorder niyang brewed coffee. Hindi ko naman magawang maubos ang iced tea ko.
Via said to meet her here at three pm. Kailangan niya raw akong makausap. Hindi niya masabi sa phone ang pakay niya. Ayaw ko sanang patulan ang sinabi niya but she sounded so urgent.
Wala pa rin akong text na na-re-receive galing sa kanya kung nasaan na ba siya. Bumiyahe pa kami ni Jace para makapag-meet kami halfway somewhere in QC.
"Si Via ba talaga 'yon? You said hindi kayo close. Baka scammer 'yon?" untag ni Jace. Mabuti na lang at may sasakyan siya at marunong naman siyang magmaneho. At lagi siyang on the go kapag nakikisuyo ako.
I sighed. Baka mamaya nga ay tini-trip ako ni Via. Napalingon ako nang maamoy ang pamilyar na pabango.
Malayo palang si Via ay alam kong siya iyon kahit pa may suot siyang shades at balot siya ng pink na jacket. Naka-skinny jeans at sandals siya na puti kaya emphasized na emphasized ang mahahabang binti niya. She walks like a real model kahit mukhang nagmamadali siya.
"Sorry, napaka-traffic!" Via whined. Tumayo ako at niyakap niya ako. "I miss you, my poor friend."
Binitiwan ko siya at inirapan. Umupo siya sa tabi ko, disregarding Jace, na kanina pa nakatingin sa kanya.
"The hospital called, Alice," seryoso niyang pahayag at hinawakan ang mga kamay ko. Noon ko napansin na nanlalamig siya. "Canary's mom died this morning."
Napanganga ako sa gulat. Bigla akong binalot ng kaba at lungkot. Napahigpit ang hawakan naming dalawa.
Halos hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Hindi ko ma-imagine kung ano ang lagay ni Canary ngayon. Sino ang kausap niya. Sino ang katulong niya.
"I really feel sorry for her," malungkot na wika ni Via. "Gusto ko siyang puntahan kaso hindi ko naman alam kung nasaan siya. Ang sabi ng kausap ko from the hospital, hindi pa nagpapakita si Canary. But they already told her what happened."
Napabuntonghininga ako. Saan kaya siya nagpunta? Bakit hindi niya pa pinupuntahan ang Mommy niya?
"Iniisip ko she is crying alone now. Kaya hindi niya magawang magpunta sa hospital. I really feel guilty with the words I threw to her the last time."
"Si Leif," ani ko nang sumagi siya sa isip ko. "He has her number. And maybe he knows where she is."
"End na ang friendship nila ni Kuya Lake but may number ako ni Kuya Leif," sagot ni Via na tila nagkaroon ng pag-asa. "Ngayon ko napatunayan na sobrang stupid ko pala talaga. Hindi ko 'yon naisip," aniya at nag-scroll sa phonebook niya at walang sabing tinawagan si Leif.
"Wait, are we gonna tell him about what we knew? Paano kung hindi niya rin pala alam ang tungkol doon?" nag-aalala kong tanong habang nag-ri-ring ang phone ni Leif.
"Fuck it. I don't care anymore. We need to see Canary now," sagot ni Via. Ilang ring pa ay sumagot na ito.
"Kuya Leif," bungad ni Via. "Where's Canary?"
Natigilan naman saglit ang nasa kabilang linya.
"I don't know."
Inis na hinablot ko ang cellphone ni Via. "We know you know. Where is she?"
"Alice?" untag ni Leif.
"If you don't know where she is, ipasa mo sa amin ang number niya," pahayag ko. "Alam namin na alam mo kung anong nangyari."
Ang long pause before he answers. "Nasa labas kami ng ospital. Nasa may park. She's playing with the kids."
"What?" kunotnoo kong tanong. Kinuha ulit ni Via ang phone niya at ibinaba na ang tawag.
"We need to go," aniya at tumayo.
"Uhm? How about me?" Jace butted in.
Nakalimutan ko na rin na kasama ko siya. "Sorry, Jace. I will explain later."
"Boyfriend mo?" usisa ni Via at noon niya lang tiningnan ang kaibigan ko.
Umiling ako.
Inihagis ni Via ang susi ng kotse niya kay Jace. Mabilis niya naman itong nasalo. "Drive for us. Iwan mo muna ang sasakyan ninyo dito. Akong bahala."
---
"How long has she been playing with the kids?" tanong ni Via kay Leif nang makarating kami sa park. Nasa labas lang iyon ng ospital kung saan naroon ang Mommy ni Canary. At doon ang usual na palaruan ng mga batang pasyente.
"Since she received the news," matamlay na sagot ni Leif. Tiningnan niya ako saglit bago humarap muli kay Via. Nakaupo kami sa bench na di kalayuan kung saan naroon si Canary.
She is laughing hard while running with the kids. Ngayon ko lang siya nakitang tumawa. Ngayon ko lang narinig ang halakhak niya. But her eyes don't express the same.
"How did you know?" usisa ni Leif sa amin.
"Hindi na mahalaga 'yon. What important now is, kailangan natin siyang damayan," sagot ni Via. "Boyfriend ka ba talaga niya?"
Napatawa ng sarcastic si Leif. "Pinsan mo lang ang nag-iisip ng ganyan."
"Kung hindi, anong relationship ninyo?" usisa pa rin ni Via.
"Why didn't you tell me?" sabat ng boses ng parating.
Lake is walking towards us. Mukhang nagmadali siya dahil pawis na pawis siya at magulo ang uniform niya.
"You really want me to kill you without telling me the truth?" seryosong tanong ni Lake.
"Why are you here?" tanong ni Via.
"I've been visiting her Mom since I met Canary. Like you, sinundan ko rin siya hanggang dito."
"So you already knew," pahayag ko. Pare-parehas pala kaming may itinatago. Pare-parehas pala kaming nag-aalala.
"What is this? Reunion with a stranger?" Canary muttered while looking at Jace.
Sabay-sabay kaming natigilan nang magsalita si Canary. Nakalapit na siya sa amin. Magulo nang bahagya ang buhok niya dahil sa pagtakbo."Jace," pakilala ni Jace at sumaludo siya sa mga kaibigan ko. Nakalimutan ko na namang kasama namin siya. Ngumiti lang siya to tell me that he's okay. Nasa gilid lang siya at nakikinig."If you're here to ask for forgiveness for what you said the last time we talk, you're just wasting your time," Canary said."Are you okay?" halos pabulong na tanong ni Via at niyakap niya ito.Canary didn't hug her back. "If you're here to show na naaawa kayo, please don't."I snapped when I heard the word please.B
"Happy Birthday, Mommy!" sigaw ko at sabay naming pinaputok ni Jace ang party popper na dala niya.Napairit si Mommy sa gulat at saya. Tatlo lang kaming nagcecelebrate pero may suot pa kaming party hat. Hindi na raw kasi makakasunod ang parents ni Jace dahil sa ilang urgent matters sa kompanya nila. They own several gas stations in CALABARZON. At mukhang mainit sa media ang price hike ng gasolina."Kung may iwiwish man po ako para sa inyo Tita Anna, sana po bigyan nyo na ako ng isang kuwarto dito sa bahay nyo," ani Jace. "Para masarap po ang ulam ko araw araw."Binatukan ko siya. Hindi niya kasama ang parents niya dahil madalas nasa head office nila ito sa Batangas. Paminsan naman ay nakakauwi pero mas madalas ay talagang nasa bahay si Jace.
"She is dropping out."Agad akong nag-angat ng tingin nang marinig ang boses ni Via at maamoy ang pabango niya. Tahimik akong nagbabasa sa cafeteria. It has been a week nang magsimula ulit ang pasukan."Hayaan na natin siya," malumanay kong sagot. I don't have to ask who is she talking about. Halata sa mukha niya na concern pa rin siya.Via sat down and held my hands. "Alice, Canary is a good girl. Hindi ko alam kung bakit pero gusto ko pa rin siyang maging kaibigan. Something in her seems wrong but I know she's right with everything she says.""Ganyan din naman ang iniisip ko. Kaso, baka lalo lang magulo ang buhay niya kapag um-extra pa tayo.""But I need her brains. Nag-aaral naman
"Don't ask me, okay? I don't even know what the hell is happening," Via declared as I looked at her, confused.Nasa coffee shop kami ngayon. Kanina ay kami lang tatlo nila Canary pero biglang dumating si Leif at Lake na nagtatawanan habang nagkukuwentuhan habang palapit sa table namin.Last time I checked, they were not okay. Parehas ko nga silang hindi nakikita. Anong nangyari? Ano ang nangyayari?"I invited them," Canary whispered. Bahagya siyang ngumiti nang makalapit na ang dalawa.Tumikhim si Lake bago nagsalita. "It's been a while, my princess," aniya at nag-bow pa siya sa harap ni Canary. Natawa lang ito."Anong milagro ang nangyari? Bakit bati na kayo?" nalilitong tanon
"The final question is, how do you know you deserve to be rewarded and how do you know you deserve the recognition," pahayag ni Leif.Ito na ang huli naming pagkikita. Sa limang araw na magkausap kami ay naging komportable na ako kasama siya. Alam kong marami ang nagtataas ng kilay sa amin pero hinahayaan ko na lang. Ang sabi naman ni Leif ay walang problema.Marami akong nalaman sa kanya at sa pamilya niya, lalo na sa Daddy niya na dating presidente. He is someone you can be proud of. At nakikita kong may mga bumabatikos man sa tatay niya noon ay nananatiling mataas ang pagtingin niya dito.The funniest part for the last four days was when he ordered food for the two of us. Um-order siya ng fried chicken, at hindi ako nahiyang sabihin na allergic ako doon. Nagulat siya dahil parehas d
"How's your project going?" tanong ni Via sa akin.Kakatapos lang ng prelims kaya hindi kami masyadong nagkikita. Pareparehas kaming busy. Binigyan naman kami ng deadline ni Canary. Tapos na naman kami ni Leif, aayusin na lang niya.Sa totoo lang ay parang slam book ang pinasagutan ni Canary, yun nga lang ay related lahat sa view ng tao tungkol sa recognition at reward."Inaayos na lang. Kamusta ang exam?" balik tanong ko. Malalim ang mga mata niya pero mukha namang nakakahinga pa siya ng ayos.Ngumiti si Via. Pagkatapos ay unti unting tumawa. "Guess what? Ang dami kong sure na tamang sagot! The trick Canary suggested worked!"Ngayon ko lang napansin na hindi nga siya amoy vanilla. S
I can't control my legs from shaking while my mind is going up and down. Umuwi ako ng weekend nang hindi nagpapaalam kay Mommy. This is the first time I did this. Sembreak lang ako umuuwi pero dahil sa mga iniisip ko ay hindi ko na kayang patagalin pa ang mga tanong sa isip ko. Mom has not arrived yet. Nasa kusina ako mula pa nang dumating ako kaninang lunch time. Ang sabi niya kahapon ay may pupuntahan siya at ngayon ang uwi niya. Si Canary.... Bakit mayroon siyang picture na katulad ng sa 'kin? Did she sneak in my locker? Stalking my life? Before I could meet her? And why the hell she has a paper with my name na may penmanship na katulad na katulad ng sa akin? Parang umiikot a
Pagkatapos kong puntahan ang Psychology professor namin last sem ay tinext ko si Via kung nakita niya ba ang hinahanap ko. She called me and told me she's absent today because something happened.Nag-ikot ako sa mga parte ng university na madalas niyang tamabayan.Naabutan ko si Canary sa student lobby na abala sa pagsusulat. Nag-angat siya ng tingin nang marinig niya ang takong ng sapatos ko pero agad din siyang tumungo at ipinagpatuloy ang ginagawa niya."Naiwan mo sa cafeteria," pahayag ko at inilapit sa mukha niya ang notebook na naiwan niya sa cafeteria.Hindi naman siya nagulat. Tiningnan niya ako at inabot ang notebook. Ilalagay na sana niya iyon sa bag niya nang tila natigilan siya habang pinagmamasdan ito.