Kabanata Ninety-One

Unti-unting nagkaroon ng kakaibang tensyon sa pagitan naming dalawa, humugot ako ng isang malalim na paghinga bago nagsalita.

“Alam ko sobra-sobra na ang mga problema na iyong kinahaharap ngunit heto ako dadagdagan pa ang iyong isipin. Kakapalan ko na ang aking pagmumukha at hihingi sana ako sa ‘yo ng isang pabor,” lakas loob kong sabi.

“Huwag mong sabihin ang gan’yang bagay, Helena o kahit isipin ang gan’yan. Hindi mo kailangan magdalwang isip na humingi ng tulong sa akin o kahit sabihin ang iyong mga dinadala… ”

“Pero— ”

Pinutol niya ang aking pagsasalita at pinagpatuloy ang kanyang sinasabi. “Helena, ikaw ang babaeng minamahal ko hindi ka lamang isang ordinaryong babae sa buhay ko kaya ‘wag kang mag-isip na iba ang turing ko sa ‘yo. Ang lahat ng sasabihin mo ay mahalaga sa akin maging ang lahat ng tungkol sa ‘yo. Kaya sana tigilan mo na ang pag-iisip ng mga negatibong bagay dahil mali ang lahat ng iyon.”

Wala ako masabi nang sandaling iyon, walang du