Kabanata Forty-Three

Nanariwa sa aking alaala ang mga sandali namin ni Don Raul.

“So hindi ka po talaga tutol nang sandaling iyon? Papayag ka po talaga na tulungan ako kung sinabi ko rason ko?”

“Aba, oo naman. Anak kita at ibibigay ko ang nais ng pinakamamahal kong anak.”

“Ibig niyo sabihin hindi po kayo galit sa akin na tulungan ko sina Joaquin?”

“Ama! Salamat, ama! I love you! You're the best talaga!”

“Masaya ako at masaya ang aking anak kahit na hindi ko na naman maintindihan ang iyong pinagsasabi.”

Naalala ko ang mga ngiti naming dalawa. Ang halakhak at tawa niyang pumupuno sa kabahayan. Ang pagsuporta niya sa akin na hindi na ako tinatanong ng ano pa man.

“Mukhang sumobra ata ako,” na-gi-guilty kong saad.

Lumipas ang mga araw na may sama pa rin ako ng loob kay Don Raul kung kaya’t napagpasyahan kong pumunta n