Kabanata Eighty-Three

NAGING abala kaming lahat sa pagbibgay lunas sa lahat ng mga taong naroon at matapos ang pagbibgay ng paunang lunas ay naghanda kami ng makakain ng mga taong naroon. Ang iba naman na wala pang sintomas ay tumulong na rin sa paghahanda ng mga makakain. Ang iba ay nanghuli ng mga isda at kumuha ng mga panggatong. Lahat kami ay naging abala. Habang sila’y naghahanda sa makakain ng lahat ay ako naman ay walang tigil sa pagsubaybay sa kalagayan ng mga taong narito.

Nang makaramdam ako ng pagod ay naupo ako sa ilalim ng isang puno nang bigla maagaw ang aking paningin ng isang dalaga na paparating sa di-kalayuan.

“Teresa? Anong ginagawa niya rito?” wala sa huwisyo kong tanong sa aking sarili.

Tumayo ako sa aking pagkakaupo at habang pinagmamasdan ko ang kanyang paglakad papalapit sa aking kinaroroonan ay nakaramdam ako ng kakaibang pakiramdam na parang ang lahat ng iyon ay nangyari na.

“Anong nang— ”

Naputol ang aking sasabihin nang biglang makita ko si Helena